[Azhaar]

Napisane przez dekko27

No ale i tak wiekszy sens widze w adopcji. Po co robic nowe dzieci kiedy tyle jest potrzebujach milosci?

Ja sama jestem sceptyczna jeśli chodzi o posiadanie dzieci, ale w ogóle nie dziwię się, że ludzie wolą swoje niż adoptować.

No właśnie dla wielu dziecko jest właśnie efektem miłości między tymi ludźmi i ich cząstką. Potem możesz patrzeć i obserwować jak taki ,,mały Ty" od urodzenia poznaje świat. Dla wielu kobiet również ciąża jest bardziej istotnym okresem budowania tej więzi.

Adopcja to nie jest taki prosty proces. Mało jest zdrowych niemowląt do adopcji a jak są, to otrzymanie takiego jest bardzo cieżkie.

A wychowanie dziecka już po przejściach, ze zniszczoną psychiką i jeszcze pokochanie takiego, zupełnie obcego, dziecka to nie jest łatwa sprawa i ja się nie dziwię, że mało komu chce się w to bawić.

Oczywiście Twoje własne dziecko też może wyrosnąć na seryjnego mordercę, ale nie udawajmy, że adopcja jest łatwym i prostym procesem.

Dla mnie to jest w ogóle niewyobrażalne, że ,,dostaję" takie zupełnie obce, kilkuletnie lub kilkunastoletnie, dziecko i mam je pokochać. Tak prawdziwie i szczerze, a nie tylko wychowywać. Podziwiam ludzi, którzy decydują się na adopcję, ale sama sobie tego nie wyobrażam.

Generalnie większość ludzi, ktorych znam i mają dzieci, wcale nie wykazuje jakiegoś uwielbienia dla dzieci tak ogólnie. Swoje kochają, ale inne tolerują jak muszą. I tyle. I znam też ludzi pracującymi z dziećmi, którzy nie chcą mieć swoich.

Więc to nie jest tak, że jak ktoś ma dzieci, to że uwielbia wszystkie dzieci tego świata i obojętnie które pokocha i równie dobrze mógłby adoptować. Nie, to nie jest to samo. Wielu kocha tylko te, które samemu się urodziło i wychowywało od urodzenia, nawet jeśli były efektem pękniętej gumki.

W ogóle sporo ludzi nawet zwierzaka woli kupić z hodowli, żeby miec pewnosć jak się rozwijał od urodzenia zamiast brać takie po przejściach ze schroniska, więc nie dziwi mnie że ludzie wolą wychowywać swoje potomstwo także od urodzenia.