[Jeannie_jk]

Jak sama piszesz nie byłas na to gotowa i mialas obawy, wedlug mnie od samego poczatku taka twoja postawa mogla sprawic ze zamiast cieszyc sie chwila i wspolnym spedzonym czasem zaczelas wyszukiwac braki, klotnie i spiecia...oczywiscie pisze tylko swoje zdanie i odczucie...wedlug mnie wiadomo ze mieszkanie razem odkrywa nasze najlepsze i najgorsze sprawy ale taki jest juz czlowiek i wczesniej czy pozniej bys zobaczyla jaki jest twoj TŻ, a czy probowalas z nim gadac ze potrzebujesz czasami samotnosci albo czego oczekujesz od waszego zwiazku??
A jak zamieszkaliscie razem to nie oznacza ze masz prac mu skarpety i robic jedzenie , bo wedlug mnie facet nie ma raczek przyszytych do dupci swojej i tez moze to zrobic...jest rownouprawnienie i kobieta nie jest tylko od prania , gotowania i sprzatania....a jak ma pretensje to powiedz mu wprost ze sam tez moze cos zrobic i ze nie jestes jego sluzaca tylko dziewczyna..
Sama nie mieszkam ze swoim TŻ mimo ze jestesmy juz 5,5 roku ale nie mamy mozliwosci, ale moja przyjaciolka zamieszkala ostatnio wiec moge ci napisac ze po okolo3-4 miesiacach rzeczywiscie byla zdolowana, ze to nie to samo, ze czegos jej brakuje, ze jest monotonnia i ciagle sie kloca....ale pogadala ze swoim TŻ tak od serca i mowi ze teraz nie wyobraza sobie zycia bez niego, uwielbia budzic sie przy nim, chwile ze jak przychodzi do domu to on na nia czeka...i wiele innych...

Czyli wedlug mnie mieszkanie razem jest ok ale jak obie strony do tego dojrzeja i zrozumieja ze drugi czlowiek nie jest idealny i zaakceptuje go takim jakim jest..a problemy beda zawsze ale rozwiazuje sie je rozmowa.....trzymam za ciebie kciuki i wydaje mi sie ze jezeli jest ci w takim zwiazku zle to wyprowadz sie i juz, nie ma co robic cos na sile!