[Limonka2738]

[1=0fb2986dc06479a38c396fe 4ec3c7ea3bc36c306_6584d2a 18ec99;89688952]No nie wiem, umiejętność ocenienia czy zranienie jest uzasadnione to jednak podstawa dojścia do porozumienia, w przeciwnym razie albo ta druga osoba bedzie musiała cię przeprosić, mimo że obiektywnie nie zrobiła nic złego, albo pozostaniecie w konflikcie.

Obie strony mają prawo do obstawania przy swoim, w myśl zasady moje jest najmojsze, ale egoizmem patrzenia wyłącznie na siebie nie zbuduje się wspólnego życia.

Nie odnoszę się oczywiście do pana Włocha, mówię ogólnie.
[/QUOTE]


Ogólnie tak. Ale to jest do przepracowania, samemu lub na terapii.


Chodzi mi o to, że jeżeli partner mówi nam coś tak strasznego, że płaczemy 2 miesiące później, to nie powinniśmy kontynuować tej znajomości.


A samoświadomość, czy histeryzujemy i trzeba nad tym pracować, czy rzeczywiście mamy rację, to jest inny temat.


Bo takie rzeczy nie przechodzą od razu, nawet jeśli histeryzujemy. A w imię czego męczyć się w relacji i płakać, nawet jeśli to my jesteśmy nadwrażliwi, a nie partner chamski.


EDIT. Inna sprawa, że jakby autorka dokładnie opisała sytuację, to i tak będziemy się zaraz kłócić, czy facet burak, czy autorka histeryczka. Bardzo rzadko i w naprawdę hardkorowych kwestiach Wizaż jest jednogłośny. No i teraz pytanie - kto ma rację.