[kalor]

Poznaliśmy się przez tindera, po bardzo krótkiej rozmowie umówiliśmy się na randkę, na randce bardzo oczywisty flirt, od razu było widać, że mamy się ku sobie, po pierwszej randce skończyło się u niego.

Spotykaliśmy się często, chęć do spotkań była duża z obu stron, jednak on przez kilka miesięcy (raczej mniej niż więcej, ale nie pamietam teraz dokładnie) twierdził, że musi być pewien osoby, żeby powiedzieć, że jest w związku. Miałam inne zdanie, każdej dziewczynie, która przyszłaby do mnie z takim problemem powiedziałabym, żeby rzuciła takiego gościa w cholerę. Jednak po pierwsze mi zależało, po drugie nie miałam nikogo innego na oku a umówiliśmy się w pewnym momencie, że nie spotykamy się z innymi, żeby nie było. No i w końcu jakoś wyszedł z tego związek.

Była jedna afera, można sobie zajrzeć do mojego wątku ale po rozwiązaniu tej sytuacji jest bardzo dobrze. Mimo tych niefajnych początków od długiego czasu on traktuje mnie bez zarzutu, robi dla mnie wszystko, czego bym chciała, traktuje mnie super czule, nie mam się do czego przyczepić.

Czyli byłam głupia, bez szacunku do siebie, że dawałam się tak trzymać w niepewności, ale nie żałuję. Głupi ma zawsze szczęście

Dzisiaj mówię, że nie wiem, co mu odwaliło, mówił, że misi być pewien, że chce spędzić resztę życia z daną osobą, żeby stwierdzić, że jest w związku miał zastrzeżenia, że jestem studentką, miałam 21 lat, a on 32, że może jeszcze chciałabym się wyszaleć, a on chce już być z kimś na poważnie. Bardzo szybko zaproponował mi mieszkanie razem, chyba w ten sposób chciał się przekonać

Ja od razu czułam, że on mógłby być dla mnie kimś ważnym, dlatego nie zrezygnowałam z me spotykania się z nim.

Jednak naprawdę, każdej dziewczynie na forum w takiej sytuacji poleciłabym uciekać w podskokach

Czyli... początki zupełnie nieromantyczne. Teraz jednak wynagradza mi to z nawiązką.