[Vanilla96]

Założyłam tu konto, ponieważ chciałabym się wyżalić i prosić o pomoc.

Pochodzę z niewykształconej rodziny, ojciec nie ma matury, nie zna nawet podstaw angielskiego, od lat nie przeczytał książki, czy nie umie dobrze obsługiwać komputera. Interesuje się tylko polityką. Mama ma maturę i to by było na tyle, finansowo jest prawie zależna od ojca, który ma własny biznes i wiedzie nam się nieźle.

Ja z kolei studiuję kierunek, który sama chciałam i który jest uważany za bardzo ciężki, ambitny i jest to jeden z tych kierunków, po których jest dobra praca, nie chce zdradzać zbyt wielu szczegółów. Rodzice oczywiście pękają z dumy i cały czas się mną przechwalają.

Przechodzę do sedna sprawy, a mianowicie do mojego chłopaka, z którym jestem już 6 lat. On zaczął studia, prostsze i zaoczne, jednak na trzecim roku poważnie zachorował, nie zdał 2 przedmiotów i zamiast powtarzać rok i kontynuować, na razie dał sobie spokój, bo bardzo ciężko było mu je opłacić, nie może liczyć na wsparcie ze strony rodziny. Kiedyś nawet chce wrócić, na razie byłoby mu trudno. Jest inteligentnym facetem, musiał pracować od razu po skończeniu liceum, ma dużo zainteresowań, lubi uczyć się nowych rzeczy i bardzo, bardzo dobrze nam się układa.

Rodzice do tej pory nie wiedzą, że nie studiuje, ale coś podejrzewają, bo ostatnio ciagle się o o wypytują i mówią, że ja to powinnam mieć kogoś na poziomie, obym go nie utrzymywała (mimo, że ma niezłą pracę i od lat ciekawe plany na własny interes), a mama powiedziała, że ma nadzieję, że studiuje, bo jakby nie studiował, to chyba ojciec nie wpuściłby go do naszego domu. Co do bycia na poziomie, nie zauważyłam, aby odstawał od chłopaków z moich studiów, dziewczyny zaś dyskutują i tak głównie o dietach, modzie i instagramie, nie czuję bycia wśród jakiejś wybitnej elity.

Zastanawiam się co zrobić z rodzicami, prawda kiedyś wyjdzie na jaw. Denerwuje mnie ich hipokryzja i jakieś chore kompleksy. Co mam zrobić w tej sytuacji? Proszę o rady.