Dla przyszłych, obecnych i przeszłych Kursantek - cz. VIII

[tarji]

Hej! Cieszę się, że powstał taki wątek. W tym roku, w czerwcu zapisuję się na prawo jazdy, żeby miec już na urodzinki! Straaasznie się boję, ale tata mi obiecał, że mnie podszkoli. Pozdrawiam!

[rachuciachu]

Napisane przez Domcia2605

Niestety nie zdałam, najlepsze, że kolejny mam dopiero 22 lutego.. ;/

22 lutego? To nie tak źle. Dziewczyny pisały tu o lutym jeszcze w grudniu.
Nie przejmuj się, za drugim razem pójdzie lepiej, no!
A na czym zostałaś oblana?

[Renatka_2108]

Dziewczyny mozna sie przylaczyc ?
Ja zdalam 9 stycznia za 5 razem w sumie, a za 1 od dluzszej przerwy

[kasieni887]

Napisane przez Renatka_2108

Dziewczyny mozna sie przylaczyc ?
Ja zdalam 9 stycznia za 5 razem w sumie, a za 1 od dluzszej przerwy

oczywiscie
no to gratulejszyns!

[Renatka_2108]

Napisane przez kasieni887

oczywiscie
no to gratulejszyns!

Dziekuje Teraz tylko na plastik czekam i ruszam w droge hehe Juz mnie tak kręci że sie doczekac nie moge..

[Domcia2605]

Na łuku oblałam niestety. W ogólę dziwna sytuacja. Pierwszy raz ciągle mi się zatrzymywał nie wiem jakim sposobem, ponieważ cały czas tego pilnowałam, bo bałam się że zgaśnie. Wiec miałam drugą powtórkę, wtedy znowu się bałam, że się zatrzyma, więc zrobiłam to w bardzo szybkim tempie z tego stresu. Jazda do przodu i łuk były w porządku ale jadąc do tylu z taka szybkością zle wymierzyłam prędkość i niestety za wczesnie w kopercie się zatrzymałam.

Wiadomo, że moja wina. Ale miałam bardzo przyjemnego egzaminatora. Zrobił ze mna jeszcze raz ten łuk i dał rady jak mam się przygotowac do nastepnego podejscia.

[emilcia0209]

hejka a ja jestem dzisiaj wściekła sama na siebie miałam dzisiaj pierwszą jazde po śniegu i byłam tak zestresowana że myliłam sie na każdym kroku. Boże czy ja opanuje w końcu te skrzyżowania , ronda itd. ?
to moja 10,5 h. jazdy a ja mam wrażenie że nic mi nie wychodzi

[ann_mia]

Napisane przez Domcia2605

Na łuku oblałam niestety. W ogólę dziwna sytuacja. Pierwszy raz ciągle mi się zatrzymywał nie wiem jakim sposobem, ponieważ cały czas tego pilnowałam, bo bałam się że zgaśnie. Wiec miałam drugą powtórkę, wtedy znowu się bałam, że się zatrzyma, więc zrobiłam to w bardzo szybkim tempie z tego stresu. Jazda do przodu i łuk były w porządku ale jadąc do tylu z taka szybkością zle wymierzyłam prędkość i niestety za wczesnie w kopercie się zatrzymałam.

Wiadomo, że moja wina. Ale miałam bardzo przyjemnego egzaminatora. Zrobił ze mna jeszcze raz ten łuk i dał rady jak mam się przygotowac do nastepnego podejscia.

oby było więcej takich co pomagają!
następnym razem dasz radę!

[rachuciachu]

Domcia- Łał! Jestem pod wrażeniem zachowania egzaminatora. Widać, że mu się chciało. Życzę Ci, żebyś następnym razem znowu na niego trafiła.

A ja na dziś polecam filmik Pana z OSK Turbo o przygotowaniu auta na zimę. Przy obecnych warunkach pogodowych myślę, że każdemu się przyda takie odświeżenie wiedzy co i jak.

[Lemonka04]

Ja normalnie mam dość tej zimy będąc kierowcą. 2 dni temu jechałam i zamierzałam skręcić w prawo i myśląc, że to przejadę przez odgarnięty przez pług śnieg trafiłam na krawężnik, którego nie było widać...

[Imperfecta]

A ja jutro znów jeżdżę, od 11 do 14. Boję się trochę, bo jeszcze nigdy nie jeździłam w śniegu.

Zdawała któraś z Was na zaśnieżonych ulicach?

[madzia2306]

Napisane przez Imperfecta

A ja jutro znów jeżdżę, od 11 do 14. Boję się trochę, bo jeszcze nigdy nie jeździłam w śniegu.

Zdawała któraś z Was na zaśnieżonych ulicach?

ja nie raz tylko jeździłam jak było troszkę śniegu ale ulice były ok

[Imperfecta]

Napisane przez madzia2306

ja nie raz tylko jeździłam jak było troszkę śniegu ale ulice były ok

No ja się chciałam zapytać czy faktycznie lepiej zdawać zimą, czy dają "ulgi".. W sumie to nie liczę na to.. no a może właśnie liczę.

[madzia2306]

Napisane przez Imperfecta

No ja się chciałam zapytać czy faktycznie lepiej zdawać zimą, czy dają "ulgi".. W sumie to nie liczę na to.. no a może właśnie liczę.

podświadomie chyba każdy na to liczy rozmawiałam z paroma osobami które zdawały zimą i twierdziły że o wiele lepiej zdaje się zimą właśnie

[Imperfecta]

Napisane przez madzia2306

podświadomie chyba każdy na to liczy rozmawiałam z paroma osobami które zdawały zimą i twierdziły że o wiele lepiej zdaje się zimą właśnie

No mam na to nadzieję, jutro zobaczę jak to jeździć w śniegu. mam nadzieję, że pójdzie!

