Jutro wyprowadzka a w domu wielka wojna...

[wiosenna_panna]

Witajcie.
Mam wrażenie, że moje wątki o wyprowadzce i problemach powracają jak bumerang.

Moja rodzina jest toksyczna. Matka stosuje przemoc psychiczną a czasem w szale rzucała się na mnie. Odkąd pamiętam były awantury o wszystko. Co drugie słowo to przekleństwo i wszystko wykrzyczane a nie mówione. Kiedy nie obroniłam się w terminie gnębili mnie każdego dnia tekstami, że jestem tępa, że im wstyd itd.

Od jakiegoś czasu jestem w szczęśliwym związku. Mój facet sprawił, że uwierzyłam w siebie, czuję się coś warta. Wiem, że sama sobie mogę poradzić z wieloma problemami a dodatkowo mam w nim oparcie. Wynajmujemy mieszkanie od którego jutro odbieramy klucze i dzisiaj w moim domu wybuchnęła wojna jak zawsze.


Pretensje dlaczego się wynoszę, czego mi brakuje, wrócę z dzieckiem a wtedy nie mam na nich liczyć.
Matka kiedyś zamknęła mi drzwi przed nosem i musiałam iść spać do babci. Po tej akcji mój chłopak wyremontował pokój żebym w razie takich sytuacji mogła spać u niego.
On zrobił dla mnie na prawdę wiele. Zawsze mogę na niego liczyć. Kiedy ostatnio wylądowałam w szpitalu od razu do mnie przyjechał i był bardziej wystraszony niż ja sama. W domu nawet o tym nie powiedziałam bo zaczęłoby się, że nie jem i to na pewno dlatego. A dlaczego nie jem? Kiedy moja matka nie siedzi w kuchni to zamyka ją na klucz bo ja sama nie mogę sobie robić jedzenia bo nie i kropka ona mi zrobi. Nie mogę nawet dotknąć kubka i go umyć bo niby moje ręce są przesiąknięte zapachem perfum Nie raz nie dwa wyłączała mi wodę kiedy się kąpałam. Były upały latem i kąpałam się dwa razy dziennie to wyzywała mnie w stylu '☠☠☠..... czyścioch'. Dzisiaj zapytała dlaczego mój chłopak nie przychodzi do nas, powiedziałam, że po sytuacji w której przyszła do pokoju i przy mnie powiedziała, że mu współczuje życia ze mną nie mamy ochoty znosić takich tekstów. Na co ona cytuję: 'znalazło się obrażalskie gówno'. Zatkało mnie po prostu

Rodzice mojego chłopaka wspierają nas w wyprowadzce. Pomogli przy zakupie wielu sprzętów i dodatków chociaż nie prosiliśmy o to a wręcz mówiliśmy, że sami chcieliśmy mieszkania wiec sami sobie poradzimy. Jest mi po prostu wstyd, że w moim domu z okazji wyprowadzki słucham tylko awantur. Próbują mnie zgnębić tekstami, że co będzie jak się nie dogadamy, że wtedy on mi każe płacić i ja będę musiała tam przebywać. Totalnie nie znają sytuacji a nawet umowy i przede wszystkim mojego faceta bo to jest człowiek, który muchy by nie skrzywdził i wiem, że nawet gdybyśmy się nie dogadywali to nie wyrzuciłby mnie z mieszkania. Poza tym dom rodzinny to ostatnie miejsce do którego chciałabym wrócić.

Kolejna awantura. Wczoraj rozmawialiśmy jeszcze na spokojnie z ojcem (on potrafi się czasem opanować) i zaproponował, że zawiezie mnie razem z rzeczami do mieszkania. Wstępnie tak było ustalone po czym dzisiaj w trakcie wojny matka (nie pracuje, siedzi w domu w którym mimo wolnego czasu nie utrzymuje porządku, zlew jest wiecznie zagracony a wszędzie jest bałagan) wypomniała, że skoro jestem tak dorosła to sami sobie radźmy. No i tutaj jest kolejny problem bo nie chcę aby oni znali adres po tym co dzisiaj usłyszałam. A z kolei jeśli mój chłopak pojedzie ze mną po rzeczy to na pewno odbędzie się straszna awantura i wojna stulecia. Nie chcę go w to angażować i narażać na wysłuchiwanie obelg od mojej matki. Myślę, jak to rozwiązać aby zabrać rzeczy i móc zakończyć ten etap. Jedyne wyjście jakie widzę, to wynieść wszystko do cioci która mieszka w pobliżu i od niej odebrać jutro te rzeczy z chłopakiem. Ale wtedy rozpętam totalną awanturę bo oczywiście sąsiedzi zobaczą a moi rodzice są typowymi pozorantami czyli musi wyglądać na super rodzinkę.

