[Mijanou]

Napisane przez Lidoczka

Gdy Pan Jezus mnie do siebie zaprowadził, do kościoła to nie wiedziałam nawet czym się te wyznania różnią. Nie była to kwestia wyboru, która wiara lepsza.
To się zaczęło pod obrazem Jezusa Miłosiernego. Dzięki tej ufności zaczynałam kochać Boga, nie zastanawiając się nad tym, co to za obraz, jaką ma historię.
To nie powszechność katolicyzmu mnie przyciągnęła, nie tradycja.
Ale dopiero, kiedy zaczęłam przychodzić do kościoła ten żal do siebie, poczucie winy odeszło i ja wiedziałam, czułam całym sercem jak Bóg mnie kocha i chce przebaczyć.
Nikt mnie tego nie uczył. Nie rozumiałam nawet o co chodzi na tej Mszy i co się wokół mnie dzieje. Ale byłam pewna, że Bóg czeka na mnie, że pragnie mi w spowiedzi wszystko odpuścić, że nigdy mnie nie zostawi.

Ja generalnie nigdy nie zrozumiem (jako osoba wierząca) tego łamania drugiego przykazania i modlitw przed "obrazami", "figurami". Mamy Boga kochać i nie wolno czynić podobizn Boga i oddawać im czci. To jest bałwochwalstwo i tyle.

Spowiedzi usznej też nie akceptuję. Grzechy odpuszcza Bóg- jeśli je przed nim wyznamy, żałujemy i staramy się zadośćuczynić pokrzywdzonym. Nie ma w Biblii precedensu ani przypadku usznej spowiedzi.