A jak tam dziewczyny już mające "papier", kupiłyście swój samochód czy jeździcie taty/brata/chłopaka/mamy/siostry/kogokolwiek*?

*niepotrzebne skreślić

[emilcia0209]

no niestety moja pierwsza jazda w sniegu była masakrą :-/ bałam sie tak że myliłam sie we wszystkim mam nadzieje ze jutro już będzie lepiej .

[jomic]

Moja pierwsza jazda w śniegu to była chyba druga z plasticzkiem (pierwsza miała ze 4km). Tak się zlożyło, ze zaraz po odbiorze wyjezdżałam a jak wróciłam była zima. Taka śnieżna, lodowa. Nie miałam wyjscia - albo jeżdżę zimą albo robię sobie przerwę do wiosny i jednocześnie kilkumiesięczną przerwę.
W tym roku snieg mam od wczoraj. Jeszcze się nie zlożyło zebym spróbowala. Po lodzie (bo to już było) spokojnie dałam radę.
Po egzaminie i odebraniu plasticzku umówilam się na jazdę z instruktorem. Bo warunki inne, nowe. I jakoś nie mieliśmy okazji się pozegnac. Calkiem dobre rozwiązanie. Spokojnie, bez stresu, bez egzaminacyjnych zadan (chociaż po mieście też mnie przeciagnął) za to ze śniegiem pod kołami. Miło było.
Jeżdzę swoim samochodem, połowa podarowana przez tatę, żeby zniżki sobie spokojnie leciały. Nim się dorobię swojego to zanosi się ze calkiem ładny staż będę miała.

[sally]

Napisane przez Imperfecta

No mam na to nadzieję, jutro zobaczę jak to jeździć w śniegu. mam nadzieję, że pójdzie!

A jak tam dziewczyny już mające "papier", kupiłyście swój samochód czy jeździcie taty/brata/chłopaka/mamy/siostry/kogokolwiek*?

*niepotrzebne skreślić

Ja dostałam samochód "SZERSZEŃ"(tak go nazwaliśmy )pod koniec jazd od TŻta i jeżdżę przy każdej okazji jaka się trafia, dzisiaj jechałam 1 raz do centrum Katowic - bałam się okropnie(mieszkam na peryferiach) ale nie taki diabeł straszny.... było cudownie, i to trasą gdzie oblałam kiedyś któryś tam egzamin, zupełnie inne doznania, luzik i light a stres był mega bo pogoda i syn pasażer więc trzeba było sie skupić maxymalnie , dlatego warto walczyć do końca o plasticzek a potem jest zupełnie inaczej- luźniej

[blondii91]

Napisane przez Imperfecta

No mam na to nadzieję, jutro zobaczę jak to jeździć w śniegu. mam nadzieję, że pójdzie!

A jak tam dziewczyny już mające "papier", kupiłyście swój samochód czy jeździcie taty/brata/chłopaka/mamy/siostry/kogokolwiek*?

*niepotrzebne skreślić

ja jak odebralam prawko to uslyszalam cos czego nigdy bym sie nie spodziewala od TZa "Kochanie prawko w dloni juz masz no to wsiadaj " i daje mi kluczyki- hehe to byla trasa ze Starogardu Gdanskiego do Gdanska wiec okolo 70 km ale bylo super

a teraz jezdze caly czas niezaleznie od pogody

[koszyk]

Napisane przez Imperfecta

No mam na to nadzieję, jutro zobaczę jak to jeździć w śniegu. mam nadzieję, że pójdzie!

A jak tam dziewczyny już mające "papier", kupiłyście swój samochód czy jeździcie taty/brata/chłopaka/mamy/siostry/kogokolwiek*?

*niepotrzebne skreślić

Ja dziś zaraz będę miała troszkę dłuższą trase po śniegu, do tej pory w śniegu nie jeździłam dużo.. ale musze się nauczyć.o
A auto mam swoje własne kadecik (cabrio) się zwie, ma prawie 19 lat i chyba zostanie ze mną dłużej niż tylko rok, bo jak na swój wiek i cenę jest za☠☠☠isty (obym nic nie wykrakała!)

[Jinbaili]