Boli mnie brzuch i serce z tych nerwów. Są święta i ludzie są radośni, zadowoleni, spędzają miły czas a ja płaczę i się boję...
Powinnam pisać pracę licencjacką a siedzę nad wordem i nie umiem się uspokoić ani zebrać myśli. Przez te wszystkie lata chyba wpoili mi, że jestem zerem i skończę pod mostem.

Nie mam siły na to wszystko. Czuję się jak małe dziecko siedzące w kącie za kare. Tylko co ja takiego zrobiłam?

Mój facet jest teraz na rodzinnym obiedzie. Wszyscy go podpytują o to mieszkanie, że super to ogarnęliśmy. Jest podpytywany o zaręczyny, ślub. Jego rodzice uważają, że ja to coś najlepszego co go spotkało w życiu i są dla nas tak serdeczni, że aż mi głupio, że ja mam taki dom. Nie wyobrażam sobie dnia w którym będą musieli się dowiedzieć, że mój kontakt z rodzicami musi być ograniczony do minimum bo niszczy mi to psychikę. Po prostu mi wstyd...

Świeci słońce a mnie już nic nie cieszy...

[2cfaa0a5c37026ea4ab814c74c2acc8bc9bbc2c1]

Dużo masz tych rzeczy do przeniesienia? Dobrze by było, by zrobić to tak, że wpadacie, bierzecie je za jednym zamachem i wynosicie bez asysty ojca. Nie dopuściłabym do tego, by znali adres zamieszkania, jeśli Twoja matka tak reaguje

[vadi]

Ale super, że już zaraz będziecie na swoim
Zobaczysz, że migiem odżyjesz i uwolnisz się od tego toksyku

Swoim rodzicom możesz tylko współczuć, to ludzie, którzy nigdy nie będą szczęśliwi, w przeciwieństwie do Ciebie. Wszystkiego wspaniałego na nowej drodze życia!

[kate_rossi]

Mało rad dostałaś w swoim poprzednim wątku?

[201706081317]

Dostałaś tysiąc rad w poprzednim wątku. Po co mówiłaś o wyprowadzce? Straciłaś element zaskoczenia. Jutro będą sępić w oknach w oczekiwaniu na chłopaka, a mogłaś mieć pół rzeczy w aucie zanim się zorientują co się dzieje.

[kennedy]

Po co kol3jny watek?

[Fleur_D]

Napisane przez kennedy

Po co kol3jny watek?

Pewnie się stresuje i chce się komuś wygadać.

Nie widzę innego powodu założenia wątku. Gdybyś zastosowała się do rad, które otrzymałaś, byłoby ci teraz łatwiej. Szkoda, że sama sobie przysparzasz zmartwień.

[wiosenna_panna]

Dziewczyny wątek założyłam z nerwów bo bardzo źle to znoszę.

O dacie wyprowadzki wiedzieli bo dali takie ultimatum, że albo szukam sobie czegoś i wyp..... albo oni mnie już spakują. I kazali określić datę kiedy się wyprowadzam.
To był mój błąd ale w stresie nie zawsze myśli się logicznie.
W środę pojadę po rzeczy z chłopakiem i to załatwię bez ich udziału i pomocy. Chcę się w 100% odciąć.

[201706081317]

Napisane przez wiosenna_panna

Dziewczyny wątek założyłam z nerwów bo bardzo źle to znoszę.

O dacie wyprowadzki wiedzieli bo dali takie ultimatum, że albo szukam sobie czegoś i wyp..... albo oni mnie już spakują. I kazali określić datę kiedy się wyprowadzam.
To był mój błąd ale w stresie nie zawsze myśli się logicznie.
W środę pojadę po rzeczy z chłopakiem i to załatwię bez ich udziału i pomocy. Chcę się w 100% odciąć.

Strasznie się miotasz.
Miałaś się wyprowadzać jutro, teraz mówisz, że w środę.
Miałaś sama, potem z chłopakiem, teraz, że ojciec zawiezie i znowu że chłopak.
Nie odetniesz się, ja ci to mówię już dziś, na gwałt trzeba ci terapii, wsparcia, a najlepiej wyjechać chociaż na tydzień gdzieś.

[ellen72]

Piszesz tak jakbys nie chciala sie odciac tylko wygrac z nimi.

Nie wygrasz. To zupelnie nierealistyczne marzenie.

Nie przestana zle Cie traktowac. Nie zmienia sie. Nie zrozumieja.

Nie trac na prozne proby sil ani czasu.

[2cfaa0a5c37026ea4ab814c74c2acc8bc9bbc2c1]

Jak tam przeprowadzka? Obyło się w miarę bezproblemowo?