[kalor]

Zdajesz sobie sprawę, że to jest problem, więc gówniarstwem to to nie jest.

Jeśli nie zależałoby mi na studiach, to na twoim miejscu uznałabym, że ten system po prostu nie jest dla mnie. Jednak chcesz iść na studia, i to w USA, nie będziesz miała tam rodziny, która będzie ci mówić, że masz się uczyć i chodzić na zajęcia. Dobrze, że zastanawiasz się, czy w pracy nie będzie tak samo. Może to pora na zwrócenie się z tym problemem do specjalistów? Co to znaczy, że "Zdiagnozowano u mnie Aspergera, więc zapewne to było przyczyną problemu. Teraz już tak nie mam."? Wciąż masz problem z chodzeniem do szkoły, chociaż może nie boisz się już ludzi. Chodzisz na jakąś specjalistyczną terapię?

Wiesz, nie chodzi o to, żebyś koniecznie uwielbiała szkołę, skończyła studia, pracowała z ludzmi w korpo czy coś takiego. Jednak każdy musi się jakoś utrzymać, a ty o tym dobrze wiesz - widać, że jesteś inteligentna, wiesz, jak działa świat. Szkoda, żeby twoje marzenia nie zostały zrealizowane, bo nikt nie zadbał o twój komfort. Czy twoja rodzina zrobiła coś, żeby znalezc dla ciebie specjalistyczną pomoc, czy tylko kończyło się na prośbach, grozbach i rwaniem włosów z głowy?

Co byś chciała robić w przyszłości? Czy satysfakcjonuje cię perspektywa pracy zdalnej, z domu?