Komplementy, tęsknota, olewanie i kpina...?

PannaMalinowaa · 2011-01-06, 17:06

Witam

No więc mam trudną sytuację i chciałabym jakiejś rady od Was. Od razu mówię, że to długa historia choć trwa zaledwie kilkanaście dni.. Ale do rzeczy.
Pewnego dnia wracałam z koleżankami autobusem. Jechał również pewien chłopak, spojrzałam się na niego dwa razy "od tak". Nie mój typ, ani nic po prostu lubię czasem popatrzeć na ludzi

Ja z koleżankami wysiadłam, jedna pojechała dalej. Potem mam telefon: Magda, ci goście z autobusu (bo był z kolegą) chcą twój numer. Dać im? Ja mówię: daj, a co mi tam. No i ON napisał tego samego dnia pod wieczór. Po 10 minutach zaproponował spotkanie, oczywiście nie sami. Pisaliśmy ogólnie 4h, bardzo fajnie mi się z nim rozmawiało

No i spotkaliśmy się we 4. Niezbyt było to udane, gdyż nie przypadła im do gustu moja koleżanka. On dzwonił do mnie bo "tęsknił" (chociaż znaliśmy się dwa dni), mówił do mnie: słodka, prawił komplementy. On tak chciał się spotkać ponownie i SAMI to się zgodziłam

. W Wigilię wyszliśmy sobie na spacerek na godzinkę. Fajnie się gadało, nie powiem

Chociaż mówił, że jest nieśmiały i w ogóle. Potem pisał mi, że się chyba we mnie zauroczył, aż w końcu po godzinie że się zakochał

Dzwonił często i tak mnie adorował, co mnie na początku okropnie irytowało

Czułam się osaczona.. A potem? Cholernie mi tego brakowało

No ale wracając dalej. Spotkaliśmy się w niedziele, ostatni dzień Bożego Narodzenia. Poszliśmy do parku. Było mi zimno, chociaż na dworze minus 10 stopni on zdejmował swoją kurtkę i chciał mi dać

Siedząc na przystanku autobusowym ogrzewał mi rękę, potem jak szliśmy bardzo delikatnie objął w pasie. To było takie... urocze

Gadaliśmy, śmialiśmy się, z żadnym chłopakiem chyba nigdy mi nie było tak fajnie. Bardzo go polubiłam, pomimo że znaliśmy się zaledwie kilka dni. Wracając już szliśmy za rękę. W pewnym momencie on rozpiął kurtkę i że było mi zimno to się w niego wtuliłam

Potem mi pisał, że tak się fajnie poczuł jak się do niego przytuliłam, że szukał pretekstu by mi ogrzać rękę... Jego tata pytał się co u mnie, bo mu o mnie powiedział, że się spotykamy (dziwne, po kilku dniach tak powiedzieć?). W poniedziałek rano się spotkaliśmy, pochodziliśmy po mieście. Potem po południu na godzinkę. Zaprosiłam go do siebie, bo widziałam że bardzo boli go kolano (we wtorek miał iść do szpitala, a w środę operacja). Do niczego nie doszło, siedzieliśmy u mnie na łózku i gadaliśmy. Gdy miało dojść do pocałunku, ja stchórzyłam i powiedziałam że się krępuję (zbyt krótko go znam jednak, nie mogłam..) on powiedział że nie będzie mnie do niczego zmuszał, skoro nie chcę. Już nie gadaliśmy tego dnia. Miałam dziwne przeczucie, że nasze relacje się oziębią przez to.. Zadzwonił we wtorek, gadaliśmy sobie kilka razy (tzn on puszczał strzałki, a ja oddzwaniałam chociaż mówił, że to on kupi sobie karte i będzie do mnie dzwonił bo tak się fajnie rozmawia). W środę pojechałam do niego do szpitala. Dzwoniłam 3x bo chciałam się spytać gdzie leży ale nie odbierał. Potem mówił, że spał itp. Okazało się, że wraca do domu, bo się przeziębił i operacji nie będzie (te moje pomysły żeby chodzić 3h po parku..)Dobrze czułam, że się oddalamy. Już nie dzwonił tak często, ale pisaliśmy na gg. Oczywiście tak słodko było i w ogóle, wiadomo

