[Ellen_Ripley]

Napisane przez wolnazajeta

Przepraszam za to moje marudzenie, ale naprawdę odechciało mi się momentami żyć. Głupio wierzyłam w miłość, a zostałam z niczym. Ale z drugiej strony teraz oddycham: mam czas na rzeczy, które od dawna chciałam robić. Po prostu boli mnie jego zachowanie

Wiara w miłość wcale nie jest głupia. Mądra, odwzajemniona, prawdziwa miłość to piękna sprawa. Tutaj problem był tego typu, że masz inne potrzeby, niż ten facet, Ty z siebie lubisz dawać dużo (musisz poszukać złotego środka w tym, aby nie przesadzać też z tym poświęcaniem się dla kogoś, a zapominaniem o sobie), a on nie. Nigdy nie byłabyś z nim do końca szczęśliwa. W Tobie by narastała frustracja, a w nim irytacja. Tęsknisz za czymś, czego z nim tak naprawdę nie było.

Zanim poszukasz kolejnego faceta, to sporo rzeczy musisz sobie przemyśleć, zamiast nakręcać się żalem i rezygnacją. Pewne rzeczy, głównie chodzi o podejście i realność wymagań oraz ich wzajemność (nie może być bowiem tak, że Ty dużo z siebie dajesz, a guzik wymagasz, ale też nie może być tak, że oczekujesz po cichu, iż partner będzie jak Twój syjamski bliźniak i będzie reagował entuzjazmem na każdy Twój pomysł, prezent itp.), możesz jednak w sobie nieco zmienić.