Odrębne mieszkanie po ślubie

[pannamloda89]

Cześć.
Zacznę może od tła, czyli zarysu sytuacji mojej i rodziny narzeczonego, bo potem ciężko jest dopisywać skrawki do postów, a nie każdy lubi skakać po zakładkach i szukać odpowiedzi.
Przepraszam z góry, że post będzie długi.

Mam 27 lat, mój partner 28 lat. Za miesiąc bierzemy ślub.
Miałam pracę, ale moja sytuacja zmieniła się diametralnie i jestem bez pracy. Ja musiałam wrócić do domu rodzinnego, partner mieszka z rodzicami.
Moi i jego rodzice są biedni, ja w swoim mieszkaniu nie mam niewielki pokój, który obecnie jest zajmowany przez najmłodszego brata. W tej chwili jestem "skazana" na łóżko w pokoju rodziców.
Partner NADAL dzieli pokój z bratem, u niego też sytuacja nie wygląda za ciekawie.
Po ślubie mieliśmy wynająć coś.
Ale sytuacja się skomplikowała.

Uprzedzając pytanie - czemu biorę ślub, czemu nie odwołałam i czemu "dwójka starych ludzi" nie mieszka razem? Otóż po kolei. Ślub już został opłacony, rodzice trochę nam pomogli, mimo, że sami nie mają zbytnio funduszy. Dlaczego nie odwołam? Mój partner pochodzi z dość...konserwatywnej rodziny. Miałam dość jego gadania, że nie możemy zamieszkać razem, póki nie ma ślubu. Jego mama - jak się u niego spotykaliśmy - zaglądała nam do pokoju. Miałam dość zaczepek, gadanin, że go opętałam i że żyjemy "nie po bożemu". Dla mnie ślub nie ma znaczenie, w sensie, czy będę mieć ten papier czy nie - i tak nadal będę z nim szczęśliwa ALE wiem, że jego matka będzie spać spokojnie i nie będzie myśleć, że sprowadzam na złą drogę jego syneczka
Dla mnie to godzina,a potem lata spokoju.

Teraz pytanie całego wątku - czy dałybyście radę mieszkać oddzielnie, póki sytuacja się nie poprawi? Powiem, że nie jestem w stanie przewidzieć, czy stanie się to za miesiąc, rok, czy 5 lat (no,przesadzam). Mam problemy zdrowotne, oraz problemy z mamą, ale nie chcę tego roztrząsać, bo to dla mnie bolesne.

Tak jak pisałam, sytuacja jest skomplikowana.
Czy dałybyście radę mieszkać oddzielnie, a spotykać się np. wieczorami i spać razem? Mimo, że nie ma miejsca, pewnie czasem dało by się "wygonić" braci z domów rodzinnych do kolegów itp.

Pewnie będą pytania - nie, wyjazd nie wchodzi z grę, muszę tu przynajmniej zostać kilka miesięcy, z pensji partnera nie utrzymamy się we dwójkę.

P.S. Pewnie wiele osób powie, a co to za tajemnicze sprawy, które Cię tu trzymają? Powiem tylko - CHOROBA. Tyle wystarczy.

P.S.2. Tak, mam zasiłek dla bezrobotnych, całe 664,90 zł i na cały rok. Szał!

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Skoro ślub nic dla ciebie nie znaczy, to dlaczego swoją sytuację rozpatrujesz w jego kontekście?

Jeśli o mnie chodzi, to tak, wytrzymałabym oddzielne mieszkanie w razie potrzeby. Za to nie wytrzymałabym kilku innych opisanych tu rzeczy, na przykład matki faceta, której się wydaje, że ma prawo wtrącać się w prywatne życie innych ludzi. No i faceta, który się do tego dostosowuje też bym nie wytrzymała.

[ajah]

Napisane przez pannamloda89

Cześć.
Zacznę może od tła, czyli zarysu sytuacji mojej i rodziny narzeczonego, bo potem ciężko jest dopisywać skrawki do postów, a nie każdy lubi skakać po zakładkach i szukać odpowiedzi.
Przepraszam z góry, że post będzie długi.

Mam 27 lat, mój partner 28 lat. Za miesiąc bierzemy ślub.
Miałam pracę, ale moja sytuacja zmieniła się diametralnie i jestem bez pracy. Ja musiałam wrócić do domu rodzinnego, partner mieszka z rodzicami.
Moi i jego rodzice są biedni, ja w swoim mieszkaniu nie mam niewielki pokój, który obecnie jest zajmowany przez najmłodszego brata. W tej chwili jestem "skazana" na łóżko w pokoju rodziców.
Partner NADAL dzieli pokój z bratem, u niego też sytuacja nie wygląda za ciekawie.
Po ślubie mieliśmy wynająć coś.
Ale sytuacja się skomplikowała.

