Dać nam szansę?

[Ununquadium]

Cześć wszystkim

Piszę do Was standardowo po poradę. Nie przedłużając: chłopaka poznałam w liceum, próbowaliśmy być razem, ale niestety nie wyszło z powodu… różnic między nami. I o to przede wszystkim chodzi. Potem kontakt się trochę urwał, od jakiegoś czasu znów gadamy i chyba wszystko zmierza w wiadomym kierunku. To znaczy wyszedł z inicjatywą, żeby kolejny raz spróbować. Jako „kumple” fajnie nam się rozmawia na wszelkie tematy, ale przychodzi związek i to jest już jakby inny poziom (?). Trochę nas łączy (nie żeby nic), ale nie wiem czy różnice są do przeskoczenia. Zdążyłam go poznać, wiem jaki jest, przynajmniej jaki jest w stosunku do mnie. Mianowicie chodzi o to, że:
- różni nas religia (to jest największy problem)
- maksymalnie oszczędza się w uczuciach. Czasami miałam wątpliwości czy jestem z nim w związku czy w przyjaźni. Mój poprzedni chłopak był strasznie wylewny uczuciowo (ja też taka jestem), a ten odwrotnie. Traktuje to bardziej z zimną krwią, nie jest romantyczny… trochę mi to nie odpowiada
- on traktuje związek ZBYT „fizycznie”, za bardzo skupia się na kobiecym ciele. Może przesadzam, może powiecie, że chce ode mnie tylko jednego. Ja wszystko rozumiem, facet i tak dalej, ale w połączeniu z powyższym punktem wychodzi to niezbyt fajnie. Nie mówię, że w ogóle nie wyrażał uczuć, ale tutaj też się niezbyt dopasowaliśmy, bo ja stawiam miłość i charakter ponad wszystko, a całą resztę później.
- uwagi na temat kobiet. Kiedy coś tam nam nie zagrało to od razu leciał stereotypami. Mam dystans do siebie, ale to naprawdę była przesada. Później przepraszał, tłumaczył, że był zdenerwowany inną sytuacją, no ale kurczę…
- ciężko mu być szczerym, nie mówi o tym, co przykrego się stało. Potem jest wkurzony na mnie i dopiero wtedy się dowiaduję, co się stało. Co on chce przez to pokazać? :/

Absolutnie nie chcę go zmieniać. Dopiero mamy się spotkać i porozmawiać na ten temat. On wie jaka jestem, tłumaczyłam mu, ale właśnie wtedy pojawiały się niemiłe sytuacje, że się czepiam itd.. Teraz podobno chce na spokojnie pogadać. I dlatego pytam Was, jak to wygląda na trzeźwo, z innej perspektywy. Mimo wszystko go lubię, nawet mi go brakuje, ale też nie wiem czy to jest spowodowane tym, że po prostu chciałabym się z nim przyjaźnić. To chyba najlepiej nam wychodzi

[konwaliowa_eu]

Napisane przez Ununquadium

Cześć wszystkim

Piszę do Was standardowo po poradę. Nie przedłużając: chłopaka poznałam w liceum, próbowaliśmy być razem, ale niestety nie wyszło z powodu… różnic między nami. I o to przede wszystkim chodzi. Potem kontakt się trochę urwał, od jakiegoś czasu znów gadamy i chyba wszystko zmierza w wiadomym kierunku. To znaczy wyszedł z inicjatywą, żeby kolejny raz spróbować. Jako „kumple” fajnie nam się rozmawia na wszelkie tematy, ale przychodzi związek i to jest już jakby inny poziom (?). Trochę nas łączy (nie żeby nic), ale nie wiem czy różnice są do przeskoczenia. Zdążyłam go poznać, wiem jaki jest, przynajmniej jaki jest w stosunku do mnie. Mianowicie chodzi o to, że:
- różni nas religia (to jest największy problem)
- maksymalnie oszczędza się w uczuciach. Czasami miałam wątpliwości czy jestem z nim w związku czy w przyjaźni. Mój poprzedni chłopak był strasznie wylewny uczuciowo (ja też taka jestem), a ten odwrotnie. Traktuje to bardziej z zimną krwią, nie jest romantyczny… trochę mi to nie odpowiada
- on traktuje związek ZBYT „fizycznie”, za bardzo skupia się na kobiecym ciele. Może przesadzam, może powiecie, że chce ode mnie tylko jednego. Ja wszystko rozumiem, facet i tak dalej, ale w połączeniu z powyższym punktem wychodzi to niezbyt fajnie. Nie mówię, że w ogóle nie wyrażał uczuć, ale tutaj też się niezbyt dopasowaliśmy, bo ja stawiam miłość i charakter ponad wszystko, a całą resztę później.
- uwagi na temat kobiet. Kiedy coś tam nam nie zagrało to od razu leciał stereotypami. Mam dystans do siebie, ale to naprawdę była przesada. Później przepraszał, tłumaczył, że był zdenerwowany inną sytuacją, no ale kurczę…
- ciężko mu być szczerym, nie mówi o tym, co przykrego się stało. Potem jest wkurzony na mnie i dopiero wtedy się dowiaduję, co się stało. Co on chce przez to pokazać? :/

Absolutnie nie chcę go zmieniać. Dopiero mamy się spotkać i porozmawiać na ten temat. On wie jaka jestem, tłumaczyłam mu, ale właśnie wtedy pojawiały się niemiłe sytuacje, że się czepiam itd.. Teraz podobno chce na spokojnie pogadać. I dlatego pytam Was, jak to wygląda na trzeźwo, z innej perspektywy. Mimo wszystko go lubię, nawet mi go brakuje, ale też nie wiem czy to jest spowodowane tym, że po prostu chciałabym się z nim przyjaźnić. To chyba najlepiej nam wychodzi

Ja bym sobie dała spokój z takim typem :/

[cholernarejestracja]

Nie, za dużo sygnałów alarmowych. Zwłaszcza, że już raz próbowaliście. Nie ma sensu moim zdaniem.

[Darkoz]

Napisane przez Ununquadium

- różni nas religia (to jest największy problem)

To wystarczy, żeby sobie odpuścić.

[MissChievousTess]

Nie ma sensu.

[Elfir]

Jaka religia dopuszcza seks przedmałżeński, skoro to różnice religijne między wami są taka przeszkodą?

[laisla]

Zapaliło mi się kilka czerwonych lampek podczas czytania Twojej wypowiedzi, dodając do całokształtu fakt, że już raz próbowaliście, z pełną świadomością twierdzę, że ewentualny związek słabo rokuje

[Kolor kremowy]

Ja bym sobie odpuściła, bo koles wydaje sie trudny pod względem charakteru.
Religia - kolejna rzecz.
Nie zaakceptowałabym tez faceta, który traktuje kobiety stereotypowo, to na pewno.

[Kasia Katarzynka]

Odpuść, to nie ma racji bytu. Zwykła znajomość ok, związek nie.