|
Dot.: Piękne, młode i szalone, 30+, 40+- III część
Kama dzięki za ten tekst o cholerze i koronowirusie. Z samego rana humor mi się poprawił.
A co do odczuwania upływu czasu...ja też nie płacze z powodu cyfr wskazujących mój wiek...czasem tylko się dziwię że to już tyle. A przecież tak dobrze pamiętam szkołę , ogolniak, studia....I siebie siedząca na krześle przy stole kiedy nogami nie dostawalam do podłogi....
Nie patrzę zbyt często w lustro...jakoś nie mam czasu. Upływ lat zauważam w planowaniu zajęć. W młodości planowałam w danym dniu że zrobię to i to i jeszcze 4 inne rzeczy. I to realizowałam. Teraz planuje tyle samo spraw w dniu zrobić.. I po trzeciej pracy/ zajeciu-mam dość...I odpadam...brak energii...A z wiekiem mimo że dom bez dzieci i nie pracuje już wcale mi zdjęć nie ubyło...nawet jakoś więcej ich. Też tak odczuwacie? Są zmywarki pralki automatyczne iroboty... a ciągle jest tyle prac niewykonanych. To mnie ciut stresuje. Nigdy nie mam takiej sytuacji że wszystko jest zrobione i domknięte..
Z wiekiem polepszylo mi się tylko to że pozwalam sobie powiedzieć nawet na głos do rodziny ,,nie chce mi sie" kiedyś nie byłam w stanie tego wypowiedzieć. Nie śmiałam czuć że coś mi się nie chce, ze na coś nie mam siły....myślę że teraz płacę za to okropnymi bólami kręgosłupa i pleców. Tam chował się mój stres...
Ech smutno się zrobiło...
Może coś sobie kupię?
I
O i tu następna zmiana z wiekiem-kupuje coś i mysle-gdybym to mogła mieć 30 lat temu-Ale by mnie cieszyło. Teraz niestety-cieszy 5 minut...A potem mysl-po co mi to? Co ja z tym zrobię, gdzie ja to ubiorę....
No i dosmucilam...
Wysłane z aplikacji Forum Wizaz
|