[magd102]

Napisane przez wiktoriol

I siostra i ja uważamy, że masz całkowitą racje. Tyle, że moim zdaniem siostra traktuje to jako usprawiedliwienie swojego zachowania i uważa że ma prawo się tak zachowywac, a z kolei ja myślę że powninna nad sobą popracowac, pójśc do jakiegoś terapeuty np., czy coś w tym stylu.

Myśle,że żal w siostrze już pozostanie do rodziców i zawsze będzie już myślała najpierw emocjami a później racjonalnie.Wiec najpierw ja zaboli,a później sobie przetłumaczy że oni nie chcieli by ja zabolało.

Ty widzisz,że to siostra ma problem i to ona powinna nad sobą popracować. To prawda.Ale jej praca nad sobą nie wiele da jeśli jej rodzice nie zmienią stosunku do niej.To,że się stanie bardziej obojętna nie znaczy,że w srodku dalej jej nie bedzie boleć. Ja tu widze większy problem nie w niej a w rodzicach - to oni swoim zachowaniem przecież go stworzyli.Owszem powinna iść do jakiegos terapeuty bo on pomoże jej zrozumieć pewne zachowania i może wskaże rozwiązania w stosunkach z rodzicami. Ale z żalu nigdy się do końca nie wyleczy - tu musieli by iść na terapie też rodzice ale zapewne nie pójdą znając polską mentalność.Dobrze że się wyprowadza i niech sie tego trzyma.Teraz tworzy ona nową rodzine i niech sie na niej skupi.

Ja osobiście jestem zdania,że w takich wypadkach mieć jak najmniej wspólnych płaszczyzn z rodzicami tak by jak najmniej mogli się wtrącać.
Niech zacznie w końcu myśleć o sobie a nie o tym co powiedzą rodzice.