[kretka89]

Także nie mogę sie pozbierać po śmierci mojego Aniołka... co prawda w szpitalu zajęli się mna bardzo dobrze ale to tylko dlatego że ginekolog prowadzący moją ciąże pracuje w nim. Kazał mi przyjechać w dniu kiedy pełnił dyżur i zajął się mną. Przychodził do mnie, wciąż dopytywał i życzę każdej kobiecie takiej opieki.

Koszmar zaczął się po powrocie do domu... zostałam sama ze swoimi myślami, ponieważ mój mąż mimo tego że dzwonił do niego dowódca zmany (mąż jest zawodowym strażakiem) że ma wziąć wolne nie skorzystał. Mało tego codziennie jeździ sobie grać w piłkę a ja sieďzę w domu i płaczę... nie mam wsparcia w najbliższej osobie i to chyba jest najgorsze. Jak mam przez to wszystko przejść? Jeszcze gdy prosiłam go abyśmy pochowali naszego Aniołka powiedział źe jestem śmieszna że chcę chować "takie nic". Zgodził się w końcu na pochówek ale te słowa zostaną w mej pamięci na zawsze... Myślę nad rozwodem chociaż w tej chwili nie mam siły na to. Boję sie też o reakcje naszego synka (4 latka) nie chciałabym żeby cierpiał ale ja nie chcę żyć z człowiekiem który w najgorszym momencie mojego życia tak się zachowuje...