[anula_ga]

Napisane przez sylwiusaka

Dziękuję dziewczyny za odzew i słowa otuchy Z dowodami będzie ciężko, pracuję w miejscu, gdzie nie mogę mieć przy sobie telefonu, ani żadnego sprzętu elektronicznego. Nie chciałbym też nikogo brać jako świadka, bo różnie potem z taką osobą może być... Takich notatek na bieżąco nie robiłam i żałuję. Wczoraj starałam się powiedzieć ogólnie o moich odczuciach itp, nawet nie chcieli słuchać, chodziło o konkrety: żarty - jakie dokładnie?, osoby - kto dokładnie?, drwiny - z czego dokładnie? Wszystkie pytania zadawane takim tonem, jakbym to ja była temu winna. Oczywiście osób nie chciałam podawać (nie chciałam pogorszenia i tak już kiepskich relacji), powiedziałam tylko o dwóch bezpośrednich przełożonych, bo one wiązały się z moim ostatnim dniem pracy - kulminacją. O naturze żartów też im nie chcę mówić, bo jest to temat nieprzyjemny dla mnie (nie są na tle seksualnym). Nie wiem jak wybrnąć z sytuacji, aby nie powiedzieć za dużo i móc tam jeszcze trochę "wytrzymać" (choć nie mam na to najmniejszej ochoty).

dobrze rozumiem brak chęci do uzewnętrzniania tych rzeczy, o których piszesz, ale musisz wziąć pod uwagę ważną rzecz - jeśli nie powiesz oficjalnie i otwarcie czym objawia się mobbing nie można mówić o zgłoszeniu go pracodawcy. Dopóki operujesz ogólnikami pracodawca powie w sądzie, że nie mógł zapobiegać albo nawet właściwie rozpoznać sytuacji, bo nie wiedział o co tak naprawdę chodzi, nie miał szansy zweryfikować Twoich słów ze zdaniem świadków. Zatem nie miał szans zbadać sprawy i podjąć działań zapobiegawczych. Bardzo wielu pracowników z takich własnie przyczyn w sadzie poległo.
Mogę się tylko domyslać w jak nieprzyjemnym jesteś położeniu......
Nie wiem czy jest z takiej sytuacji dobre dla Ciebie wyjście. Odejście dla twojej psychiki byłoby najzdrowsze, ale nie znam Twojej sytuacji i nie wiem czy możesz sobie na to pozwolić.
Niestety w naszym kraju jeszcze dużo czasu upłynie zanim mobbing zacznie być traktowany tak powaznie jak na to zasługuje.