[Lusiija]

Napisane przez Klusia91

A nie masz czasami tak, że chcesz go rozszarpać za ten spokój, że nie podziela Twojej paniki?

Mój TŻ też mega spokojny i cierpliwy i kiedy ja już zaczynam z czymś panikować to on dalej oaza spokoju i serio czasami mam ochote powiedziec "Ej Gościu no weź panikuj, bo tak trzeba, bo jest trudna sytuacja. Nie możesz być spokojny kiedy ja panikuje"

Pamietam, zawsze się kłóciłam z poprzednimi facetami, a z nim nigdy. Po prostu się nie dało. Fakt mielismy dwie związkowe tragedie, ale to wtedy na być razem bądź nie. Po 8 latach wspólnego mieszkania po prostu wszystko zawsze mamy przegadane. Teraz jak ktoś zaczyna w rozmowie do mnie krzyczeć to mam chęć powiedzieć: dorośnij, naucz się rozmawiać na argumenty i wróć”. To może tez wynika z naszej pracy, bo oboje jesteśmy nauczycielami. Zapytałam go wczoraj czemu go to nie rusza. Powiedział, ze to do niego jeszcze nie dotarło. Nie odczuwa wielkich emocji. Za to ja z przeświadczeniem, ze coś się we mnie rozwija i muszę o siebie dbać żyje już od jakichś 3 tygodni xDD plus hormony i naprawdę siebie nie poznaje xDD Mysle, ze do niego wszystko dojdzie jak już będzie trzymał dziecko w rękach.


Wysłane z iPhone za pomocą Tapatalk