[netya]

Napisane przez Karla Electra

Ja ten tydzień pracuje z biura i już mi się nie chce na samą myśl, a jeszcze z domu nie wyszłam. Każdego dnia odliczam dni i godziny do końca pracy i weekendu... ile tak można?

Ja mam tak samo, ale ja mam z każdą pracą właściwie tak, bo każda praca to jest spędzanie przymusowo ileś godzin nie tam gdzie do końca chcę plus wstawanie rano i stres. Jeszcze nie odnalazłam dla siebie swojego miejsca, gdzie bym szła z uśmiechem i nie stwierdzała, że to marnotrawienie życia. No i żadna zmiana właściwie mi nie pasuje jeśli chodzi o godziny, bo zawsze to koliduje z planami, partnerem czy ogólnie życiem prywatnym.

Napisane przez NightwishLove

Wręcz przeciwnie - moja firma ma na tyle dobrą passę, że zastanawia się czy nie będziemy pracować między Bożym Narodzeniem a Sylwestrem

To wcale nie jest takie złe. U moich znajomych z produkcji czy nawet w korpo bywało tak, że ze względu na postój między świętami a sylwestrem/Trzech króli mieli oczywiście wolne, ale musieli mieć na ten czas odłożony swój własny urlop Nie to, że firma zamknięta i do widzenia, musieli kisić te 4-5 dni z całorocznego urlopu ;/ To jest dopiero lipa.

Napisane przez Kayk0

Ja właśnie wylądowałam na pracy zdalnej, bo jak rano zadzwoniłam że mam gorączkę 38 i nie puszczą mnie na bramie od razu dostałam pytanie o adres, żeby mi przywieść laptopa bo dziś kilka osób nie przyszłoklaski :

Zazdroszczę :P ale oczywiście życzę zdrowia

No niestety pracodawcy jak widzę przeginają ;/

Napisane przez Karla Electra

Ja się dzisiaj dowiedziałam, że mogę iść na stałe na home office skoro moja obecność w biurze by zrobić coś fizycznie nie jest wymagana.
Dodatkowo od 23 listopada zaczynam pracować na linii na zmiany (6-14 lub 10-18)... a oprócz tego jeszcze są dyżury wieczorne między 22-24 oraz dyżury weekendowe. Co prawda jest to rozkładane w czasie pomiędzy wszystkimi pracownikami ale sam fakt... Do tych ostatnich jeszcze mi daleko ale przeraża mnie to.

Myślałam że znajdę coś innego szybciej. Z drugiej strony wiedząc jaki mają problem z wyrabianiem się i ile problemów mieliby po moim odejściu... aż mi głupio na samą myśl.
Czy to syndrom sztokholmski?

Heh. Te dwie pierwsze zmiany całkiem spoko, ale już dyżury nie bardzo :/
Też w poprzedniej pracy tak miałam, że się przejmowałam co będzie jak pójdę na l4 itp., wyleczyłam się z tego, bo firma totalnie nie szanowała pracowników i już sobie tak nie pozwolę.