[natalia_t]

Napisane przez invisible_01

Zainspirował mnie ostatnio jeden z filmików mówiący o tym, że patrząc na to, co posiadamy w tej chwili, spora część z nas przez cały kolejny rok nie musiałaby robić w ogóle zakupów (pomijając jedzeniowe). Razem ze znajomymi postanowiliśmy to sprawdzić i wyszło, że faktycznie - ubrań i butów każdy z nas ma tyle, że przez kolejny rok na pewno wszystkie nie pójdą do wyrzucenia, koleżanki mają w swoich szafkach po 7 szamponów i 5 balsamów, które pojemnością spokojnie wystarczą na rok, inna koleżanka ma obecnie 8 flakonów perfum. U mnie wyszło, że nie musiałabym kupować w ogóle ubrań, prawdopodobnie perfum, a także książek - bo tych kupionych i czekających na przeczytanie mam ładnych kilka sztuk, torebek, butów oraz lakierów do paznokci (chyba że wyschną). Jedyne co, to muszę kupiwać kosmetyki do higieny osobistej (mam wszystko po jednej sztuce) i tusz do rzęs i puder.

No ok, ale co to miało udowodnić? Nie bardzo rozumiem ideę. Albo kupowanie dla samego kupowanie jest mi zbyt obce, żeby to zrozumieć, ale nie wydaje mi się.
Roczny zapas wszystkiego to jeszcze nie zapas na całe życie. I pewnie, że można nie robić zakupów przez rok, nawet pięć, ale potem i tak człowiek musi uzupełnić te zapasy i okazuje się, że po pięciu latach wynosi pięć worków starych ubrań, zamiast jednego, wyrzucił jakieś 75% swojej garderoby i zamiast kupować co miesiąc kilka rzeczy ciągle chodzi po sklepach i szuka a to kurtki na lato, a to na zimę, a to butów, a to szalika a to majtek i wydaje w ciągu jednego roku 15 tyś. PLN na ciuchy, a nie 3... jakoś wolę ciągłość jeśli chodzi o ciuchy, czyli np. mam 20 majtek w różnym stanie zużycia, kilka wyrzucę przy okazji jakiegoś prania, to przy najbliższej okazji jak będę w jakimś sklepie kupię kilka sztuk, a nie kupuję hurtem, bo zostały mi tylko dwie pary.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz