[promienna]

Senioritto, cieszę się, ze się odezwałaś. Jesteś bardzo dzielną osobą, boleśnie doświadczoną przez los, która mimo wszystko umie odnaleźć w sobie nadzieję, wiarę w lepsze juto i choć nutę optymizmu. Mówi się, że cierpienie uszlachetnia i to chyba prawda. Szkoda tylko, że okupione jest to wszystko takimi dramatycznymi doświadczeniami, przerażeniem i niepokojem, które wrastają w nas i nigdy chyba nie uda się ich wyplenić. Chyba nikt nie wie do końca jak zachowa się w chwilach zagrożenia, paniki i rozpaczy. Nie zdajemy sobie z tego sprawy i dopiero w momentach "próby" sami siebie zadziwiamy, czasem sami siebie przerażamy. To jest nauka o nas samych, o naszych słabościach, ale nie determinuje to tego jacy jesteśmy całościowo - dobrzy czy źli. Myślę, że trzeba umieć pokochać siebie również w takich momentach i dać sobie przyzwolenie na okazanie własnej słabości, odreagowanie jej, wyżycie się. Najważniejsza jednak jest umiejętność podźwignięcia się i pójścia dalej, w stronę nadziei.

Mam głęboką nadzieję, że zmiana wykryta u Ciebie jest niegroźna. Że będzie dobrze. Nie wiem dlaczego tak jest, że ludzie raz boleśnie doświadczeni często po raz kolejny czują na plecach oddech zagrożenia.Najważniejsze jednak jest to, że masz przy sobie osoby bliskie Twemu sercu i już WIESZ, że umiesz WYGRYWAĆ. Wierzę, że w krytycznych momentach ta wiedza doda Ci otuchy i odegna złe myśli. Będzie dobrze, bo Ty jesteś dobra i silna !

Pozdrawiam serdecznie!