Hej dziewczyny!!!
To będzie długa historia ale chciałabym żebyście napisały co na ten temat sądzicie.
Mam 26 lat i nigdy nie interesowało mnie prowadzenie samochodu, ani żadne sprawy związane z samochodem. Ba nawet nie wiedziałam który to jest hamulec, gaz a które to sprzęgło. W szkole średniej jak nastał szał na robienie prawka to należałam do nielicznych osób, które nie wykazywały zainteresowania w tym temacie. Wcześniej mieszkałam na wsi, ale miałam dobre połączenie autobusowe do miasta więc nie było jakiegoś tam problemu. Rodzina i znajomi namawiali mnie żebym poszła na prawko i proponowali, że mogą ze mną pojeździć ale ja się bałam panicznie i nawet nie chciałam wsiąść za kierownicę.
Potem zjawił się mój obecny mąż i to za jego sprawą, wielkimi namowami i prośbami wsiadłam za kierownicę z czego nie byłam zadowolona. Pojechaliśmy gdzieś na mało uczęszczane drogi. Powiedział mi co i jak. Moja jazda wyglądała tak, że jadąc do przodu prosto, środkiem drogi oczywiście to było ok ale jak już zobaczyłam inny samochód, rowerzystę, pieszego to już panika, stres, spocone ręcę, strach, najechętniej w tym momencie to wyrwałabym kierownicę i oddała żeby on poprowadził. Dalej, wogóle nie patrzę w lusterka, biegi to zmieniałam jak mi kazał bo ja najchętniej jechałabym na tym samym. A cofanie samochodem do tyłu albo inne manewry to już wogóle zostawiam bez komentarza. Pojeździłam z nim parę razy jeszcze, zawsze za jego namową (ja nie wyszłam nigdy z propozycją żeby iśc pojeździć) i przestałam bo mnie przerażała ta jazda, byłam zawsze zestresowana, spanikowana. Poza tym jestem z natury pesmistką i czarnowidzem, szybko się zniechęcam i jak coś mi nie wychodziło to tylko gorzej mnie to dołowało i znięchęcało do dalszej jazdy.
Oczywiście dalej wszyscy mnie namawiają na prawko, mój mąż szczególnie a ja wogóle nie mam chęci i bardzo się boję. Jedyny argument jak dla mnie to że jeszcze obowiązują te stare przepisy i to jakaś szansa dla mnie ale nie potrafi mnie to jednak dostatecznie przekonać. Wiem, że dobrze jest mieć prawko i są sytuacje kiedy jest ono niezbędne ale nie wszyscy się nadają do jeżdżenia samochodem. I ja jestem taką osobą. Jeżeli chodzi o jazdę samochodem to mam dwie lewe ręce i nogi. Dla mnie idealna byłaby sytuacja gdybym była jedynym uczestnikiem drogi, jechała prosto przed siebie, bez żadnych skrętów, wyprzedzań, rond, skrzyzowań, najlepiej samochodem w automacie ( jeżdziłam autem z manualną skrzynią biegów i w automacie, automaty oczywiście bez porównania ale to wątek na oddzielny temat). Ostatnio postanowiłam się zainteresować testami i rozwiązałam parę w internecie. Bez żadnego rozeznania w temacie na 18 mam 4-5 poprawnych odpowiedzi :/
Mam wrażenie, że nawet jakby jakmś cudem udało mi się zrobic prawko to i tak unikałabym jazdy a to najgorsze co może być. Obecnie mieszkam w mieście i w zasadzie wszędzie mam blisko także to kolejny pretekst żeby nie jeździć. Nie mamy 2 samochodów i małe szanse żeby mieć 2 czyli kolejny pretekst.
A to przypadki wśród moich koleżanek, sąsiadek, osób rodziny (wszystkie dotyczące kobiet)
- 3 osoby poszły na prawko, zdały teorię, kilkakrotnie nie zdały jazdy i rzuciły kurs,
-2 osoby, które zdały prawko z 15 lat temu, potem z 7 lat nie jeździły a teraz jeżdżą po miastach bez problemu,
- 5 osób, które zrobiły prawko i nie jeżdżą bo nie mają czym albo jeżdzą od wielkiego święta czyli najgorsze co może być
-2 osoby, które spowodowały wypadek i od tego dnia nie wsiadają za kierownicę,
-5 osób, które ma prawko ale nie jeźdżą od zdania bo sie boją po prostu
-moja mama, która pojedzie tylko wiejską albo polną drogą, na bardziej ruchliwą trasę albo do miasta nie ma mowy,
- ale jedna znajoma nawet zagranicę sama jeździ
Także przypadki są różne, mój jest beznadziejny. Nie czuję wogóle chcęci bycia kierowcą a te prawko jeżeli już to tylko po to żeby mieć?? Sama nie wiem.

Piszcie dziewczyny, czy z moim nastawieniem i pokractwem wogóle jest sens żeby startować. A może znacie jakieś przypadki beznadziejne, które albo się wybiły albo wręcz pogrążyły tylko.

[madzia2306]

Napisane przez Jinbaili

Hej dziewczyny!!!
To będzie długa historia ale chciałabym żebyście napisały co na ten temat sądzicie.
Mam 26 lat i nigdy nie interesowało mnie prowadzenie samochodu, ani żadne sprawy związane z samochodem. Ba nawet nie wiedziałam który to jest hamulec, gaz a które to sprzęgło. W szkole średniej jak nastał szał na robienie prawka to należałam do nielicznych osób, które nie wykazywały zainteresowania w tym temacie. Wcześniej mieszkałam na wsi, ale miałam dobre połączenie autobusowe do miasta więc nie było jakiegoś tam problemu. Rodzina i znajomi namawiali mnie żebym poszła na prawko i proponowali, że mogą ze mną pojeździć ale ja się bałam panicznie i nawet nie chciałam wsiąść za kierownicę.
Potem zjawił się mój obecny mąż i to za jego sprawą, wielkimi namowami i prośbami wsiadłam za kierownicę z czego nie byłam zadowolona. Pojechaliśmy gdzieś na mało uczęszczane drogi. Powiedział mi co i jak. Moja jazda wyglądała tak, że jadąc do przodu prosto, środkiem drogi oczywiście to było ok ale jak już zobaczyłam inny samochód, rowerzystę, pieszego to już panika, stres, spocone ręcę, strach, najechętniej w tym momencie to wyrwałabym kierownicę i oddała żeby on poprowadził. Dalej, wogóle nie patrzę w lusterka, biegi to zmieniałam jak mi kazał bo ja najchętniej jechałabym na tym samym. A cofanie samochodem do tyłu albo inne manewry to już wogóle zostawiam bez komentarza. Pojeździłam z nim parę razy jeszcze, zawsze za jego namową (ja nie wyszłam nigdy z propozycją żeby iśc pojeździć) i przestałam bo mnie przerażała ta jazda, byłam zawsze zestresowana, spanikowana. Poza tym jestem z natury pesmistką i czarnowidzem, szybko się zniechęcam i jak coś mi nie wychodziło to tylko gorzej mnie to dołowało i znięchęcało do dalszej jazdy.
Oczywiście dalej wszyscy mnie namawiają na prawko, mój mąż szczególnie a ja wogóle nie mam chęci i bardzo się boję. Jedyny argument jak dla mnie to że jeszcze obowiązują te stare przepisy i to jakaś szansa dla mnie ale nie potrafi mnie to jednak dostatecznie przekonać. Wiem, że dobrze jest mieć prawko i są sytuacje kiedy jest ono niezbędne ale nie wszyscy się nadają do jeżdżenia samochodem. I ja jestem taką osobą. Jeżeli chodzi o jazdę samochodem to mam dwie lewe ręce i nogi. Dla mnie idealna byłaby sytuacja gdybym była jedynym uczestnikiem drogi, jechała prosto przed siebie, bez żadnych skrętów, wyprzedzań, rond, skrzyzowań, najlepiej samochodem w automacie ( jeżdziłam autem z manualną skrzynią biegów i w automacie, automaty oczywiście bez porównania ale to wątek na oddzielny temat). Ostatnio postanowiłam się zainteresować testami i rozwiązałam parę w internecie. Bez żadnego rozeznania w temacie na 18 mam 4-5 poprawnych odpowiedzi :/
Mam wrażenie, że nawet jakby jakmś cudem udało mi się zrobic prawko to i tak unikałabym jazdy a to najgorsze co może być. Obecnie mieszkam w mieście i w zasadzie wszędzie mam blisko także to kolejny pretekst żeby nie jeździć. Nie mamy 2 samochodów i małe szanse żeby mieć 2 czyli kolejny pretekst.
A to przypadki wśród moich koleżanek, sąsiadek, osób rodziny (wszystkie dotyczące kobiet)
- 3 osoby poszły na prawko, zdały teorię, kilkakrotnie nie zdały jazdy i rzuciły kurs,
-2 osoby, które zdały prawko z 15 lat temu, potem z 7 lat nie jeździły a teraz jeżdżą po miastach bez problemu,
- 5 osób, które zrobiły prawko i nie jeżdżą bo nie mają czym albo jeżdzą od wielkiego święta czyli najgorsze co może być
-2 osoby, które spowodowały wypadek i od tego dnia nie wsiadają za kierownicę,
-5 osób, które ma prawko ale nie jeźdżą od zdania bo sie boją po prostu
-moja mama, która pojedzie tylko wiejską albo polną drogą, na bardziej ruchliwą trasę albo do miasta nie ma mowy,
- ale jedna znajoma nawet zagranicę sama jeździ
Także przypadki są różne, mój jest beznadziejny. Nie czuję wogóle chcęci bycia kierowcą a te prawko jeżeli już to tylko po to żeby mieć?? Sama nie wiem.

