[Mariah]

Napisane przez izulla

Ja jeszcze chciałam poruszyć kwestię dobrego wychowania: powiedzcie ile z Was będąc czy to Emmą, czy Knightleyem, czy Jane, w obecności Pani Elton i jej bogatych zasobów wewnętrznych potrafiłoby się zachować? Nie wybuchnąć śmiechem, czy - co gorsza- nie odpowiedzieć jej czegoś do słuchu? Zastanawia mnie czy to kwestia manier, tak siedzieć i przytakiwać, czy jednak nie jest to forma obłudy (nic nie powiem, ale sobie pomyślę)? Czy tylko problem stopnia zażyłości między bohaterami?

Napisane przez foxina

Też niejednokrotnie się nad tym zastanawiałam podczas czytania ksiązki. Ale ja bym tego nie określiła obłudą, w moim mniemamiu to raczej wynika z dobrego wychowania i kultury osobistej. No i w tamtej epoce wydaje mi się, nie wypadało inaczej się zachować, pod groźbą relegowania z towarzystwa i "spalenia na stosie".

Zgadzam się z foxiną. W tamtych czasach po prostu nie wypadało brzydko mówiąc zatkać komuś gębę jakąś zryźliwą uwagą. Emma raz to zrobiła w stosunku do panny Bates, co okazało się być wielkim towarzyskim faux pas.
Ja nie miałabym problemów z zachowaniem spokoju przy takiej pani Elton, już kilka tego typu osób w życiu spotkałam i znosiłam ich natręctwo i zarozumialstwo z wręcz anielską cierpliwością

A skoro już jesteśmy przy dobrych manierach i towarzyskich obyczajach: w zdumienie wprawiła mnie scena, w której Emma przyszła do panny Bates, by ją przeprosić. Zauważyłyście, że ani razu podczas tej wizyty nie padło słowo "przepraszam"? Emma starała się być bardzo uprzejma i z prawdziwym zainteresowaniem wysłuchiwała relacji panny Bates odnośnie zdrowia Jane, ale przeprosić nie przeprosiła. Tak jakby już samo zjawienie się jej w domu było zaszczytem i przejawem chęci odbudowania wzajemnych relacji.