[kompleksowa22]

Wiem,ze to moja glowa i chyba przez niska samoocenę szukam powodow i potwierdze, by się poczuc gorzej.
Oczywiście,ze niektórzy maja swiadomosc inni nie jaka to praca, jak ktos ma trochę wyobraźni to wie, ze to praca codzienna niezalezna od swiat,weekendow, wakacji bo zwierzęta zawsze wymagają opieki, ze mięso czy warzywa nie biora się znikąd.
Chyba właśnie sama się nakręcam, spotkałam nawet osobe w stolicy urodzona co wyjechala na Podlasie zajmować się hodowlą kóz i tunelami z warzywami i ona widziala w tym frajdę. A ja czuje się gorsza, ze niby wieś to zacofanie za nowoczesnoscia, która jest teraz modna. Oczywiście ma plusy i miusy. Jak wszystko. Ja lubie swoja wieś, jest piękna, zielona, mam wodę, lasy, dużo zieleni Duzy dom. Naprawde uwielbiam jezdzic tam zwłaszcza wiosna, latem.
Tylko tak się nakrecilam słuchaniem jej opinii, ze nawet nie powiedziałam,ze jestem ze wsi. Czuje się zle teraz,ze tworze inny obraz siebie i sama ze sobą nie jest w porządku, bo wiadomo,ze nie musze się tlumaczyc nikomu i mowic wszystkiego komus, kto myśli w sposób zerojedynkowy, ale nie powiedziałam prawie nikomu. Nie wiem teraz jak wybrnąć, bo meczy mnie to,ze 'cos ukrywam'. Nawet nie mowie o tej hodowli, ale ze nie opowiadam już o sobie, bo jak opowiem cokolwiek ,to będą pytania, zainteresowanie. Boje się ,ze ktoś mi zarzuci ,ze mowilam cos innego itd. Z drugiej strony oni mowia np. ze jedli pyszne pomidory prosto z tunelu ,ja mogę się wypowiedzieć ale nie mowie nic....albo ,ze na wsi cos tam,oni gadaja a ja nie mowie nic. Wiem,ze to chore. Ale to konsekwencja tego,ze na początku się nie otworzyłam i nie wiem jak z tego wybrnąć.
Wiem,ze brzmie smiesznie, ale tak jest wlasnie jak się ma niska samoocenę i się doprowadza do wyimaginowanych pewnie problemów.Ten problem urosl we mnie i zapetlilam się w swoim mysleniu.