|
Dot.: Pracy szukamy, ciągle się wspieramy i nigdy nie poddamy! cz. XV
Hej, nie jestem tu nowa bo czytam Was od bardzo długiego czasu. Aktualnie mam pracę, ale jestem coraz bliżej dnia, kiedy zostanę bez niej. Psychicznie nie daje rady. Ogólnie mogłoby się wydawać że narzekać nie mogę- fajny zespół, team lider też spoko, praca blisko, kasa dobra, umowa, bonusy itp. Ale kurde nie daje już rady psychicznie z ciągła presją i stresem. A niestety jestem osobą, która wszystko analizuje, bierze do siebie, i potem wychodząc z pracy żyje tym wszystkim. Codziennie idąc do roboty zastanawiam się co sie dzisiaj "wyspie", co nie będzie działać, o co sie przyczepi klient, że pewnje nie będę wiedziała jak to Ogarnąć żeby było ok, itp. Dla mnie to są okropne rzeczy, bo mam taki zryty charakter że z małej rzeczy potrafię zrobić problem na skalę światową, gdzie oczywiście to ja jestem winna, głupia, nieogarmieta itp. Codziennie jak wstaje i mam tam iść to chce mi się płakać..
Marze o jakiejś spokojnej, bezstresowej pracy, bez takiej presji, ale też nie ma co udawać-nie zarabiam teraz źle i przyszłym roku mam szansę na awans, i nie wyobrażam sobie teraz wrócić do roboty za np 2 tys.. A te spokojne prace najczęściej tak mają. Czuję się jak w jakiejś klatce, i kompletnie niewiem co robić ;(
|