[Misiawteczce]

[1=d3e919e0e54b9500ffc4579 bddf1b8e1b6f2b292_606ce7f 24472e;88329740]Hej znam pary, w ktorych przed slubem byly wątpliwosci i okazalo sie po latach ze te pary są zgodne i szczęśliwe.

Ciężko doradzić Ci, bo pytanie czy go kochasz czy moze twoje watpliwosci sa tymczasowe? Mi psycholog powiedziala ze nie warto podejmowac szybko decyzji i uwazam ze powinnas sie wstrzymac ze slubem ale zastanowic sie wlasnie czy go kochasz? A jesli tak, to za co? Co jest dla Ciebie priorytetem w życiu? Czy to, że facet jest złotą rączką? Wątpię!

Idealu można szukać całe życie i warto po prostu uświadomić sobie co jest najważniejsze dla nas. Może powinnaś do tego dojrzeć?
Facet powinien byc partnerem a nie imponować. Niestety duzo kobiet naczytalo się jakis romansidel i oczekuje idealu. Zastanow się za co go cenisz. Powiedz mu smiało jakie masz oczekiwania.

Co jest natomiast dla mnie niepokojące to że wy sie juz kilka razy rozstawaliscie i nawet teraz mu zakomunikowalas ze chcesz sie rozstać. To znaczy chyba ze liczysz się z tym rozstaniem i nie jest dla Ciebie to bolesne.

Poki masz takie wątpliwości nie warto wplacac zaliczki. Może warto więcej z nim rozmawiać i więcej czasu wspólnie spędzać ? Czemu wlasciwie tego nie robicie?

Z drugiej strony mozesz się tez wyprowadzić od niego i pożyć trochę własnym życiem i zobaczyc jak się z tym czujesz?[/QUOTE]

To nie jest tak, że nie spędzaliśmy ze sobą w ogóle czasu. Spędzaliśmy, ale to była bardziej rozmowa co w pracy, co wydarzyło się w ciągu dnia, a potem każde szło do swoich zajęć. Czasami oglądaliśmy coś razem albo wychodziliśmy do znajomych. Narzeczony miał bardzo ciężkie ostatnie pół roku, dużo pracował, ale też mówił, że nie czuje żadnych uczuć, ani smutku, ani radości, czuł się pusty. Ten stan już mu podobno przeszedł. Może dlatego ani ja, ani on nie inicjowaliśmy nowych wspólnych rozrywek.