Piszcie dziewczyny, czy z moim nastawieniem i pokractwem wogóle jest sens żeby startować. A może znacie jakieś przypadki beznadziejne, które albo się wybiły albo wręcz pogrążyły tylko.

wiesz co no normalnie jakbym czytała o sobie bałam się jazdy samochodem jak cholera naprawdę, tż mieszka na wsi i koło niego jest asfaltówka między polami i nie raz namawiał mnie żebym sie z nim przejechała zobaczyła jak to jest, i ja oczywiście na początku nawet ruszyc nie umiałam co mnie już strasznie stresowało a jak już ruszyłam to nie umiałam wrzucic dwójki o innych biegach nie wspomnę a poza tym to patrzyłam na gałkę zmiany biegów i jechałam wężykiem po ulicy i wtedy powiedziałam że nie chcę jeździc bo się w tym nie połapię, nawet jak jeździłam na fotelu pasażera to byłam panikarą, taką że tż już nie wytrzymywał komentowałam : zwolnij! nie tak blisko!zobacz on zaraz zjedzie! co prawda przeczucie mnie nie myliło bo często działo sie tak jak mówiłam ale tżta to komentowanie wkurzało ale to było silniejsze ode mnie, mówiłam że nigdy nie zrobię prawka bo mnie nie ciągnie do jazdy ale tak mniej więcej w październiku narodziła się w mojej główce myśl a może jednak?? może jak wsiądę na fotel kierowcy to będzie inaczej?? powiedziałam o moich przemyśleniach tżtowi i powiedział że skoro narodziła sie w mojej głowie taka mysl to żebym spróbowała a nie pożałuję tej decyzji, więc zapisałam się na kurs, teorie opanowałam perfekto, to nie jest takie trudne naprawdę, i nadszedł moment kiedy zaczynałam jazdy, pierwsza jazda była tragiczna ale potem było coraz lepiej i po chyba 15 godzinach miałam wszystko opanowane a jazda samochodem poprostu zaczęła mi się podobac wyjeździłam te 30 godzin, zapisałam się na egzamin, ja w siebie nie wierzyłam szczerze mówiąc, ale tż mi powtarzał że zdam napewno i wiesz co? zdałam! teoria bezbłędnie a praktyka za pierwszym razem i teraz od tygodnia cieszę się plastkiem w ręku

[agnusek22]

