[vana]

Tak, byłam u lekarza. Morfologia wyszła zaskakująco dobrze- wydaje mi się, że to dlatego, że w okresie robienia badań nie było ze mną jeszcze tak źle. Wszystko miałam w normie. TSH chyba 1,3. Po wynikach lekarz stwierdził, że 'nie wie, co mi jest' i zrzucił całą winę na 'stres przedmaturalny', stwierdzając, że kiedyś przytyję. Mam się u niego stawić przed świętami w celu zważenia i sprawdzenia, ile kilogramów mi przybyło. W czasie ostatniej wizyty ważyłam 42,5kg, a było to chyba jakiś miesiąc temu...
Może waga w domu źle działa? Tak, kolejna wymówka.

Z rodzicami nie jest łatwo. Ojciec z nami nie mieszka, ale był ze mną u lekarza. Nie wiem, czy dochodzi do niego, że jest źle. Matka straszy mnie szpitalem, wyzywa od psychicznych. Wiem, że to moja wina. Żeby jej udowodnić, że nie jest tak źle, zjadłam to 1000kcal naraz. Od tamtej chwili mi niedobrze. [tak swoją drogą, mogę po tym przytyć?].
Boję się każdej kalorii. Panicznie staram się siebie przekonać, że przecież nie zjadłam tak dużo, że nie przytyję, że będzie dobrze. Najgorsze jest jednak to, że 'dobrze', to pojęcie względne. Szczególnie w tym chorym przypadku.

Iza, dziękuję, że odpisałaś. Czytając Twoje słowa, płakałam przed monitorem. Dziękuję. Mam pytanie: jak Ty zwiększałaś kalorie? Ile jadłaś, mając ED? Zrobiłaś duży skok? I co z tyciem? Jeśli nie chcesz, nie musisz odpowiadać.