[januszpolak]

Napisane przez luks_baba

Mnie zawsze ciekawiło, jak to jest, że ludzie tak szybko uznają czyjąś własność za swoją, i nie mają żadnych oporów żeby jeszcze nią rozporządzać. Ja uznaję, że coś jest moje, jeżeli sama na to zarobię.
Zawsze mnie fascynowało to bezproblemowe podejście na zasadzie "co twoje to moje". Ja mam opory żeby tak robić, wstydziłabym się tego i nie wyobrażam sobie, żebym miała mówić mojemu facetowi, co ma zrobić ze swoimi rzeczami typu samochód czy mieszkanie.
Nie mówię, że to źle uważać czyjeś jak swoje, bo jak obie strony się zgadzają to spoko. Ja się tego nie nauczyłam, poza tym, sama mam duże poczucie własności i też nie lubię kiedy ktoś mówi, co mam robić ze swoimi rzeczami.

No dla mnie to normalne że co moje to twoje, to nie jest rozporządzanie "czyjąś" własnością, tylko wspólne życie. Mnie zawsze fascynuje jak to ludzie rzekomo tworzą rodzinę, są dla siebie numer jeden, a mają obawy że wyjdą na materialistkę, bo chcę współdecydować o losie majątku faceta Pensja mojego TŻ i moja są tak samo nasze, jakbym na chwilę przestała zarabiać to tyle samo miałabym do powiedzenia co obecnie. Po co się wstydzić, że zależy nam na kasie, to oczywiste, że zależy. Każdemu zależy, a chyba partner to nie jest jakaś obca osoba żeby zgrywać ojca świętego.