[kefir23]

może nikt tego wątku nie śledzi, ale chyba warto go trochę uaktualnić.

Obecnie u nas wszystko ok. Powiedziałbym, że po staremu. Jest dobrze, miło spędzamy czas, bez kłótni. To chyba wszystko wróciło na dobre tory.

Co z życiem intymnym? Jest, staramy się. Powiedziałbym, że petting (nam) wystarcza, ale tego powiedzieć nie mogę. Ona chce więcej a raczej o tym wspomina. Totalnie nie wiem jak to powstrzymać... Chce być dla niej najlepszym chłopakiem i mężczyzną. Jednak strach przed ciążą zupełnie mnie paraliżuje.

Niedługo będzie leciał nam 6 rok razem, może faktycznie dać sobie na luz i przyzwyczaić się do tego? W sumie chyba klasyczny stosunek jakby wyrzuciłem z głowy. Kiedy przez pierwsze dwa lata (byliśmy młodzi) ona nie była gotowa, to ja raz na jakiś czas rzuciłem, że a może to zrobimy? Ale w sumie nie wiem czy z chęci, czy też z tego, że "to facet powinien rzucać takimi aluzjami"? Kiedy ona rok później powiedziała, że chce, ni stąd ni z owąd, zamurowało mnie.

A teraz, tak jakby było po prostu okej. Jest związek, jesteśmy my, czujemy się w tym dobrze, ale człowiek nie myśli o stosunku klasycznym jak za "gówniarza", kiedy każda podnieta była "interesująca".

Może to petting jest przepisem na szczęście? Czuje pożądanie do dziewczyny, jest piękna, jest moja, jest cudowną osobą. Tylko no właśnie... strach? Niepewność? A może myśli nakładzone w rodzinnym domu z domieszką tego co na przestrzeni lat wymyśliłem ja. Bo przecież "jesteśmy za młodzi, nie zarabiamy jeszcze, może nie jestem zbyt dojrzały, musimy skończyć studia".

Tylko co dalej?