[priimrose]

Napisane przez megamag

Szkoła nie jest od tego, żeby było fajnie, a od nauki. Serio. Za kilka lat nie będziesz nawet pamiętała gęb tych osób, a to, czego się nauczysz, zostanie Ci na zawsze (że o wynikach matury nie wspomnę). Jeśli poziom jest za niski i czujesz, że nic z lekcji nie wynosisz, może warto pomyśleć o przeniesieniu się do lepszego liceum? Nic Cię tu nie trzyma, nawet towarzysko. A edukacja domowa to głupi pomysł. Zwykle to bardziej kara, bo jej poziom jest niższy niż w klasie i zamyka to wiele drzwi. Poza tym, żeby Ci coś takiego przyznali, musiałabyś być obłożnie chora, a nie tylko nie lubić szkoły.

Dla mnie właśnie nauka to coś fajnego, bardzo lubię się uczyć. Szkoła to obecnie dla mnie synonim cierpienia. Powiedzmy sobie szczerze, obecnie szkoła bardziej demotywuje do nauki, nie potrafi zainteresować, a chociaż tak jak mówię, bardzo lubię się uczyć to po pobycie w szkole, czy nawet po samym wejściu do niej moje samopoczucie i samoocena drastycznie spada poprzez m.in wymienione przeze mnie wcześniej kwestie. To przykre, że szkoła jest kojarzona z czymś co nie bardzo się lubi i tak jest, z czymś co trzeba jakoś przeżyć, a przecież chodzi tu o swój rozwój.

Moje nielubienie szkoły nie polega tylko na "oh nie, znowu poniedziałek trzeba coś ze sobą zrobić, dramat", rozmawiam od roku z moim psychologiem na ten temat, czyli odkąd szkoła stała się dla mnie utrapieniem, ale niestety ten temat coraz bardziej się pogłębia i czuję wewnętrzną blokadę, szczególnie gdy muszę po przerwie wrócić i to nie z powodu braku chęci rozwoju, ale po prostu do tego miejsca.

Nauczanie indywidualne a edukacja domowa to dwie różne kwestie. Naukę domową może dostać każdy kto tylko chce, nie trzeba być do tego jakoś specjalnie chorym.