[martaakow]

Napisane przez kasztanka3

U nas bylo ok. 7 tygodni, gdyby nie ten wypadek z pogryzieniem, to pewnie nie zdecydowalabym sie na tak radykalne rozwiazanie sytuacji, bo naprawde pokochalam Buffy. Ale ona nie czula sie bezpiecznie i ogladajac teraz zdjecia i filmiki z nowego domu zdalam sobie sprawe, ze to nie mialo prawa sie udac, bo ona jest urodzonym kocim jedynakiem i nigdy nie bedzie czula sie bezpiecznie z innym zwierzakiem w domu. W nowym domu w ciagu 2-3 dni zadomowila sie bardziej, niz u nas przez poltora miesiaca, kocha nowych wlascicieli i ich dzieci, pozwala im sie miziac, tulic i moga sie z nia bawic, nie ma w niej tego leku i niepewnosci, ktory ja ciagle widzialam kiedy byla u nas. Serce mi peka, ale to byla dla niej najlepsza decyzja.

Rozumiem i współczuję konieczności podjęcia decyzji.

My mamy jednak trochę inną sytuację, bo oba koty czują się u nas bardzo dobrze i mamy u nich pełne zaufanie, pozwalają się tulić, miziać, robić wszelkie zabiegi pielęgnacyjne. Chojrak na swoich zasadach, ale Andzia chce być miziana i tulona bez przerwy i tak samo pozwala sobie wszystko zrobić, nawet bez większego focha.

Więc jeszcze im dajemy czas. Ale myślę, że jak jeszcze z miesiąc nie będzie postępów, to poszukamy pomocy behawiorysty. Może coś można zrobić inaczej. Może gdzieś popełniamy błąd i o tym nie wiemy.