Amnezja po traumie

[17c731ef415ea939127a54e258bb952ab9747631_5ee01472777c6]

Drogie wizażanki, ciężki temat. Znam kogoś, kto niedawno przypomniał sobie coś, co - prawdopodobnie - wymazał z pamięci. Są to wydarzenia tak traumatyczne (i dziwne!) że ciężko mu w nie uwierzyć, a jednocześnie wspomnienia sa tak żywe i szczegółowe że nie sposób je tak po prostu odrzucić. Z tego co czytałam o amnezji dysocjacyjnej, jedni psychiatrzy w nią wierzą, inni nie. Jest to dla tej osoby ciężki okres, bo zwątpił w zasadzie w całą swoją przeszłość i władze umysłowe.

Czy ktoś z was słyszał o czymś podobnym/miał podobne doświadczenia? Co teraz robić? Kolega jest pod opieką psychiatry. Czy ja mogę mu jakoś pomóc? Z góry dziękuję!

[Myshqa]

Osobiscie spotkalam sie z przypadkiem dziewczyny, ktora miala traume z dziecinstwa, o ktorej w ogole nie pamietala ale przebijala sie do jej swiadomosci np. przez sen i okazala sie prawdą.

[Wspoluzalezniona]

W grę może tu wchodzić syndrom wyparcia.

[Cytokina]

Niepamięć jak najbardziej może się zdarzyć po traumatycznych wydarzeniach. Po jakimś czasie to może wracać, a nadmiernie jasne i wyraźne wspomnienia, rozpamiętywanie też jest formą zaburzeń adaptacyjnych. Nie można też w 100% powiedzieć, że te wydarzenie miały miejsce, może są to fałszywe wspomnienia, które wypełniają lukę pamięciową powstałą z innego powodu. Dlatego ważna jest opieka dobrego psychiatry żeby stwierdzić co tak naprawdę dolega twojemu znajomemu.
Ciężko mi uwierzyć, że psychiatrzy nie wierzą w to, że w wyniku traumy może dojść do amnezji. Przecież amnezja dysocjacyjna jest opisywana normalnie w podręcznikach czy jest wymieniona w międzynarodowej klasyfikacji chorób. Może "psychiatrzy mi nie wierzą" to skrót myślowy do tego, że szukają innej przyczyny zgłaszanych objawów - zaburzeń pamięci i wspomnień rzekomych, początek innej choroby psychicznej. Ale to nie z braku wiary w to co mówi pacjent, ale z troski żeby w 100% potwierdzić/wykluczyć daną chorobę. To, że drażą zamiast przyjąć oczywiste rozwiązanie nie znaczy, że nie wierzą pacjentowi, ale że dobrze wykonują swoją pracę. A to, że w Internecie ktoś napisze, ze psychiatra mu nie wierzy i rozpoznał chorobę, której nie ma - cóż, zaburzenia i choroby psychiczne są o tyle przerażające, że często ludzie nie mają ich świadomości, nie zdają sobie sprawy, że nie funkcjonują poprawnie, że to co przeżywają jest objawem.

Jeśli chcesz mu pomóc to po prostu bądź przy nim zarówno w tym lepszym jak i gorszym czasie. Wykazuj zainteresowanie, ale też nie naciskaj żeby Ci się zwierzał jeśli nie ma na to ochoty. Bądź otwarta i w gotowości mu pomóc jeśli o to poprosi, zadeklaruj mu tą pomoc żeby miał świadomość, że zawsze może Cię o nią prosić, ale też nie rób nic na siłę, nie narzucaj się. Często wystarczy świadomość, że druga osoba jest zwyczajnie obok.

[f8c2d375a73595a7890227cbb2d3acee309191de_62181c3c5fcdf]

Czytałam o przypadkach osób, które były zmuszane do kazirodczego współżycia przez najbliższe osoby z rodziny w dzieciństwie i było to dla nich tak traumatyczne, że wyparły ten fakt, choć ewidentnie odcisnęło to traumę na ich psychice (nawracające depresje, destrukcyjne zachowania, zaburzenia seksualne i socjalne). Jestem w stanie uwierzyć, że to możliwe.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[17c731ef415ea939127a54e258bb952ab9747631_5ee01472777c6]