Umówiliśmy się, że spotkamy się w niedzielę (2 stycznia). Przyszłam o 13, czekałam 40 minut - nie było go. Bałam się, że coś mu się stało czy coś... A po 4h on dzwoni, że ma coś z karkiem. Potem pisał jakby sobie ze mnie kpił. To wyglądało mniej więcej tak:
Ja: Wiesz, źle się czuję, stałam 40 minut na mrozie i to dobrze na zdrowie nie robi.
On: Mi ciepło było jak wyszedłem.
Ja: żartujesz sobie?
On: nie.
I kiedy ja zaczęłam mówić co mi leży na sercu on pisze: sory muszę iść dać siostrze neta papa

No dobra.. Potem pisaliśmy już na poważnie. Powiedziałam mu co mnie trapi, on że mu na mnie zależy ale jak myślę inaczej to już moja sprawa. Miał jeden argument: że do mnie przychodził pomimo że był chory i miał mieć operację to spotykał się ze mną zawsze wtedy kiedy miałam czas. No to ja uwierzyłam w jego słowa. Pół godziny poźniej pisze, że jego była w końcu się od niego odczepiła, bo powiedział że kocha mnie i dała mu spokój. Ja się zdziwiłam i pytam: naprawdę? "Czuję do Ciebie silniejszą więź ale to jeszcze nie miłość

" - napisał dokładnie tak. A ja, naiwna dziewczynka mu wierzyłam. Mieliśmy się spotkać we wtorek, mówił że nie nawali. Miał zadzwonić do godz.15, bo na rano chciał iśc do lekarza, żeby potem się ze mną zobaczyć. Nie zadzwonił, nie napisał, żadnego znaku życia. Około 18 był na gg, nie pisał przez jakiś czas potem wiadomość: hej słodka jak tam?

Nie odpisałam, nie pozwolę się tak traktować, niech spada. Wczoraj wchodzę, patrze wiadomośc od niego: sorry, że tak się nie odzywałem ale babcia mi zmarła. Jak chcesz to się obraź i nie pisz. Ja załapałam ogromne zdziwienie. Nie wiedziałam co napisać. Zdołałam wystukać zdanie: A chcesz żebym była obrażona...? On na to: Teraz nie mam do tego głowy. Jak chcesz to się obraź i nie pisz, dostanę wsparcie od kogoś innego. Przyznam szczerze - zdenerwowałam się

Napisałam mu, że skoro jest tyle chętnych dziewczyn do dania mu wsparcia to powodzenia, tylko żeby się nie zachłysnął. Poczułam się okropnie, więc wysłałam drugą wiadomośc, że rozumiem że mu ciężko, ale wystarczyłaby odrobina szacunku i szczerości dla mnie, że mogę mu dac wsparcie i że przecież mu pomogę, ale to od niego zależy czy tą pomoc przyjmie czy nie. Na to on dzisiaj: Po pierwsze: nie chodziło o dziewczyny. Po drugie: Teraz liczy się dla mnie tylko żałoba. Poczułam się jak pies.. To zabrzmiało jakby dał mi do zrozumienia: Możesz spadać. Z jednej strony szkoda mi go i chciałabym przy nim być, ale z drugiej nie chcę się narzucać i skoro on tak pisze to delikatnie mi daje do zrozumienia żebym się odwaliła (chociaż to on pierwszy zawsze zagajał rozmowę).

Przepraszam, że takie długie. Poradźcie mi coś, proszę nie wiem co robić zupełnie

la'Mbria · 2011-01-06, 17:24

Cytat:

Napisane przez PannaMalinowaa