[maruda80]

Zastanawialam sie czy wklejac ta informacje. Sama jestem mama synka ktory urodzil sie w ciezkiej zamartwicy jest dzieckiem lezacym wymagajacym calodobowej opieki. Nie wiedzialam ze synek urodzi sie chory. Jestesmy pod opieka hospicjum domowe za nami tez ponad 50 pobytow szpitalnych. Tak choroba dziecka odbija sie na funkcjonowaniu calej rodziny. Jest ciezki, czasem bardzo. Mam jeszcze mlodszego synka, przeszlismy przez testy, amniopunkcje, genetyka ale na szczescie przypuszczenia (podejrzenie zd i wady serca) sie nie potwierdzily i synek urodzil sie zdrowy.
Lezalam na patologi ciazy dziewczyny obok mialy terminacje wiem jakie to trudne, jak czesto zostawia slady w psychice.
Jezeli chodzi o kosciol jako kosciol obecnie mam podzielone zdanie. Ale tez znam wielu pozytywnych ksiezy ktorzy nie oceniaja a staraja sie pomoc uporac z traumami trudnymi doswiadczeniami. Tego ksiedza znam kiedys bardzo mi pomogl to taka osoba charyzmatyczna i z powolania.
Zawsze jest nadzieja...
Nie chce byscie to odebraly jakos negatywnie. Zycie nie jest czarno biale czasem dochodzimy do sciany i trudnych decyzji. I kazda decyzja jezt trudna i ciezka. Wspieram i nadzieji zycze.