Napisane przez Jinbaili

Hej dziewczyny!!!
To będzie długa historia ale chciałabym żebyście napisały co na ten temat sądzicie.
Mam 26 lat i nigdy nie interesowało mnie prowadzenie samochodu, ani żadne sprawy związane z samochodem. Ba nawet nie wiedziałam który to jest hamulec, gaz a które to sprzęgło. W szkole średniej jak nastał szał na robienie prawka to należałam do nielicznych osób, które nie wykazywały zainteresowania w tym temacie. Wcześniej mieszkałam na wsi, ale miałam dobre połączenie autobusowe do miasta więc nie było jakiegoś tam problemu. Rodzina i znajomi namawiali mnie żebym poszła na prawko i proponowali, że mogą ze mną pojeździć ale ja się bałam panicznie i nawet nie chciałam wsiąść za kierownicę.
Potem zjawił się mój obecny mąż i to za jego sprawą, wielkimi namowami i prośbami wsiadłam za kierownicę z czego nie byłam zadowolona. Pojechaliśmy gdzieś na mało uczęszczane drogi. Powiedział mi co i jak. Moja jazda wyglądała tak, że jadąc do przodu prosto, środkiem drogi oczywiście to było ok ale jak już zobaczyłam inny samochód, rowerzystę, pieszego to już panika, stres, spocone ręcę, strach, najechętniej w tym momencie to wyrwałabym kierownicę i oddała żeby on poprowadził. Dalej, wogóle nie patrzę w lusterka, biegi to zmieniałam jak mi kazał bo ja najchętniej jechałabym na tym samym. A cofanie samochodem do tyłu albo inne manewry to już wogóle zostawiam bez komentarza. Pojeździłam z nim parę razy jeszcze, zawsze za jego namową (ja nie wyszłam nigdy z propozycją żeby iśc pojeździć) i przestałam bo mnie przerażała ta jazda, byłam zawsze zestresowana, spanikowana. Poza tym jestem z natury pesmistką i czarnowidzem, szybko się zniechęcam i jak coś mi nie wychodziło to tylko gorzej mnie to dołowało i znięchęcało do dalszej jazdy.
Oczywiście dalej wszyscy mnie namawiają na prawko, mój mąż szczególnie a ja wogóle nie mam chęci i bardzo się boję. Jedyny argument jak dla mnie to że jeszcze obowiązują te stare przepisy i to jakaś szansa dla mnie ale nie potrafi mnie to jednak dostatecznie przekonać. Wiem, że dobrze jest mieć prawko i są sytuacje kiedy jest ono niezbędne ale nie wszyscy się nadają do jeżdżenia samochodem. I ja jestem taką osobą. Jeżeli chodzi o jazdę samochodem to mam dwie lewe ręce i nogi. Dla mnie idealna byłaby sytuacja gdybym była jedynym uczestnikiem drogi, jechała prosto przed siebie, bez żadnych skrętów, wyprzedzań, rond, skrzyzowań, najlepiej samochodem w automacie ( jeżdziłam autem z manualną skrzynią biegów i w automacie, automaty oczywiście bez porównania ale to wątek na oddzielny temat). Ostatnio postanowiłam się zainteresować testami i rozwiązałam parę w internecie. Bez żadnego rozeznania w temacie na 18 mam 4-5 poprawnych odpowiedzi :/
Mam wrażenie, że nawet jakby jakmś cudem udało mi się zrobic prawko to i tak unikałabym jazdy a to najgorsze co może być. Obecnie mieszkam w mieście i w zasadzie wszędzie mam blisko także to kolejny pretekst żeby nie jeździć. Nie mamy 2 samochodów i małe szanse żeby mieć 2 czyli kolejny pretekst.
A to przypadki wśród moich koleżanek, sąsiadek, osób rodziny (wszystkie dotyczące kobiet)
- 3 osoby poszły na prawko, zdały teorię, kilkakrotnie nie zdały jazdy i rzuciły kurs,
-2 osoby, które zdały prawko z 15 lat temu, potem z 7 lat nie jeździły a teraz jeżdżą po miastach bez problemu,
- 5 osób, które zrobiły prawko i nie jeżdżą bo nie mają czym albo jeżdzą od wielkiego święta czyli najgorsze co może być
-2 osoby, które spowodowały wypadek i od tego dnia nie wsiadają za kierownicę,
-5 osób, które ma prawko ale nie jeźdżą od zdania bo sie boją po prostu
-moja mama, która pojedzie tylko wiejską albo polną drogą, na bardziej ruchliwą trasę albo do miasta nie ma mowy,
- ale jedna znajoma nawet zagranicę sama jeździ
Także przypadki są różne, mój jest beznadziejny. Nie czuję wogóle chcęci bycia kierowcą a te prawko jeżeli już to tylko po to żeby mieć?? Sama nie wiem.

Piszcie dziewczyny, czy z moim nastawieniem i pokractwem wogóle jest sens żeby startować. A może znacie jakieś przypadki beznadziejne, które albo się wybiły albo wręcz pogrążyły tylko.

Szczerze? Jeśli faktycznie jest tak jak piszesz, to ja bym ani siebie ani innych na siłę nie uszczęśliwiała. Nie każdy musi być kierowcą.

[Gruffi]

Jinbaili Moim zdaniem nie rób prawa jazdy jeśli Ty sama nie chcesz, bo to nie będzie miało sensu. Bo co z tego, że zapiszesz się teraz za namową znajomych, rodziny, zdasz ten egzamin, a później i tak nie będziesz chciała jeździć już bez elki na dachu, albo będziesz takim kierowcą od "święta". Jeśli Ty sama (nie inni) uważasz, że prowadzenie auta nie jest dla Ciebie to nie rób tego na siłę. Może kiedyś np. za rok czy pięć zmieni się Twoje podejście i jeśli z własnej woli zapragniesz mieć prawko to wtedy się zapisz. A to, że wchodzą nowe przepisy to nie jest znów taki dobry argument żeby robić teraz. Nie ma co przesadzać, przecież nie zrobią nowych pytań tak żeby nikt tego nie zdał... Może i będzie więcej pytań, ale prawdopodobnie baza pytań ma być jawna, więc nie ma co tak się bać tego.
Gdybyś kiedyś zapragnęła mieć prawko (z własnej woli i żeby być kierowcą pełną parą ) to powiem Ci tak. Nie ma co się zrażać pierwszymi godzinami za kółkiem Zapewniam Cię, że całkiem inaczej, gdy ktoś z rodziny próbuje uczyć, a inaczej (lepiej), gdy instruktor to robi. Instruktor jest po to żeby wszystko spokojnie wytłumaczyć i nauczyć i to też zrobi Na początku jest takie wrażenie, że ciężko to wszystko ogarnąć, sprzęgło, hamulec, gaz, zmiany biegów, kierunkowskazy, cofanie, manewry różne itd. myli się to wszystko, ale im więcej godzin za kółkiem tym bardziej proste to się staje i wbrew poczatkowym pozorom jest to wszystko do ogarnięcia i później nie sprawia Ci już kłopotu w jednym momencie nacisnąć sprzęgło, zminić bieg, włączyć kierunkowskaz, skręcić i jeszcze zwracać uwagę na to co się dzieje na jezdni. To się staje już czymś tak oczywistym, że robisz to od razu
Tylko właśnie jest jeden warunek, żeby to wszystko było tak jak być powinno... trzeba samemu chcieć.

[sylwiszon757]

Napisane przez Jinbaili

Hej dziewczyny!!!
To będzie długa historia ale chciałabym żebyście napisały co na ten temat sądzicie.
Mam 26 lat i nigdy nie interesowało mnie prowadzenie samochodu, ani żadne sprawy związane z samochodem. Ba nawet nie wiedziałam który to jest hamulec, gaz a które to sprzęgło. W szkole średniej jak nastał szał na robienie prawka to należałam do nielicznych osób, które nie wykazywały zainteresowania w tym temacie. Wcześniej mieszkałam na wsi, ale miałam dobre połączenie autobusowe do miasta więc nie było jakiegoś tam problemu. Rodzina i znajomi namawiali mnie żebym poszła na prawko i proponowali, że mogą ze mną pojeździć ale ja się bałam panicznie i nawet nie chciałam wsiąść za kierownicę.
Potem zjawił się mój obecny mąż i to za jego sprawą, wielkimi namowami i prośbami wsiadłam za kierownicę z czego nie byłam zadowolona. Pojechaliśmy gdzieś na mało uczęszczane drogi. Powiedział mi co i jak. Moja jazda wyglądała tak, że jadąc do przodu prosto, środkiem drogi oczywiście to było ok ale jak już zobaczyłam inny samochód, rowerzystę, pieszego to już panika, stres, spocone ręcę, strach, najechętniej w tym momencie to wyrwałabym kierownicę i oddała żeby on poprowadził. Dalej, wogóle nie patrzę w lusterka, biegi to zmieniałam jak mi kazał bo ja najchętniej jechałabym na tym samym. A cofanie samochodem do tyłu albo inne manewry to już wogóle zostawiam bez komentarza. Pojeździłam z nim parę razy jeszcze, zawsze za jego namową (ja nie wyszłam nigdy z propozycją żeby iśc pojeździć) i przestałam bo mnie przerażała ta jazda, byłam zawsze zestresowana, spanikowana. Poza tym jestem z natury pesmistką i czarnowidzem, szybko się zniechęcam i jak coś mi nie wychodziło to tylko gorzej mnie to dołowało i znięchęcało do dalszej jazdy.
Oczywiście dalej wszyscy mnie namawiają na prawko, mój mąż szczególnie a ja wogóle nie mam chęci i bardzo się boję. Jedyny argument jak dla mnie to że jeszcze obowiązują te stare przepisy i to jakaś szansa dla mnie ale nie potrafi mnie to jednak dostatecznie przekonać. Wiem, że dobrze jest mieć prawko i są sytuacje kiedy jest ono niezbędne ale nie wszyscy się nadają do jeżdżenia samochodem. I ja jestem taką osobą. Jeżeli chodzi o jazdę samochodem to mam dwie lewe ręce i nogi. Dla mnie idealna byłaby sytuacja gdybym była jedynym uczestnikiem drogi, jechała prosto przed siebie, bez żadnych skrętów, wyprzedzań, rond, skrzyzowań, najlepiej samochodem w automacie ( jeżdziłam autem z manualną skrzynią biegów i w automacie, automaty oczywiście bez porównania ale to wątek na oddzielny temat). Ostatnio postanowiłam się zainteresować testami i rozwiązałam parę w internecie. Bez żadnego rozeznania w temacie na 18 mam 4-5 poprawnych odpowiedzi :/
Mam wrażenie, że nawet jakby jakmś cudem udało mi się zrobic prawko to i tak unikałabym jazdy a to najgorsze co może być. Obecnie mieszkam w mieście i w zasadzie wszędzie mam blisko także to kolejny pretekst żeby nie jeździć. Nie mamy 2 samochodów i małe szanse żeby mieć 2 czyli kolejny pretekst.
A to przypadki wśród moich koleżanek, sąsiadek, osób rodziny (wszystkie dotyczące kobiet)
- 3 osoby poszły na prawko, zdały teorię, kilkakrotnie nie zdały jazdy i rzuciły kurs,
-2 osoby, które zdały prawko z 15 lat temu, potem z 7 lat nie jeździły a teraz jeżdżą po miastach bez problemu,
- 5 osób, które zrobiły prawko i nie jeżdżą bo nie mają czym albo jeżdzą od wielkiego święta czyli najgorsze co może być
-2 osoby, które spowodowały wypadek i od tego dnia nie wsiadają za kierownicę,
-5 osób, które ma prawko ale nie jeźdżą od zdania bo sie boją po prostu
-moja mama, która pojedzie tylko wiejską albo polną drogą, na bardziej ruchliwą trasę albo do miasta nie ma mowy,
- ale jedna znajoma nawet zagranicę sama jeździ
Także przypadki są różne, mój jest beznadziejny. Nie czuję wogóle chcęci bycia kierowcą a te prawko jeżeli już to tylko po to żeby mieć?? Sama nie wiem.

Piszcie dziewczyny, czy z moim nastawieniem i pokractwem wogóle jest sens żeby startować. A może znacie jakieś przypadki beznadziejne, które albo się wybiły albo wręcz pogrążyły tylko.

u mnie to było tak, że od samego początku było powiedziane: 'S. pójdziesz robić prawo jazdy' i nie było ważne, że mnie to nie kręciło, nie interesowało, nie obchodziło...mój tata (kierowca z zawodu) zmuszał mnie do jazdy jak miałam 16 lat, żebym się przyzwyczajała...to było jego marzenie, żeby jego najstarsza, kochana córeczka miała PJ no i w końcu jak już mnie zapisał na kurs (oczywiście tam gdzie ja nie chciałam) wszystko się zmieniło, pokochałam jazdę samochodem, nic tak nie sprawiało mi radości chyba mam to w genach i tak od prawie roku śmigam sobie własnym autkiem

[djerba]

Napisane przez Jinbaili

Hej dziewczyny!!!
To będzie długa historia ale chciałabym żebyście napisały co na ten temat sądzicie.
Mam 26 lat i nigdy nie interesowało mnie prowadzenie samochodu, ani żadne sprawy związane z samochodem. Ba nawet nie wiedziałam który to jest hamulec, gaz a które to sprzęgło. W szkole średniej jak nastał szał na robienie prawka to należałam do nielicznych osób, które nie wykazywały zainteresowania w tym temacie. Wcześniej mieszkałam na wsi, ale miałam dobre połączenie autobusowe do miasta więc nie było jakiegoś tam problemu. Rodzina i znajomi namawiali mnie żebym poszła na prawko i proponowali, że mogą ze mną pojeździć ale ja się bałam panicznie i nawet nie chciałam wsiąść za kierownicę.
Potem zjawił się mój obecny mąż i to za jego sprawą, wielkimi namowami i prośbami wsiadłam za kierownicę z czego nie byłam zadowolona. Pojechaliśmy gdzieś na mało uczęszczane drogi. Powiedział mi co i jak. Moja jazda wyglądała tak, że jadąc do przodu prosto, środkiem drogi oczywiście to było ok ale jak już zobaczyłam inny samochód, rowerzystę, pieszego to już panika, stres, spocone ręcę, strach, najechętniej w tym momencie to wyrwałabym kierownicę i oddała żeby on poprowadził. Dalej, wogóle nie patrzę w lusterka, biegi to zmieniałam jak mi kazał bo ja najchętniej jechałabym na tym samym. A cofanie samochodem do tyłu albo inne manewry to już wogóle zostawiam bez komentarza. Pojeździłam z nim parę razy jeszcze, zawsze za jego namową (ja nie wyszłam nigdy z propozycją żeby iśc pojeździć) i przestałam bo mnie przerażała ta jazda, byłam zawsze zestresowana, spanikowana. Poza tym jestem z natury pesmistką i czarnowidzem, szybko się zniechęcam i jak coś mi nie wychodziło to tylko gorzej mnie to dołowało i znięchęcało do dalszej jazdy.
Oczywiście dalej wszyscy mnie namawiają na prawko, mój mąż szczególnie a ja wogóle nie mam chęci i bardzo się boję. Jedyny argument jak dla mnie to że jeszcze obowiązują te stare przepisy i to jakaś szansa dla mnie ale nie potrafi mnie to jednak dostatecznie przekonać. Wiem, że dobrze jest mieć prawko i są sytuacje kiedy jest ono niezbędne ale nie wszyscy się nadają do jeżdżenia samochodem. I ja jestem taką osobą. Jeżeli chodzi o jazdę samochodem to mam dwie lewe ręce i nogi. Dla mnie idealna byłaby sytuacja gdybym była jedynym uczestnikiem drogi, jechała prosto przed siebie, bez żadnych skrętów, wyprzedzań, rond, skrzyzowań, najlepiej samochodem w automacie ( jeżdziłam autem z manualną skrzynią biegów i w automacie, automaty oczywiście bez porównania ale to wątek na oddzielny temat). Ostatnio postanowiłam się zainteresować testami i rozwiązałam parę w internecie. Bez żadnego rozeznania w temacie na 18 mam 4-5 poprawnych odpowiedzi :/
Mam wrażenie, że nawet jakby jakmś cudem udało mi się zrobic prawko to i tak unikałabym jazdy a to najgorsze co może być. Obecnie mieszkam w mieście i w zasadzie wszędzie mam blisko także to kolejny pretekst żeby nie jeździć. Nie mamy 2 samochodów i małe szanse żeby mieć 2 czyli kolejny pretekst.
A to przypadki wśród moich koleżanek, sąsiadek, osób rodziny (wszystkie dotyczące kobiet)
- 3 osoby poszły na prawko, zdały teorię, kilkakrotnie nie zdały jazdy i rzuciły kurs,
-2 osoby, które zdały prawko z 15 lat temu, potem z 7 lat nie jeździły a teraz jeżdżą po miastach bez problemu,
- 5 osób, które zrobiły prawko i nie jeżdżą bo nie mają czym albo jeżdzą od wielkiego święta czyli najgorsze co może być
-2 osoby, które spowodowały wypadek i od tego dnia nie wsiadają za kierownicę,
-5 osób, które ma prawko ale nie jeźdżą od zdania bo sie boją po prostu
-moja mama, która pojedzie tylko wiejską albo polną drogą, na bardziej ruchliwą trasę albo do miasta nie ma mowy,
- ale jedna znajoma nawet zagranicę sama jeździ
Także przypadki są różne, mój jest beznadziejny. Nie czuję wogóle chcęci bycia kierowcą a te prawko jeżeli już to tylko po to żeby mieć?? Sama nie wiem.

Piszcie dziewczyny, czy z moim nastawieniem i pokractwem wogóle jest sens żeby startować. A może znacie jakieś przypadki beznadziejne, które albo się wybiły albo wręcz pogrążyły tylko.

Nic na siłę... Po co masz robić prawko, skoro w ogóle Cię do tego nie ciągnie. Niestety, nigdy nie będzie takiej sytuacji, że jedynie Ty będziesz uczestnikiem ruchu heheheh Lepiej sobie odpuść...