Uprzedzając pytanie - czemu biorę ślub, czemu nie odwołałam i czemu "dwójka starych ludzi" nie mieszka razem? Otóż po kolei. Ślub już został opłacony, rodzice trochę nam pomogli, mimo, że sami nie mają zbytnio funduszy. Dlaczego nie odwołam? Mój partner pochodzi z dość...konserwatywnej rodziny. Miałam dość jego gadania, że nie możemy zamieszkać razem, póki nie ma ślubu. Jego mama - jak się u niego spotykaliśmy - zaglądała nam do pokoju. Miałam dość zaczepek, gadanin, że go opętałam i że żyjemy "nie po bożemu". Dla mnie ślub nie ma znaczenie, w sensie, czy będę mieć ten papier czy nie - i tak nadal będę z nim szczęśliwa ALE wiem, że jego matka będzie spać spokojnie i nie będzie myśleć, że sprowadzam na złą drogę jego syneczka
Dla mnie to godzina,a potem lata spokoju.

Teraz pytanie całego wątku - czy dałybyście radę mieszkać oddzielnie, póki sytuacja się nie poprawi? Powiem, że nie jestem w stanie przewidzieć, czy stanie się to za miesiąc, rok, czy 5 lat (no,przesadzam). Mam problemy zdrowotne, oraz problemy z mamą, ale nie chcę tego roztrząsać, bo to dla mnie bolesne.

Tak jak pisałam, sytuacja jest skomplikowana.
Czy dałybyście radę mieszkać oddzielnie, a spotykać się np. wieczorami i spać razem? Mimo, że nie ma miejsca, pewnie czasem dało by się "wygonić" braci z domów rodzinnych do kolegów itp.

Pewnie będą pytania - nie, wyjazd nie wchodzi z grę, muszę tu przynajmniej zostać kilka miesięcy, z pensji partnera nie utrzymamy się we dwójkę.

P.S. Pewnie wiele osób powie, a co to za tajemnicze sprawy, które Cię tu trzymają? Powiem tylko - CHOROBA. Tyle wystarczy.

P.S.2. Tak, mam zasiłek dla bezrobotnych, całe 664,90 zł i na cały rok. Szał!

Po co inwestujesz w ślub, który dla ciebie nic nie znaczy ?
Czy twój narzeczony podziela konserwatywne poglądy swoich rodziców?
Myślę, że niepokojące jest to, ze zaspokajasz potrzeby swojej przyszłej teściowej, wydajesz kasę na ślub który jak mówisz jest ci nie potrzebny, a jednocześnie nie masz zabezpieczonego dachu nad głową.

Nie chciałabym zaczynać życia małżeńskiego w taki sposób. Na pewno nie zgodziłabym się na to, wiedząc, że nie ma szans na poprawę.

[sherlook]

A nie możecie wynająć pokoju, a nie całego mieszkania? Na pewno wyjdzie taniej i będziecie razem.

[LightLeaf]

W sumie to zgodzę się z Lisbeth. Pewnie byłabym w stanie tak mieszkać.

Choć dla mnie sytuacja mieszkania po ślubie oddzielnie z mężem to jakaś totalna abstrakcja. Jeszcze większą jest niemożność zakomunikowania własnej matce, przez 28 (!) letniego syna o jego/waszych wyborach życiowych. To się przewija na forum, niestety. Nie pozwólcie sobie wejść na głowę. Ale to już poza pytaniem.

---------- Dopisano o 18:05 ---------- Poprzedni post napisano o 18:04 ----------

Napisane przez sherlook

A nie możecie wynająć pokoju, a nie całego mieszkania? Na pewno wyjdzie taniej i będziecie razem.

W sumie... no właśnie. Nie wiem jak tam w mniejszych miejscowościach, ale w większym mieście można już za 300-350 zł/os wynająć dwuosobowy pokój.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez ajah

Myślę, że niepokojące jest to, ze zaspokajasz potrzeby swojej przyszłej teściowej, wydajesz kasę na ślub który jak mówisz jest ci nie potrzebny, a jednocześnie nie masz zabezpieczonego dachu nad głową.

