[a9e9b14f0920806ea67464fa4f1a029ea354de7e_6212d6030631b]

Napisane przez HermiJona

Dlatego warto wciąż próbować nowych rzeczy i urozmaicać sobie te rutynowe jakie plany na weekend kobietki(i Panowie)?

Ja cały weekend pracuję, bo koleżanka z działu na l4 i taka praca, że wymaga, ale to w sumie lepiej.

Czy Was też dopadł po rozstaniu pozwiązkowy dół? Mam wrażenie, że ostatnio to jakaś kumulacja...wtedy, co pisałam, że miałam wpaść do byłego na "świętowanie inżynierki" pretekst był taki, że chciał się po prostu spotkać i po raz kolejny wytłuścić mi, co do mnie czuje i że widzi nasz powrót do siebie...tego się wtedy nie spodziewałam (napisał mi to na messenger, ale to już inna kwestia) - myślałam, że już dotarło do niego, że powrotów nie będzie i kiedy rozmawialiśmy ze sobą dwa miesiące temu dwa razy na ten temat - wszystko zostało wyjaśnione. Dodatkowo otoczenie nie pomaga w tym wcale - zdążyłam sobie przez te dwa miesiące poukładać w głowie chwiejny stożek z kart - chwiejny, ale stojący, a tu rodzice wspominają, że widzieli go na uczelni, a tu znajomy o niego pyta, a tu siostra że go w tramwaju widziała..i chyba na krucha konstrukcja runęła i mam absolutnego doła i niechęć do wszystkiego. Nie pomaga fakt, że potrzebne będą kolejne dwa miesiące i dłużej na znowu ułożenie stożka..jak sobie z tym radzicie?

Czasami dół mnie dopada. Ale nie dlatego, że tęsknie, po moim związku pozostało jedynie zniesmaczenie, żal i rozczarowanie, że tak naprawdę oprócz ojca i matki (a nawet czasami i tu różnie bywa) każdy może włożyć nam nóż w plecy. Minie jeszcze dużo czasu zanim uda mi się komuś zaufać. Baaaaaaardzo dużo czasu.
Pytanie skąd Twój dół się bierze? Poznaj jego podłoże.
A urwanie kontaktu to kwestia pierwszorzędna. Chociaż ciężko przekonać do tego innych ludzi, oni tego nie rozumieją.