Problem ze sobą?

[xmag21]

Mam 20 lat chodzę do technikum i teraz będę kończyć szkołę. Mój problem polega na tym ze albo za bardzo się wszystkim przejmuje albo to naprawdę ja wszytsko niszcze. Zacznę od tego że moi rodzice są dość nerwowi i o byle głupotę potrafią na mnie strasznie krzyczeć, ja przy każdej takiej kłótni nawet jeśli wiem ze nic nie zrobilam strasznie przezywam każde ich zdanie i np cały dzień siedzę w łóżku i płacze. Nie umiem jakoś mieć gdzieś ich zdania, mój chlopak powtarza że naprawdę przesadzam i ze rodzice mnie w wielu sprawach nie rozumieją i nie powinnam się tym przejmować. Nie wiem co zrobić żeby nie przejmować się przesadnie całymi dniami np tym ze rodzice mi coś wypomnieli lub popełniłam jakiś błąd... Może jakieś rady?..

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[lovebird]

Chyba nie ma innej rady, jak żebyś sobie powtarzała za każdym razem, że to nie jest takie ważne. Jesteś już takim typem osoby, która się wszystkim przejmuje i czuje się winna, mimo że nic złego nie zrobiła i jest ostatnią osobą, która powinna się tak czuć. Ciężko to zmienić. Popracuj może nad pewnością siebie?

[xmag21]

To naprawdę trudne bo jeśli mi ktoś coś zarzuci to strasznie biorę to do siebie i mimo że wiem ze to jest raczej moja sprawa ja się bardziej przejmuje tym że rodzice są na mnie źli źle coś źle zrobiłam jestem zła itd... Jak małe dziecko. Mam brata młodszego który znosi tę wszystkie kłótnie i przejmuje się tym czym naprawdę warto ale ja tak właśnie nie uumiem bo czuje się ciągle ze to ja jestem zła.

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[vergiss]

A jak jest u Ciebie na co dzień? Jakie masz stosunki z rodzicami? Często się kłócicie? Bo może to rodzice działają na Ciebie tak stresująco, że koniec końców zaczynasz się stresować i przejmować wszystkim, nawet błahostkami.

[xmag21]

Rodzice nie powiem ze są dla mnie źli bo zawsze starają się mi dac wszystko co potrzebuje i znają w tym umiar, tylko ze o byle głupotę potrafią się tak nakręcić i zdenerwowac że Wrzeszcza drą się po mnie czy po sobie. Trudno to wszytsko wytłumaczyć krótko i zwięźle. Gdy byłam mala a moi rodzice dość młodzi jak na dziecko to nie powiem często mi się od nich dostawalo i nie bez powodu zazwyczaj miałam kary na wszytsko i jak coś zle zrobiłam ich zdaniem bylam nauczona że siedze boję się ich spotkac żeby znów nie krzyczeli i nic nie robie myśląc o tym jak to zle zrobiłam oni zawsze uważali ze tak się zachowuje i ich unikam bo po prostu mam gdzieś to wszytsko i tak do teraz zostalo zamiast po jakiejś kulutni włączyć sobie telewizor i się czyms zająć to ja nie potrafię nic innego robić jak siedzieć płakac i żałować..a oni dalej pewnie myślą że mam to wsczystko gdzieś dlatego siedzę w pokoju i ich unikam.
I muszę dodać ze nie da się zabardzo z nimi dogadać przegadac ich racje
Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[vergiss]

Nie wiem, nie jestem specjalistą. Po mojej stronie to wygląda tak, że Twoim rodzice są normalnymi rodzicami, tylko trochę nadopiekuńczymi i potrzebują sprawować nad wszystkim kontrolę. Moim zdaniem masz jakiś uraz psychiczny, może przez to, że byłaś bez powodu karana jako dziecko. Może powinnaś się wybrać do psychologa, bo myślę że on pomoże Ci rozwiązać Twój problem i dowiedzieć się jaka jest jego konkretna przyczyna.

[xmag21]

Chciałabym na początku sama sobie poradzić z tym. Kiedyś chodziłam do psychologa z innych problemów i raczej pogorszyl niż polepszyl mój stan.

Sent from my C6603 using Wizaz Forum mobile app