Też słuszna uwaga. Ja rozumiem, że ludzie mają różne priorytety, ale te opisane tutaj są co najmniej dziwne. Nie ma pieniędzy, chora jest autorka, chora jest jej matka, nie ma pracy, nie ma gdzie mieszkać, ale kasę na ślub wydają i to właściwie tylko po to, żeby zaspokoić chore wizje kobiety, która nie powinna mieć nic do powiedzenia w tej kwestii.
I to jeszcze wydają nie swoją kasę :/

[adult90]

Hm... gdyby oddzielne mieszkanie było związane z sytuacją materialną - to nie wydawałabym pieniędzy na ślub, lecz na wynajęcie pokoju i dalej skupiła się na szukaniu pracy.

Jeśli jednak w grę wchodzą poboczne czynniki (choroba) to sądzę, że po ustaleniu czasu pobytu oddzielnie (np. dajemy sobie rok "przeczekania") to wytrzymałabym to, ale ten rok byłby obfitszy w sprzeczki. Sądzę, że spowodowane by były niemożnością wspólnego spania i zatraceniu własnej przestrzeni życiowej w pokoju z rodzeństwem.

[new woman in town]

Nie. Wynajęłabym jeden pokój ale wspólny.

[Punchdrunk]

Cieszę się, ze gdybym miała podobna sytuację, rodzice wzięliby brata do swojego pokoju, a udostępnili na okres PRZEJSCIOWY osobny pokój mi i małżonkowi. Ale to w mojej rodzinie i wiadomo, rodzice nie mają takiego obowiązku, i młodszego brata też szkoda.

Nie wiem. Szukalabym pracy. Rozwazylabym emigrację zarobkową. Ale RAZEM. Wynajmijcie choćby najbardziej podły pokój w okolicy, ale jeśli macie być małżeństwem, powinniście żyć razem. Nawet jeśli oznacza to klepanie biedy.

[Lexie]

Dla mnie to abstrakcyjny pomysł, najpierw wydać pieniądze na wesele, a potem nie mieć gdzie i za co razem zamieszkać.

[thirky]

Napisane przez Lexie

Dla mnie to abstrakcyjny pomysł, najpierw wydać pieniądze na wesele, a potem nie mieć gdzie i za co razem zamieszkać.

Ale autorka chyba nie pisała o weselu

[pannamloda89]

Narzeczony popiera konserwatywne poglądy - wychował się w takiej rodzinie, i strasznie boi się własnej matki, dlatego żeby się nie kłócić, postanowiłam "wyciągnąć rękę" i pójść na kompromis. Ze ślubem czy bez - będę z nim szczęśliwa, no, a jak pisałam - jego mamusia będzie spać spokojnie.

To ślub i AŻ ślub, nie dałam sobie wejść na głowę i nie zmusiłam się do wesela, chociaż jego matka strasznie była pewna, że wesele się odbędzie. Nic z tego, jest obiad dla najbliższej rodziny.

Oboje pochodzimy z biednych domów, z ciasnych klitek, i nie ma mowy o żadnych spadkach, testamentach, mieszkaniach. To by wiele nam ułatwiło w życiu,ale niestety - oboje nie mamy tego szczęścia, żeby coś dostać.

[ajah]

Napisane przez pannamloda89

Narzeczony popiera konserwatywne poglądy - wychował się w takiej rodzinie, i strasznie boi się własnej matki, dlatego żeby się nie kłócić, postanowiłam "wyciągnąć rękę" i pójść na kompromis. Ze ślubem czy bez - będę z nim szczęśliwa, no, a jak pisałam - jego mamusia będzie spać spokojnie.

To ślub i AŻ ślub, nie dałam sobie wejść na głowę i nie zmusiłam się do wesela, chociaż jego matka strasznie była pewna, że wesele się odbędzie. Nic z tego, jest obiad dla najbliższej rodziny.

Oboje pochodzimy z biednych domów, z ciasnych klitek, i nie ma mowy o żadnych spadkach, testamentach, mieszkaniach. To by wiele nam ułatwiło w życiu,ale niestety - oboje nie mamy tego szczęścia, żeby coś dostać.

Gratuluję ci tej pewności
Mąż zastraszony przez matkę despotkę to zazwyczaj zapowiedź problemów. Mogę się założyć, że na kwestii ślubu się nie skończy: będą jeszcze dzieci, chrzty i mnóstwo innych decyzji do podjęcia.Mnóstwo kompromisów z Twojej strony.

