[1kaqsia1]

zalozylam dzis nowy watke wogole to jestem tu nowa... moj problem to anoreksja... choc ja wcale tak nie uwazam ze jestem chora to lekarze i moi rodzice sie uwzieli ale obiecalam im ze bede jadlam kiedys wazylam 54 kg nie bylo to dla mnie duzo lubilam swoje cialo az do czasu gdy uslyszalam ze jestem gruba zabolalo jak cholera powiedzialm dosc i zaczelo sie na poczatku powolutku pozbywalam sie niezdrowych nawykow a pozniej juz lecialo ograniczanie posilkow az do 1 kanapki ktora zjadalam o 17 i pozniej szlam biegac czasem 5 km a czasem wiecej to zalezy ile mialam sily pozniej juz jej nie mialam ale bylam dumna z siebie ze waze 40 kg przy wzroscie 160 nauczycielka wyslala mnie na badania gdy zobaczyla ze wystaja mi wszystkie zebra ze mam zapadnieta klatke piersiowa... i wyszlo wszytsko nie wiedzialam o tym ze jestem chora ze zrojnowalam sobie organizm ze siebie zabijalam mama wciskala mi jedzenie na sile obiecalam tacie ze bede jadla bo lekarz powiedzial ze jak nie zaczne to nie dozyje 20 wiec co mialm zrobic?? Ona powraca jest tu caly czas nie moge spac w nocy bo mysle o jedzeniu mysle ile zjadlam i ile przytylam ona mnie zabja pomimo ze jem bo zabija moja dusze moja energie zabila moja wesolosca moja spontanicznosc jestem ciagle smutna a teraz jeszcze bardziej i juz nie daje rady nie mam sily walczyc chce umrzec bo waze 50 kg w ciagu 2-3 tygodni przytylam 10 kg jutro ostatnia proba przechodze na diete wysokobialkowa i jesli nie schudne to wracam do mojej kanapki dziennie i moge umrzec nawet z niue dozywienia ale przynajmniej bede szczupla...przeczytalam ze bialko sie nie oddklada wiec to moze jest to ostatnia moja nadzieja...LICZE NA WAS SZUKAM U WAS POMOCY RATUJCIE