[Kasandra79]

Znow był w domu, pod pretekstem zabrania czegos waznego. Rozmawialismy. Meczy mnie juz ta sytuacja. Nie potrafie tak od razu pozwolic mu wrocic,ale powiem szczerze , ze zaczełam sie nad tym zastanawiac. Nie boje sie ,ze sobie nie poradze, bo nie jestem uzalezniona od niego. Wiem , ze dam rade sobie sama. Po długim przeanalizowaniu swojej sytuacji wiem, ze nie potrafie, nie chce i nie bede tak zyła. Wszystko musi sie zmienic, bedzie tak jak ja chce albo nie bedzie nic. Nauczyłam sie byc egoistka, mysle teraz tylko o swoim szczesciu. Zawsze było odwrotnie, dawałam nie biorac nic w zamian. Moze terapia szokowa, jaka było wywalenie meza z domu i prosba o rozwod , cos go nauczyła. Wiem, ze teraz zrobi wszystko , abym wrociła i na poczatku bedzie pieknie. Ale musze byc pewna , ze juz nic nie bedzie.Chce dac mu ostatnia szanse, jak sie nie uda nie bede juz sie ogladała za siebie, bede miała argumenty.I wtedy powiem, ze to ja miałam racje, ze nasz zwiazek nie ma sensu. Wiem,ze mozecie odebrac to jako naiwnosc z mojej strony,ale ja powaznie traktuje zycie, a małzenstwo to nie zabawa w dom. Wiec jestem to sobie winna.Pozdrawiam i czekam na wasze opinie .