[kwitek]

Witam wszystkie kobietki, ktore bardzo pragna miec dzidzie ale za bardzo nie wychodzi

My z mezem staramy sie juz dwa lata i ciagle nic...zrobilismy wszystkie badania, ktore wypadly pozytywnie.Ja przez dlugi czas bralam luteine i clostylbegyt na owulacje i wciaz nic...dlugi czas tez powtarzano mi, ze za bardzo chce tego dzidziusia i dlatego sa takie problemy.Bronilam sie przed uswiadomieniem sobie tego baaarzo dlugo.Teraz wiem,ze to byla mania.seks podczas dni plodnych niezaleznie czy bylismy zmeczeni czy nie,czy danego dnia akuat chcielismy tego czy nie za bardzo.planowalam,myslalm .nie pojechalam na wymarzone wakacje tylko dlatego poniewaz martwilam sie co bedzie jak akurat w tym czasie zajde w ciaze i bede tak daleko w tak narazonym na rozne niebezpieczenstwa miejscu.Kazda wiadomosc o ciazy kolejnej kolezanki doprowadzala mnie do lez i depresji.Stres i obwinianie siebie a takze czasem posrednio i meza...i tak caly czas...az w koncu dostalam malego kopniaczka od zycia w postaci powaznego kryzysu malzenskiegochyba za bardzo dbalam o siebie...na szczescie powoli wszystko wraca do normy...staram sie skupic na drugiej polowce a nie na rozmyslaniu dlaczego,kiedy,za co i ze to niesprawiedliwe.Nadal jest ciezko bo dalej pragne dzidziusia z calego serca,ale wiem ze jezeli niew zadbam o meza to i dzidziusia tez nie bedzie bo nie bedzie juz z kim go miec.powtarzam sobie, ze dzidzius wie sam kiedy ma sie pojawic a pojaw i sie wtedy kiedy bedzie mogl byc owocem milosci a nie kalkulacji,podchodow i stresow.Staram sie chociaz troche nie myslec kiedy,myslec pozytywnie.I to jest moje 'przeslanie' potwierdzone doswiadczeniem wielu innych kobiet.im wiecej myslisz,planujesz tym jest gorzej.odpusc,chociaz troszke,korzystaj z zycia...ja w to gleboko wierze,staram sie przynajmniej i zycze sobie i wszystkim kobietkom na forum aby dzieki temu spelnilo sie to czego tak bardzo pragnapozdrawiam.