[f4dc90dff2e2b615c19266a8122ebdaa1aaf3285_639bb50290b9a]

Napisane przez Veldrines

Myślę, że tutaj wypracowaliśmy kompromis, bo takich spotkań nie ma już dużo, czasem też jezdzi sam. Jednak trochę, się boję pomyśleć, jakby to mogło wyglądać, gdyby nie patrzył na mnie. Z drugiej strony nigdy nie wisiał na telefonie z mamą/tatą, rozmawiają maksymalnie 2 razy w tygodniu przez telefon i też z całą pewnością nie jest podatny na wpływy rodziny.

Ja po prostu czuje, ze na tym polu mam duże braki i nie wiem do konca gdzie jest ta granica normalności i kiedy rzeczywiście mam prawo czuć się pominięta.

Naprawdę starałam się wytłumaczyć mój punkt widzenia, ale niestety nie spotkało się to ze zrozumieniem.
Stanęło na tym, że robie problem z niczego i możemy się w ogóle nie widzieć.
I teraz nie wiem, czy wyciągać rękę na zgodę czy czekać.

Jak dla mnie Ty chcesz po prostu być pępkiem świata i strasznie Ci się nie podoba ze nie zawsze jesteś stawiana na pierwszym miejscu. To jest bardzo dziecinna postawa więc zapytam ile Ty masz lat?
Nie sądzę aby takie próby zawłaszczenia sobie człowieka mogły skończyć się dobrze.
Obiektywnie oceniając sama piszesz ze facet ma odciętą pępowinę. Rodzina nim nie steruje a on sam w sytuacji w której ponownie wrócił do domu rodzinnego stara się sprawiedliwie podzielić czas miedzy Ciebie a rodzinę. Ty natomiast tupiesz nóżką ze nie jesteś najważniejsza. Szczerze jakby moj partner stawiał mnie przed wyborami typu ja albo rodzina to bym się z nim pożegnała bo doszłabym do wniosku ze dla niego najważniejszy jest jego komfort i jego potrzeby. Związek to coś więcej niż ślepe zaspokajanie swoich zachcianek. Takie zachowanie z miłością na pewno nic wspólnego nie ma.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz