Strata pracy - jak sobie poradzić?

[Screen]

We wtorek dostałam wypowiedzenie z pracy z powodu redukcji etatów. Jak wiadomo jest to bardzo duży stres. Ogólnie bardzo źle to przyjmuje, to była moja pierwsza praca i spędziłam tam dwa lata. Sama praca byla w porządku, ale z szefem bywało różnie. Warunki jakie proponował nie były jakieś cudowne, na papierze minimalna a reszta pod stołem. Niestety mieszkam w małej miejscowości i tutaj to norma, a jako że zatrudnił mnie od razu po studiach to się zgodziłam. Wiedziałam, że będzie chciał kogoś zwolnić i tak czułam, że to będę ją, ale jak już okazało się to prawda to nie mogę sobie z tym poradzić. Chodzę od tych paru dni w stresie, nie mogę jeść, nie mogę spać. Nie chodzi tu o fakt, że boje się że nie znajdzie czegoś innego, wiem że to będzie trudne ale jakoś dam radę. Najbardziej mi żal po prostu odchodzić stamtąd. Współpracownicy to na prawdę cudowni ludzie, i potrafili zrekompensować wszystkie niedogodności tej pracy. Mieliśmy świetna atmosferę w pracy i najbardziej będę za tym tęsknić. Ogólnie nie mogę się pozbierać po tym wypowiedzeniu. Proszę dziewczyny o jakieś rady kogoś kto byl w podobnej sytuacji, jak to przeżyć żeby było chociaż trochę lżej. Mam miesiąc mam wypowiedzenia ale będę tam chodzić 2 tygodniez a potem zaległy urlop. Dzisiaj idę pierwszy dzień po dostaniu papierka i strasznie się boje, że się tam rozkleje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[kasztanka3]

Napisane przez Screen

We wtorek dostałam wypowiedzenie z pracy z powodu redukcji etatów. Jak wiadomo jest to bardzo duży stres. Ogólnie bardzo źle to przyjmuje, to była moja pierwsza praca i spędziłam tam dwa lata. Sama praca byla w porządku, ale z szefem bywało różnie. Warunki jakie proponował nie były jakieś cudowne, na papierze minimalna a reszta pod stołem. Niestety mieszkam w małej miejscowości i tutaj to norma, a jako że zatrudnił mnie od razu po studiach to się zgodziłam. Wiedziałam, że będzie chciał kogoś zwolnić i tak czułam, że to będę ją, ale jak już okazało się to prawda to nie mogę sobie z tym poradzić. Chodzę od tych paru dni w stresie, nie mogę jeść, nie mogę spać. Nie chodzi tu o fakt, że boje się że nie znajdzie czegoś innego, wiem że to będzie trudne ale jakoś dam radę. Najbardziej mi żal po prostu odchodzić stamtąd. Współpracownicy to na prawdę cudowni ludzie, i potrafili zrekompensować wszystkie niedogodności tej pracy. Mieliśmy świetna atmosferę w pracy i najbardziej będę za tym tęsknić. Ogólnie nie mogę się pozbierać po tym wypowiedzeniu. Proszę dziewczyny o jakieś rady kogoś kto byl w podobnej sytuacji, jak to przeżyć żeby było chociaż trochę lżej. Mam miesiąc mam wypowiedzenia ale będę tam chodzić 2 tygodniez a potem zaległy urlop. Dzisiaj idę pierwszy dzień po dostaniu papierka i strasznie się boje, że się tam rozkleje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

To normalne, ze Ci ciezko, zwlaszcza, ze to pierwsza praca.
Fajnie, ze poznalas milych ludzi, ale jednak praca to tylko praca. Ty masz wykonac pewne obowiazki, a osoby, ktore Cie zatrudniaja maja za to przelac pieniadze na Twoje konto w banku.
Ze znajomymi mozesz sie spotykac po pracy, ale jesli chodzi o prace, to musisz sie skupic przede wszystkim na sobie i wlasnym rozwoju, bo zadna z tych milych osob nie zrobi tego za Ciebie.
Tez mam w pracy milych ludzi, jednak po ponad roku brak mi wyzwan i pojutrze skladam wypowiedzenie, i bede szukac czegos innego. Nie boj sie zmian, nie boj sie wyzwan, bo naprawde nie ma czego.

[Ava_]

2 lata w pierszej pracy to naprawde dlugi czas. Troche sie zasiedzialas, to wszystko. Czeste zmiany pracy sa absolutnie normalne, jeszcze tego nie doswiadczylas i stad ten stres. Za pewno przy kolejnej sie zorientujesz, ze w kazdej pracy mozna spotkac fajnych ludzi, przyjazna atmosfera to tez nie rzadkosc. Skoro piszesz, ze z szefem roznie bywalo to znaczy ze ta praca wcale nie byla tak idealna. Nie przejmuj sie tym, ze mozesz sie rozkleic. To tez normalne przy doswiadczaniu duzego stresu, pozwol sobie na roznego rodzaju emocje.

