|
Dot.: Wyprowadzam się z domu rodzinnego i chce mi się ryczeć
Spoko, też tak miałam. Cholernie bałam się wyprowadzic, ale jak się wyprowadziłam, to wiem, że za żadne skarby nie wrocilabym do domu. W ogóle pierwszy raz wyprowadziłam się z facetem, i niedaleko i miałam takie poczucie, że malutka córeczka mojej mamy nagle idzie w świat z facetem, doroslam i w ogóle. Potem na 3 miesiące wróciłam do domu i myślałam, ze pypcia dostanę, no masakra. W swoim domu robiłam po swojemu, nie wiem, głupie rzeczy jak zmywanie. U siebie (po wyprowadzce) mogłam zrobić obiad, zjeść, zdrzemnac się, wyjsc z psem i dopiero pozmywac. W domu rodzinnym - od razu po jedzeniu miało być pozmywane i już, bo jak nie, to zmywali za mnie i pyszczyli, że jestem brudas i oni muszą po mnie sprzątać.
Potem znów wyniosłam się na rok, znów było super, i znów powrót (tym razem tylko na miesiąc) i znów masakra.
A płakałam, że buuu, będę sama i będzie mi smutno. A jest 100 razy lepiej niż w domu rodzinnym. I wiesz co? Nie mogę się doczekać, aż będę miała swoje mieszkanie, całkiem swoje.
Wysłane z mojego Redmi Note 5A Prime przy użyciu Tapatalka
|