[mary_poppins]

Napisane przez Aramintha

Skoro tak bardzo czujesz się winna z powodu całej sytuacji, to dlaczego nie przeprosisz (jeden raz) i nie uznacie sprawy za zamkniętą?
Wykorzystywanie czyjegoś poczucia winy (w tym przypadku twojego) do manipulowania sytuacją nie jest specjalnie etyczne.

Być może trochę abstrahując od problemu autorki:

Temat zdrady jest szalenie delikatny i ma to do siebie, że w większości przypadków nie da się go zamknąć w jednym "przepraszam, idźmy dalej". Nawet fajny artykuł o tym niedawno znalazłam, proszę: http://zwierciadlo.pl/2012/seks/part...osc-ci-wybaczy

Choć pytania, męcenie, karcenie i złość może się wydawać manipulacją, najczęściej nią jednak nie jest. Jestem w stanie sobie wyobrazić, że zdradzony i okłamany człowiek ma potrzebę drążyć temat, upewniać się, układać sobie w głowie. I z tego artykułu, który wg mnie jest trafny, wynika że ma do tego prawo. Moze to boleć i złościć osobę która zdradziła, bo w końcu też ma wyrzuty sumienia, no ale... to są konsekwencje jego czynu. Nie można mieć pretensji do poszkodowanego, że w ramach "odpuszczenia win" ma po drodze, zwłaszcza na początku, jakieś potrzeby. To jest "krzyż" osoby zdradzającej, i tyle. Nie musi się na to godzić, ale zazwyczaj to warunek uratowania związku, i w mojej skromnej ocenie tylko ostatni burak miałby o to pretensje.

Dla mnie więc to naturalne, że autorka ma jakieś poczucie obowiązku wobec aktualnych potrzeb chłopaka.