[bb410bd1fbb42d2edea92b1ada01ce79bf3cfb02_603add0278cd5]

Napisane przez pannamloda89

Narzeczony popiera konserwatywne poglądy - wychował się w takiej rodzinie, i strasznie boi się własnej matki, dlatego żeby się nie kłócić, postanowiłam "wyciągnąć rękę" i pójść na kompromis. Ze ślubem czy bez - będę z nim szczęśliwa, no, a jak pisałam - jego mamusia będzie spać spokojnie.

To ślub i AŻ ślub, nie dałam sobie wejść na głowę i nie zmusiłam się do wesela, chociaż jego matka strasznie była pewna, że wesele się odbędzie. Nic z tego, jest obiad dla najbliższej rodziny.

Oboje pochodzimy z biednych domów, z ciasnych klitek, i nie ma mowy o żadnych spadkach, testamentach, mieszkaniach. To by wiele nam ułatwiło w życiu,ale niestety - oboje nie mamy tego szczęścia, żeby coś dostać.

Ty się lepiej zastanów jak może wyglądać Twoje życie z facetem, który boi się własnej matki przepis na katastrofę + nawet ze sobą nie mieszkaliście, więc nie znacie się zupełnie w życiu codziennym.

Co do pytania: tak byłabym w stanie się przemęczyć jakiś czas, ale zdecydowanie odpadłabym już na etapie "facet boi się matki"

[letik]

Hm nie znam sie dokladnie bo jeszcze nie organizowalam wesele, ale chyba kase za wesele wolaca sie po slubie..wiec teoretycznie przepada jakas cześć.
Rozumiem wydatki suknia, garnitur itd ale to zawsze moze poczekac.
Nie rozumiem jak można brać slub aby ktoś z boku przestal gadać ( nie ważne czy matka czy sasiadka).
To juz gdzies wyżej padło, ale jesli facet nie potrafił tego wtrącania sie wczesniej ukrócić to ja Ci wspolczuje.
Za chwile od tej matki usłyszysz, że skoro jestescie juz po slubie to i dziecko wypadaloby miec. I co, też je sobie zrobicie?
Zastanów sie czy zyjesz po co aby spełniać "widzimisie" innych ludzi.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Lexie]

Napisane przez thirky

Ale autorka chyba nie pisała o weselu

Fakt, pisała o kasie na ślub, jakoś mi się wesele skojarzyło.

Ja bym ekspresem w takiej sytuacji szukała pracy, rozważyłabym też wyjazd gdzieś razem za pracą, bo tam to chyba nie za kolorowo, skoro autorka nie może nic znaleźć, a facet, jak rozumiem, nie zarabia dość, by wynająć dla nich choć pokój?

[pfffh]

Moja koleżanka przez bodajże rok po ślubie mieszkała z mężem oddzielenie. Ba nawet dzieliło ich ok.500-600 km. Widywali się raz na tydzień w weekendy. Ale udalo im sie przetrwac ten czas i za niedługo będą mieli 16 rocznicę ślubu.

Ale w twoim przypadku Autorko to zgadzam się z dziewczynami. Nie możecie wynająć pokoju, skoro nie stać Was na całe mieszkanie?

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Napisane przez pannamloda89

Narzeczony popiera konserwatywne poglądy - wychował się w takiej rodzinie, i strasznie boi się własnej matki, dlatego żeby się nie kłócić, postanowiłam "wyciągnąć rękę" i pójść na kompromis. Ze ślubem czy bez - będę z nim szczęśliwa, no, a jak pisałam - jego mamusia będzie spać spokojnie.

Popiera konserwatywne poglądy, to znaczy konkretnie co? Też ma takie czy tylko według nich postępuje ze strachu przed matką? Jakie ty masz poglądy? Dlaczego on się boi matki? To są kluczowe kwestie.

To ślub i AŻ ślub, nie dałam sobie wejść na głowę i nie zmusiłam się do wesela, chociaż jego matka strasznie była pewna, że wesele się odbędzie. Nic z tego, jest obiad dla najbliższej rodziny.

Podejmowanie najważniejszych życiowych decyzji pod wpływem zrzędzenia osób trzecich to nie jest dawanie sobie wejść na głowę?

[Melanchton]

Powinniście wynająć wspólnie pokój. I przemyśleć jego chorą relację z mamusią. Trzydziestka na karku, nie macie gdzie mieszkać, ale kasę trzeba wyrzucać w błoto na suknie, garnitury i obiady dla rodziny, żeby mama była zadowolona, żeby było "po bożemu".
Co za masakra.
Dziewczyno, przejrzyj na oczy!!