[LaCandy]

Napisane przez Imperfecta

Egzamin mam 30 stycznia o 11:15

Ojej, dzisiaj te 3 godziny nawet szybko minęły.
2 razy parkowałam, 3 razy zawracałam, łuk bezbłędnie
Zgasło mi 3 razy. 2 razy najechałam na krawężnik i raz przejechałam po podwójnej ciągłej i raz ruszałam z dwójki
Poza tym powyższym mnie chwalił

To widzę że mamy egzamin praktycznie o identycznej porze, tylko że ja zdaję 31 ... Gratuluję bardzo tych udanych parkowań i oczywiście łuku. Ja generalnie nie mam problemów z jazdami, nie popełniam jakichś wielkich błędów na mieście ale co z tego jak i tak i tak nie zdałam za pierwszym razem.

W ogóle to muszę wam się wyżalić (
Co mnie najbardziej irytuje, to to, że teorię zdałam bezproblemowo od razu, za to egzamin oblałam na głupim placu manewrowym! Bardzo ale to bardzo mi zbrzydło to prawo jazdy, właśnie dlatego że nie zdałam go za pierwszym razem. Poza tym teraz wpadłam w szał że muszę wykupić sobie jakieś godziny i po prostu zacząć więcej jeździć żeby zdać to prawo jazdy za drugim razem. Co się okazało, po wyjeżdżeniu 4 dodatkowych godzin w zupełnie innej szkole jazdy i z innym instruktorem , to to, że mój były instruktor tak naprawdę nie nauczył mnie niczego. To było raczej bezcelowe snucie się po mieście! Boli mnie to, że tyle na to wydałam pieniędzy i g... za przeproszeniem z tego mam. Już bym dawno to rzuciła w cholerę gdyby nie to, że ja MUSZĘ mieć to prawo jazdy. Nie ma się co oszukiwać, bez tego jak bez ręki w obecnych czasach.

Instruktor z którym obecnie jeżdżę powiedział mi praktycznie od razu, jak przejechaliśmy kawałek po mieście, że jest do tego dryg i on to zauważył natychmiastowo ale 'nie dano szansy mi się dobrze nauczyć'. Co z tego, że niby mam do tego dryg, skoro ciągle wszystko jest źle : a to jadę 42 a powinnam przecież jechać 40, a to jestem idealnie na środku pasa a powinnam być trochę bardziej z prawej, a to 'nic pani nie obchodzi, pani sobie po prostu grzeje'... Wkurza mnie wieczne narzekanie i mamrotanie, zwłaszcza, że wokół mnie widzę pełno kierowców którzy mają zdane prawo jazdy ale nie włączają kierunkowskazów, wymuszają pierwszeństwo albo najeżdżają sobie bez problemu na obszar wyłączony z ruchu! Gdybym ja z instruktorem odwaliła taki numer, to byłoby mamranie chyba przez pół drogi. To samo ostatnio, widzę że kierowca autokaru chce mi skręcić przed nosem, widzę że się wcina, więc zatrzymałam się dla bezpieczeństwa bo trzeba mieć 'ograniczone zaufanie' przecież... ale wtedy to dopiero się zaczęło, że 'się spotkało dwóch kierowców, jeden myśli że nie ma pierwszeństwa, a drugi myśli że ma...' . Dlatego właśnie jak mam iść na kolejne jazdy to się po prostu wściekam. Niedobrze mi się robi, jak sobie pomyślę i o tych jazdach i o egzaminie. Wydaje mi się że I. na siłę chce mi udowodnić jak bardzo 'głupia' jestem że popełniam 'jakże karygodne' błędy. Żebym ja jeszcze właśnie gdzieś jeździła po krawężnikach czy nie umiała 'czytać' drogi przed sobą... ale jak pretensje są nawet o to, że przed przejazdem przed przejście upewniłam się tylko czy nie ma pieszych to też było źle... bo powinnam jeszcze się upewnić czy nie ma rowerzystów... ręce opadają. Jest to po prostu upokarzające i irytujące. Jakby nie było ze mną instruktora to wreszcie miałabym święty spokój! Czasami to sobie myślę, że jakby człowiek to policzył ile to kosztuje wszystko to taniej go wychodzi jazda bez prawa jazdy tak naprawdę, cena mandatu ma się nijak do ceny tych wszystkich egzaminów...

Napisane przez Domcia2605

Niestety nie zdałam, najlepsze, że kolejny mam dopiero 22 lutego.. ;/

Współczuję Ci bardzo, bo czeka Cię wobec tego kolejny stres ale no cóż mogę powiedzieć, będę trzymała kciuki i jestem z Tobą!

[Domcia2605]

Dziewczyny mam problem. Pytałam w Wordzie o przełożenie egzaminu i jest taka mozliwosc, ale musze napisac podanie. Mogła by mi któraś z was pomoc? Nie mam pojecia jak je napisac i jaki podac powod. Przeciez nie napisze, ze jestem gapa i nie pokapowałam sie, ze bede wtedy jeszcze poza granicami na urlopie. Wystarczy napisać, że nie moge sie stawic z przycyzn niezaleznych ode mnie czy muszę cos wymyslic? I w jakiej to ma byc formie? Proszę, pomóżcie.;*

[quessta]

http://peb.pl/problemy/216747-podani...minu-na-2.html na srodku stronki masz wzór podania, nie mogłam go skopiować i wkleić wiec podałam link

[Jinbaili]

No dzięki dziewczyny za odp.
Są osoby, które mają tzw. dryg do jazdy i na pewno wiele rzeczy w tym temacie przychodzi im łatwiej, ja niestety tego drygu nie posiadam i obawiam się, że jakbym miała te prawko to tak jak pisałam wcześniej, że albo bym unikała jeżdżenia albo była zagrożeniem na drodze dla samej siebie o innych
A to żeby jeździć bez prawka to też jest jakaś myśl tylko najpierw trzeba potrafić. Przynajmniej jak cię złapią to nie mają co zabrać.