[Betty83]

Madziu, całkiem niedawno miałam podobne myśli, problemy. Pisałam wtedy z przyjacielem, mało rozumiałam z tego co się ze mną dzieje. I co dostałam w odpowiedzi: "przeanalizuj ambicje wobec siebie" i "życia nie da się kontrolować w 100%". Że ja to nie sytuacje, które kontoluję. Bo one dzieją się same i wpływu na nie to zwykle jest ze 30%.
Każdy lęk i obawę musiałam uzasadniać i badaliśmy realne prawdopodobieństwo takiego scenariusza. Większość wtedy poległa, nie miała dostatecznego uzasadnienia ani konsekwencji takich jak mi się wydawało.
Teraz żyję niby na granicy ogromnego ryzyka (bynajmniej wtedy tak to postrzegałam), ale prawie nic z tego czego się obawiałam się nie dzieje. A jak się dzieje to wraz z tym pojawiają się rozwiązania, których wcześniej nie brałam pod uwagę albo były w ogóle nie do pomyślenia.
Najważniejsze to dobre chęci i zacząć dążyć do spełnienia ich. I szczerze przed sobą przyznać się czy zrobiłam naprawdę wszystko w tym kierunku. A jak się nie uda, to tak jak powyżej. I próbować znowu.
Madziu, z tego co piszesz, to nie wierzysz w swój sukces. Spróbuj zmienić to nastawienie. I przeanalizuj ambicje, będzie Ci łatwiej.
W każdej chwili możesz wrócić do tego jak jest teraz, ale czy warto tak się udręczać?