[anna_wawa]

Jeśli w grę wchodzi miłość to nie ma takiej sytuacji z której nie można wyjść zwycięsko. Mieszkanie oddzielnie będzie tylko tymczasowe, w końcu pójdziecie na swoje. Dacie radę

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Rena]

Konserwatyzm jest dla bogatych.

[skazana_na_bluesa]

wielkie lol. dwójka dzieciaków chce bawić się w dom.
szukaj pracy intensywnie, także w większych miastach w okolicy. ja bym musiała upaść na głowę, żeby:
a - wziąć ślub z facetem, z którym nie mieszkałam
b - podporządkowywać się mamusi w wieku prawie 30 lat
c - ogarnąć kasę na ślub a nie mieć gdzie mieszkać z mężem.

[kennedy]

Mozecie wynajac pokoj.


Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[cleopadra]

Jak sie naprawde chce mieszkac razem to zawsze mozna znalezc sposob.
1.jak juz bylo powiedziane-wynajac pokoj
2.zmienic prace,zmienic miejscowosc ,znalezc pensjonat ktory zatrudni malzenstwo i da pokoj.Mieszkam w Zakopanem i tu jest wiele pensjonatow ktore oferuja prace i pokoj,w innych miejscowosciach turystyczxnych tez pewnie tak jest.
3.znalezc starsza osobe ktora potrzxebuje pomocy a mieszka sama i w zamian za pomoc oferuje pokoj a nawet wynagrodzenie

[PaulinciaKWC]

Napisane przez skazana_na_bluesa

wielkie lol. dwójka dzieciaków chce bawić się w dom.
szukaj pracy intensywnie, także w większych miastach w okolicy. ja bym musiała upaść na głowę, żeby:
a - zamieszkać z facetem, z którym nie mieszkałam
b - podporządkowywać się mamusi w wieku prawie 30 lat
c - ogarnąć kasę na ślub a nie mieć gdzie mieszkać z mężem.

Skazana podpunkt A jest chyba do poprawki
Poza tym sie zgadzam

[zakonna]

Pełnoletni jesteście oboje, nie macie żadnego obowiązku robić tego, co sobie rodzice zażyczą.
I dobrze ktoś napisał, że wiązanie się z facetem, który się boi własnej matki jest przepisem na katastrofę.

[Heledore]

Wynajmijcie pokoj, a dopoki mnie znajdziecie pokoju popros rodzicow/brata aby mlodszy brat dostal lozko w pokoju rodzicow. Ty moglabys spac z mezem w pokoju brata.

A co do teściowej i męża - tak wizazanki dobrze mowia. Beda problemy. Nie odwolasz z tego powodu slubu na miesiac przed, ale musisz byc swiadoma ze maz bedzie niechetny sprzeciwstawiac sie matce. I tak spedzisz cale zycie na rodzinnych sobotnich i niedzielnych obiadkach u tesciowej, wszytkie swieta u tesciowej, urlopy z tesciowa na ogrodkach dzialkowych bo przeciez nie moze zostac sama itd, a jak juz bedziecie miec swoj kat to bedziesz w nim sama, bo mama robi ciezkie zakupy, bo mama chce zeby jej umyc okna, bo mama robi wiosenne porzadki i trzeba jej pomoc i tak codziennie. Chrzciny urzadisz w domu tesciowej (tzn ona urzadzisz bo ty przeciez nie umiesz zrobic takiego pysznego rosolku ) i tak zmeczy tylek mezowi ze bedzie jej pomysly przedstawial tobie jako jego wlasne.
Cos o tym wiem tylko że mój mąz potrafi powiedziec stop. Twoj nie bedzie umial.

[18d73f41c1c01aef8fdf04b5e3282c14752c25f5_62181c6d1d29a]

Już widzę jak brat chętnie opuszcza swój pokój

[201803111829]

Chyba bym się wkurzyła, jakby moja prawie 30 letnia siostra oznajmiła, że od dzisiaj śpię w pokoju z rodzicami, bo ona sprowadza mężusia.

[201803290936]

Napisane przez Lexie

Dla mnie to abstrakcyjny pomysł, najpierw wydać pieniądze na wesele, a potem nie mieć gdzie i za co razem zamieszkać.

Znałam taką parkę. Już po rozwodzie.