[Screen]

Praca nie była idealna, po prostu jako że była pierwsza to się przywiązałam. Ja wiem, że to norma, zmiany pracy są normalne, redukcję etatów też są normalne. Ja wszystko rozumiem, po prostu jakoś tak ciężko na serduchu i tyle.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Kafkazmlekiem]

No ciężko, ciężko. To nic dziwnego ani nic złego.
Teraz masz czas, żeby się wysypiać, robić to, na co nie miałaś czasu, poszukać negatywów tej pracy
No i przeglądać oferty pracy, wysyłać CV. W końcu znajdzie się coś innego, zdobędziesz nowe doświadczenie, nowe wyzwania, poznasz nowe osoby.
To nie koniec świata

Możesz też wejść na wątek o szukaniu pracy https://wizaz.pl/forum/showthread.ph...61400&page=141
Tam się trochę użalamy nad sobą, trochę podtrzymujemy na duchu, trochę rozkminiamy różne, bezrobotne tematy

[drazetkaa]

Mi najbardziej pomogło planowanie.
Czyli wstawałam codziennie o podobnej porze (np. o 8), piłam kawę, jadłam śniadanie. Podczas Kuchennych Rewolucji czy innej Perfekcyjnej Pani Domu przeglądałam oferty pracy, przygotowywałam CV i wysyłałam. Schodziło mi się do 12 czy 13. Potem szłam na zakupy, robiłam obiad i zabierałam się za sprzątanie (po kawałku mieszkania), tak mniej więcej do 19. Potem "czas wolny", czyli książka czy inne przyjemności.
To mi pomogło nie zwariować z nudów i skupić się na czymś innymi niż to, że tak się wydarzyło.

[980cf4958a6e724c916e7adb24f4c6159aa2df82_65d7e02c47328]

Możesz umówić się z kolegami z pracy, że będziecie nadal utrzymywać ze sobą kontakt.
Nie martw się, na pewno znajdziesz coś lepszego. Zmiany zawsze są trudne ale często potem okazuje się otwieraja nam one drogę do czegoś lepszego.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[MsN]

Napisane przez Screen

We wtorek dostałam wypowiedzenie z pracy z powodu redukcji etatów. Jak wiadomo jest to bardzo duży stres. Ogólnie bardzo źle to przyjmuje, to była moja pierwsza praca i spędziłam tam dwa lata. Sama praca byla w porządku, ale z szefem bywało różnie. Warunki jakie proponował nie były jakieś cudowne, na papierze minimalna a reszta pod stołem. Niestety mieszkam w małej miejscowości i tutaj to norma, a jako że zatrudnił mnie od razu po studiach to się zgodziłam. Wiedziałam, że będzie chciał kogoś zwolnić i tak czułam, że to będę ją, ale jak już okazało się to prawda to nie mogę sobie z tym poradzić. Chodzę od tych paru dni w stresie, nie mogę jeść, nie mogę spać. Nie chodzi tu o fakt, że boje się że nie znajdzie czegoś innego, wiem że to będzie trudne ale jakoś dam radę. Najbardziej mi żal po prostu odchodzić stamtąd. Współpracownicy to na prawdę cudowni ludzie, i potrafili zrekompensować wszystkie niedogodności tej pracy. Mieliśmy świetna atmosferę w pracy i najbardziej będę za tym tęsknić. Ogólnie nie mogę się pozbierać po tym wypowiedzeniu. Proszę dziewczyny o jakieś rady kogoś kto byl w podobnej sytuacji, jak to przeżyć żeby było chociaż trochę lżej. Mam miesiąc mam wypowiedzenia ale będę tam chodzić 2 tygodniez a potem zaległy urlop. Dzisiaj idę pierwszy dzień po dostaniu papierka i strasznie się boje, że się tam rozkleje.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

Możesz nadal utrzymywać kontakt ze znajomymi z pracy, wystarczy, że się tak umówicie, poinformujesz ich o tym. Zmiany są czymś normalnym i naturalnym, przede wszystkim nie należy się bać ich mimo, że to nieznane i lęk się pojawia. Zaakceptuj to i idź dalej do przodu w życiu.

Jeszcze masz trochę czasu, przez okres jeszcze pracy na wypowiedzeniu jak rozumiem i urlopu szukaj namiętnie pracy, dużo aplikuj. Ulepsz swoje CV, wpisz wszystkie kursy, myślę, że staże, które miałaś również aby je ubogacić w 100%.

Rozklejenie się w pracy to najgorsze myślę z możliwych, ale rozumiem, że jeśli ktoś jest bardzo wrażliwy to może tak zareagować. Myśl pozytywnie. Koniec pracy w pewnym miejscu to nie jest koniec życia, to pewien etap, jakiś koniec, a nowy początek Czasami taka zmiana w życiu jest potrzebna, bo za rogiem może być tak, że czeka Cię coś lepszego. I oby to lepsze Cię spotkało

Głowa do góry, będzie lepiej, by w końcu było dobrze.

