[ajah]

Napisane przez narcyzowa

Ja o entuzjazmie dla domowego nauczania słyszę tak często w środowiskach o poglądach, hm, kontrowersyjnych, że zwyczajnie kojarzy mi się to z jakimś izolowaniem dziecka od poglądów "szkodliwych" według rodzica i zabezpieczeniem, żeby przypadkiem ktoś z zewnątrz nie zainteresował się tym, co się z dzieckiem dzieje.
Dziecko chodzące do szkoły ma większą możliwość zetknięcia się z różnorodnymi postawami i poglądami, szkoła może też zareagować, jeżeli nauczyciele widzą, że z dzieckiem dzieje się coś złego.
Może na egzaminie, które dziecko zda raz na semestr przedstawiciele władzy sprawdzą, czy dziecko wypełnia program nauczania, ale nie sprawdzą, czy rodzice mu pokątnie nie wciskają, że najlepszym lekarstwem na raka jest nacieranie się krowim łajnem.
A jeśli dziecko przebywać będzie z towarzystwem wybranym przez rodzica, w domu faszerowanym takimi poglądami, z kontrolą np. przeglądanych w internecie treści, to nie będzie miało możliwości pewnych przekazywanych mu poglądów skonfrontować z poglądami ludzi z innego środowiska.

Częściej spotykam się z entuzjazmem edukacji domowej u rodziców, dla których jest to tańsza opcja niż szkoła prywatna i takich, u których dziecko lepiej funkcjonuje w mniejszej grupie.

Oczywiście, że rodzice wybierają to z kim dziecko ma większy kontakt. Czy to jest takie złe? Nie sądzę.


Sent from my SM-G935F using Tapatalk