Napisane przez Cytokina

Niepamięć jak najbardziej może się zdarzyć po traumatycznych wydarzeniach. Po jakimś czasie to może wracać, a nadmiernie jasne i wyraźne wspomnienia, rozpamiętywanie też jest formą zaburzeń adaptacyjnych. Nie można też w 100% powiedzieć, że te wydarzenie miały miejsce, może są to fałszywe wspomnienia, które wypełniają lukę pamięciową powstałą z innego powodu. Dlatego ważna jest opieka dobrego psychiatry żeby stwierdzić co tak naprawdę dolega twojemu znajomemu.
Ciężko mi uwierzyć, że psychiatrzy nie wierzą w to, że w wyniku traumy może dojść do amnezji. Przecież amnezja dysocjacyjna jest opisywana normalnie w podręcznikach czy jest wymieniona w międzynarodowej klasyfikacji chorób. Może "psychiatrzy mi nie wierzą" to skrót myślowy do tego, że szukają innej przyczyny zgłaszanych objawów - zaburzeń pamięci i wspomnień rzekomych, początek innej choroby psychicznej. Ale to nie z braku wiary w to co mówi pacjent, ale z troski żeby w 100% potwierdzić/wykluczyć daną chorobę. To, że drażą zamiast przyjąć oczywiste rozwiązanie nie znaczy, że nie wierzą pacjentowi, ale że dobrze wykonują swoją pracę. A to, że w Internecie ktoś napisze, ze psychiatra mu nie wierzy i rozpoznał chorobę, której nie ma - cóż, zaburzenia i choroby psychiczne są o tyle przerażające, że często ludzie nie mają ich świadomości, nie zdają sobie sprawy, że nie funkcjonują poprawnie, że to co przeżywają jest objawem.

Jeśli chcesz mu pomóc to po prostu bądź przy nim zarówno w tym lepszym jak i gorszym czasie. Wykazuj zainteresowanie, ale też nie naciskaj żeby Ci się zwierzał jeśli nie ma na to ochoty. Bądź otwarta i w gotowości mu pomóc jeśli o to poprosi, zadeklaruj mu tą pomoc żeby miał świadomość, że zawsze może Cię o nią prosić, ale też nie rób nic na siłę, nie narzucaj się. Często wystarczy świadomość, że druga osoba jest zwyczajnie obok.

Znalazłam dużo informacji, że fenomen "wypartych wspomnien" został w większości zdyskredytowany naukowo jako oparty na nauce Freuda. Każde źródło podaje, ze pamięc ludzka jest bardzo podatna na manipulacje i łatwo stworzyć fałszywe wspomnienia, a to, co sie przypomni, niekoniecznie jest prawdą, tylko - jak piszesz - czymś, co wypełnia lukę po prawdziwym wspomnieniu.

Bardzo dziękuję wszystkim dziewczynom, które się na razie wypowiedziały xx

[9a6d0e95fbc4407ed947e2ef8cea0fb12942fdf4_5e1910028c83c]

To nie musi być wyparcie wspomnień, to może być zaburzenie dysocjacyjne osobowości. Znałam osobę, która na to cierpi.

[17c731ef415ea939127a54e258bb952ab9747631_5ee01472777c6]

[1=9a6d0e95fbc4407ed947e2e f8cea0fb12942fdf4_5e19100 28c83c;87393013]To nie musi być wyparcie wspomnień, to może być zaburzenie dysocjacyjne osobowości. Znałam osobę, która na to cierpi.[/QUOTE]

Też o tym myślałam ale znam tę osobę od wielu lat i nigdy nie wykazywała znamion osobowości wielorakiej.

[Limonka2738]

To jest na dwoje babka wróżyła - tak jak dziewczyny piszą.


Albo naprawdę zapomniała i teraz sobie o tym przypomina, albo to fałszywe wspomnienia.


Tylko dobry specjalista może to ocenić.

[lizzyliz]

Jeśli jest pod opieką psychiatry to jest okej Staraj się być wyrozumiała dla niego. Wymazywanie przykrych sytuacji z pamięci się zdarza - sama przez to przechodziłam.

[Glodomorek]

Mózg potrafi robić wiele rzeczy, żeby nas chronić. Jeśli wydarzenie było tak trudne, że ktoś nie potrafił sobie z tym poradzić to mamy wiele mechanizmów obronnych.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[a9e9b14f0920806ea67464fa4f1a029ea354de7e_6212d6030631b]

Jeśli te wspomnienia pojawiły się będąc pod opieką psychiatry, niech uda się do innego.
To nie takie rzadkie zjawisko, gdzie psychiatra sugeruje pewne zdarzenia, a pacjent ufając lekarzowi, wytwarza takie wspomnienia sam