[Hultaj]

Mnie zawsze ciekawiło, jak to jest, że ludzie tak szybko uznają czyjąś własność za swoją, i nie mają żadnych oporów żeby jeszcze nią rozporządzać. Ja uznaję, że coś jest moje, jeżeli sama na to zarobię.
Zawsze mnie fascynowało to bezproblemowe podejście na zasadzie "co twoje to moje". Ja mam opory żeby tak robić, wstydziłabym się tego i nie wyobrażam sobie, żebym miała mówić mojemu facetowi, co ma zrobić ze swoimi rzeczami typu samochód czy mieszkanie.
Nie mówię, że to źle uważać czyjeś jak swoje, bo jak obie strony się zgadzają to spoko. Ja się tego nie nauczyłam, poza tym, sama mam duże poczucie własności i też nie lubię kiedy ktoś mówi, co mam robić ze swoimi rzeczami.

Zabrzmiało (całość) jak bół tyłka. Ani autorka ani jej facet nie robią niczego niewłaściwego żeby się mieli czego wstydzić.
Wszystko zalezy jakie są relacje w rodzinie i jak rodzice ich wychowali. Bo możesz być milionerem i swojemu dziecku kazać startować od nędzy a możesz być zdecydowanie skromniejszy i pomagać dziecku w starcie ile możesz.
Zakładając że rodzice są w porzadku i sprawiedliwi, sytuacja jest prosta jak pieprzenie. Są 2 mieszkania, rodzice którym się nie chce dorobić wynajmem (straszny to dla nich wysiłek znaleźć najmującego, wolą co miesiąc sami płacić czynsz i rachunki - no ale spoko ich rzecz, są dorośli i moga sobie utrzymywać i 15 mieszkań). Jedno z dzieci mieszkanie już przytulilo. I drugie powinno być dokładnie tam samo potraktowane.
W zupełności normalna sprawa że autorka rozważa (ok, facet niech rozważa ale skoro się pobierają to nie ma co wymyślać przeszkód):
- lepiej płatna praca w NL ale i koniecznośc wynajmowania (zjadliwe dla niej w proporcji)
- pracować w PL i płacić za wynajem
- pracować w PL i mieć swoje mieszkanie.