[paulina150528]

Ja coprawda jestem juz mama dwóch (zdrowych urwisów)ale wiem jak zareagowałby mój mąz.Rozmawialismy o tym niejednokrotnie i jego odpowiedz była prosta"zareagowal bym normalnie czyli kochał tak jak potrafie najmocniej"

Mielismy pare lat temu sytuacje krytyczna z naszym młodszym synem jak miał połtora roku.Zdrowe dziecko od urodzenia aż tu nagle ....opisywac tego nie mam siły,napisze tylko,ze życie naszego dziecka zalezało od tego co zrobimy i jak zareagujemy w ciagu dosłownie ułamka sekundy....Ja hmmm zamarłam na tamten moment a on zacząl reanimowac syna i skonczyło sie wszystko pomysnie.Spedziłam z młodym troche czasu w szpitalu gdzie były dzieci z róznymi przypadłosciami...obok w łozeczku lezała malutka dziewczynka z tyloma chorobami naraz że zastanawialo nas jak to maleństwo ma siłe walczyc samo o zycie.Rodzice zostawili ja tak w szpitalu i nie kwapili sie do odwiedzin.

Mąż mój przychodząc do nas zawsze podchodził do łózeczka tego dziecka i usmiechał sie do niej...zagadywał i zadawał mi pytanie jak ludzie mogą zostawic takie dziecko samo skoro one jest takie słodkie i nic niewinne,ze los tak je okrutnie potraktował.


Tak wiec podsumowując to co napisałam...wydaje sie,ze on ma więcej siły w takich momentach niz ja i kochał by chore dziecko tak samo a nawet bardziej niz zdrowe.