[chacaos]

Napisane przez elektro_lit

Tez lubie męski sposób rozwiązywania problemów, który sprawia, że one nie narastaja, bo na ogół robi się to od razu

Sposób rozwiązywania swoich problemów wybiera osoba, a nie jej narządy płciowe. To, że nie panujesz nad swoją emocjonalnością, nie znaczy, że wszystkie mamy tak samo.

Napisane przez elektro_lit

Nigdy też nie miałam sytuacji, gdzie faceci się nabijali z siebie za plecami, w kobiecym gronie ze zgroza to zauważyłam.

Uszczypliwości i uprzedzenia z racji płci już twojej zgrozy nie budzą? Jeśli nigdy nie słyszałaś natrząsających się z siebie facetów, to ewidentnie mało ich poznałaś.

Napisane przez elektro_lit

Wiem, że takie zdania są niewygodne i rozpetam zaraz burzę.

Ale może chociaż przyjdzie jakiś samiec i ci rzuci chrupkę w nagrodę za s*anie do własnego gniazda. Jedyne, co tu jest niewygodne, to dla ciebie myśl, że to nie płeć determinuje twoje problemy, tylko ty sama.

Napisane przez elektro_lit

A skoro ja obawiam się dylematu: chce wrócić do pracy ale serce nie pozwala mi zostawić dzieciatka, a wy radzicie że jedyne słuszne to wrócić do pracy to ja nie wiem jaka to miała by być rada,przeciez to jest rozdarcie emocjonalne i nie ma jednego słusznego sposobu, a twierdzenie, że powrot do pracy jest jedynym słusznym rozwiązaniem nie bierze pod uwagę całej reszty :

Siedzenie z dzieciątkiem to max kilka lat, jeśli rozdarcie emocjonalne nie pozwoli ci szybciej. Praca zawodowa to kilkadziesiąt lat, prawdopodobnie po powrocie nie będziesz nawet w połowie tego. Cokolwiek zdecydujesz, wiele to prawdopodobnie nie zmieni, losów świata nie odwróci, bo większość ludzi nie traci szans na udaną karierę wraz z przekroczeniem trzydziestki albo urodzeniem dziecka.