[Screen]

Dzięki dziewczyny za pocieszenie
W pracy niestety jest bardzo kiepska atmosfera, trochę nie rozumiem dlaczego niektórzy ludzie mnie unikają? Na szczęście inne osoby potrafią się normalnie zachować i z tymi osobami mam nadzieję że utrzymam kontakt

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[drazetkaa]

A nie możesz poprosić o zwolnienie z obowiązku pracy albo iść na L4? Po co tam chodzisz?

[Screen]

Napisane przez drazetkaa

A nie możesz poprosić o zwolnienie z obowiązku pracy albo iść na L4? Po co tam chodzisz?

Na zwolnienie z obowiązku pracy szef się nie zgodzi. A chodzę tam bo muszę pozamykać pewne sprawy, uprzątnąć papiery. Nie chce odchodzić z dnia na dzień i wszystkim rzucić. Zwłaszcza, że szef zachował się w porządku, i tak się po prostu umówiliśmy, że będę chodzić jeszcze 2 tygodnie.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Azhaar]

Napisane przez drazetkaa

A nie możesz poprosić o zwolnienie z obowiązku pracy albo iść na L4? Po co tam chodzisz?

Bo od tego jest praca?
Nie rozumiem, w ogóle co to za pytanie?

Nie wiem, po co miałaby sobie psuć opinie i brać jakieś lewe zwolnienia. Nie warto palić za sobą mostów, bo nigdy nie wiadomo, gdzie się potem trafi, zwłaszcza jak człowiek ma w planach jakąś konkretną ścieżkę kariery, bo w pewnym momencie okazuje się, że świat jest mały w wąskim gronie specjalistów. No jakby ta praca ją wykańczała, miała tam robić 14 godzin dziennie a szef byłby sadystą, ale w normalnych warunkach?

Ogólnie współczuję sytuacji, chociaż mnie najbardziej pewnie w takim przypadku marwiłyby kwestie finansowe i sam stres związany właśnie z wszelkimi zobowiązaniami finansowymi, ale tutaj nic o tym nie piszesz, więc naprawdę jesteś w komfortowej sytuacji.

Jesteś młoda, prawdopodobnie pracę to będziesz może nawet kilkanaście razy zmieniać (chociaż w sumie to zalezy od ścieżki kariery, branży i skłonności do ryzyka - znam takich co przed każdą zmianą pracy srają w majtki), więc chociaż teraz oczywiście jesteś przybita, to zapewniam Cię, że pewnie szybko Ci minie jak znajdziesz coś nowego.

[drazetkaa]

Napisane przez Azhaar

Bo od tego jest praca?
Nie rozumiem, w ogóle co to za pytanie?

Nie wiem, po co miałaby sobie psuć opinie i brać jakieś lewe zwolnienia.

No cóż, taki stres w pracy, problemy ze snem i jedzeniem, ciągła chęć płaczu itp. to nie jest normalna sytuacja i tak, na takie sytuacje bierze się L4 (nie lewe, a normalne), bo to syndromy bardzo silnego stresu, który w konsekwencji może prowadzić do rozstroju psychicznego. "Psuć sobie opinię" vs psuć sobie zdrowie i psychikę?

[Screen]

Napisane przez Azhaar

Bo od tego jest praca?
Nie rozumiem, w ogóle co to za pytanie?

Nie wiem, po co miałaby sobie psuć opinie i brać jakieś lewe zwolnienia. Nie warto palić za sobą mostów, bo nigdy nie wiadomo, gdzie się potem trafi, zwłaszcza jak człowiek ma w planach jakąś konkretną ścieżkę kariery, bo w pewnym momencie okazuje się, że świat jest mały w wąskim gronie specjalistów. No jakby ta praca ją wykańczała, miała tam robić 14 godzin dziennie a szef byłby sadystą, ale w normalnych warunkach?

Ogólnie współczuję sytuacji, chociaż mnie najbardziej pewnie w takim przypadku marwiłyby kwestie finansowe i sam stres związany właśnie z wszelkimi zobowiązaniami finansowymi, ale tutaj nic o tym nie piszesz, więc naprawdę jesteś w komfortowej sytuacji.

Jesteś młoda, prawdopodobnie pracę to będziesz może nawet kilkanaście razy zmieniać (chociaż w sumie to zalezy od ścieżki kariery, branży i skłonności do ryzyka - znam takich co przed każdą zmianą pracy srają w majtki), więc chociaż teraz oczywiście jesteś przybita, to zapewniam Cię, że pewnie szybko Ci minie jak znajdziesz coś nowego.

Jeśli chodzi o kwestie finansowe to też mnie to martwi, ale na razie spycham to po prostu na drugi plan ze stresu.

Wysłane z aplikacji Forum Wizaz

[Timon i Pumba]

Treść usunięta