[3ebdb6c370169ce1a39c163fc8d64643247d9f80]

Napisane przez NiebieskaKoszula

Skupiła się na sobie. Powiedziała, że jest jej przykro, że tak ją traktuję. Niby jak? Mówię, czego potrzebuję? Uważa, że wymyślam i że jako moja mama powinna mnie chronić przed błędami tego typu. Ciągle myśli, że to durny pomysł, nie akceptuje tego. Widzę to, bo jest mocno sceptycznie nastawiona. Powiedziała, że finansowo nie dam rady tego ogarnąć i będzie źle. Więc z własnej woli raczej mi nie pomogą.

Przygotuj się na to, że przez jakiś czas tak będzie. Ale doświadczenie pokazuje, że niektórym, ba, chyba nawet większości rodziców z czasem mija.

To też dla nich jest nowa sytuacja, której powinni się byli spodziewać, ale może to ich przerosło, muszą się nauczyć jak się w tym odnaleźć. Całkiem możliwe, że za jakiś czas usłyszysz nawet, że są z Ciebie dumni. Może jeszcze wcześniej dostaniesz to wsparcie finansowe, bo próba takiego destrukcyjnego trucia to jedno, ale jak przyjdzie co do czego, staniesz z walizką w drzwiach to rozsądek i pragnienie pomocy dziecku będą silniejsze.

Nie mówię, że tak będzie na pewno, ale nie trać nadziei. Bardziej prawdopodobne jest to, że z czasem się ułoży, a Wasze relacje będą lepsze niż kiedykolwiek. Tymczasem duuużo odwagi i siły, podziwiam Powodzenia