Pracy szukamy - ciągle się wspieramy i nigdy nie poddamy! cz.8

[BandytkaD]

Napisane przez DagmaraRose2000

To ja się wyżalę.
Denerwuje mnie, że co znajdę super ofertę (praca od pon do pt, stałe godziny pracy, praca biurowa) to wymagany jest status studenta albo orzeczenie o niepełnosprawności! Marzę o studiach i chciałabym je rozpocząć (zaocznie), ale potrzebuję pieniędzy (coby je opłacić). Natomiast - większość ofert, które nie wymagają statusu studenta lub orzeczenia to praca od pon do ndz, głównie weekendy, studentów nie chcemy.
Albo tylko ja mam takiego pecha. Wiem, wiem - zawsze mogłabym dorobić byle gdzie, odlożyć kasę i iść na studia i w międzyczasie znaleźć pracę. Ale jednak wolałabym coś pewniejszego, bez obaw, że będąc na studiach zabraknie mi pieniędzy i (z moim szczęściem) nie znajdę odpowiedniej pracy.

mam ten sam problem. byłam na studiach to byłam niedyspozycyjna, skończyłam studia - okazało się, że jestem "za droga" dla pracodawców, bo przecież nie mam ochoty ciągle pracować na śmieciówkach

Napisane przez girlonthebridge

a nie myślałaś o pisaniu do jakichś portali, sportowych, plotkarskich itd? Są różne portale czy "mniejsze" redakcje gdzie można sobie skompletować dziennikarskie portfolio. Ja nie mam wykształcenia dziennikarskiego, miałam staż w redakcji, teraz odrobinę dorabiam łapiąc doświadczenie i szukam czegoś lokalnie (bo wolałbym zmienić redakcję, ta jest za bardzo polityczna :P i mało płaci/nie płaci).

w redakcjach i zawodach medialnych jest takie oblężenie studentów, że nie chcą pracowników etatowych :p wiem co mówię, bo ja właśnie mam ten zawód.

wyżalę się teraz ja. miałam dziś rozmowę po 3 miesiącach stażu. powiedzieli dokładnie słowo w słowo jakich się spodziewałam. czyli że nikt po 3 miesiącach nie został zatrudniony, więc proponują mi przedłużenie stażu na umowie o dzieło z 1000zł netto za cały etat. oczywiście za brakiem propozycji przemawia też to, że na poprzedniej rozmowie wykłócałam się, że na umowie dzieło nie ma odpracowywania godzin. czyli moje doświadczenie życiowe i zaradność przemówiły na niekorzyść

[girlonthebridge]

Napisane przez Apelly

Wiesz co, ja na Twoim miejscu miałabym te dwie wersje w gotowości. Do tych typowo księgowych stanowisk wysyłałabym te z tabelką wn/ma (oczywiście jakościowo opis taki jak w tej poprawionej wersji), chyba, że byłaby to korporacja zajmująca się finansami, księgowością, to wtedy tą drugą wersję. Na pozostałe stanowiska wysyłałabym tą drugą wersję.


Myślałam, że zamierzasz już tam grzać stołek do emerytury. A w wolnym czasie dorabiać jako dziennikarka.


No dokładnie

apetyt rośnie w miarę jedzenia, no mam jakiś niedosyt. Tutaj praca jest lekka (owszem wiedzy sporo trzeba przyswoić i ciągle się coś zmienia ale... no nie napracuję się i nie zmęczę, że tak powiem) wolałabym coś "bardziej męczącego" ale za trochę większą kasę. Może to taki chwilowy kryzys ale tak jakoś mało mi obowiązków. Głupio może brzmi ale na policji miałam strasznie dużo roboty i wolałabym taką "cięższą" pracę.

[20160901857]

Napisane przez BandytkaD

wyżalę się teraz ja. miałam dziś rozmowę po 3 miesiącach stażu. powiedzieli dokładnie słowo w słowo jakich się spodziewałam. czyli że nikt po 3 miesiącach nie został zatrudniony, więc proponują mi przedłużenie stażu na umowie o dzieło z 1000zł netto za cały etat. oczywiście za brakiem propozycji przemawia też to, że na poprzedniej rozmowie wykłócałam się, że na umowie dzieło nie ma odpracowywania godzin. czyli moje doświadczenie życiowe i zaradność przemówiły na niekorzyść

Zamierzasz tam zostać?

[kiciun]

Napisane przez BandytkaD

zależy od rodzaju umowy. umowy cywilno-prawne mają do siebie to, że można je rozwiązać z dnia na dzień. no chyba że w umowie będzie taki zapis. Za każdy przepracowany dzień należy ci się wypłata. Jednak wydaje mi się, że warto być od razu szczerym wobec pracodawcy i powiedzieć, że szukasz pracy na trochę. jest wielu, którzy szukają pracowników na krótki czas do pomocy. wtedy zostawiasz dobre wrażenie po sobie.

Dziękuję za pomocną odpowiedź

[DagmaraRose2000]

Sama siedzę teraz na bezrobociu, wcześniej robiłam za 8 stów msc, w maju minął rok jak nie pracuję.

Pisałam też za free dla portalu kobiecego, potem udało mi się nawiązać współpracę z firmą kosmetyczną - pisałam artykuły (z reklamą), treści na stronę, ale co z tego jak z takich pieniędzy nie pożyjesz. Traktowałam ją bardziej jako zarobek na drobnostki.

Śmieje się, że bije rekordy w wysłanych CV. Potrafię siedzieć cały dzień i przeglądać oferty. Raz miewam dni, że jestem mega zmotywowana, że już na hurra, ambicja, ślę i idę robić, a potem ogarnia mnie taka francowata niechęć, że mam ochotę wybyć do puszczy i zbudować sobie szałas.

Też myślałam nad wyjazdem, ale Tż póki co ma stałą pracę, dobrze zarabia. Nie chcę żeby rezygnował z niej dla mojej niepewnej pobudki.
No i minusem wyjazdu jest brak rodziny, znajomych. Tęsknota pewnie by mnie zabiła.

Eh, trzymajcie się ciepło dziewczyny Ja sobie wmawiam, że nie mogę teraz znaleźć odpowiedniej pracy, bo tam gdzieś czeka na mnie to upragnione stanowisko

[BandytkaD]

Napisane przez DagmaraRose2000

Sama siedzę teraz na bezrobociu, wcześniej robiłam za 8 stów msc, w maju minął rok jak nie pracuję.

Pisałam też za free dla portalu kobiecego, potem udało mi się nawiązać współpracę z firmą kosmetyczną - pisałam artykuły (z reklamą), treści na stronę, ale co z tego jak z takich pieniędzy nie pożyjesz. Traktowałam ją bardziej jako zarobek na drobnostki.

Śmieje się, że bije rekordy w wysłanych CV. Potrafię siedzieć cały dzień i przeglądać oferty. Raz miewam dni, że jestem mega zmotywowana, że już na hurra, ambicja, ślę i idę robić, a potem ogarnia mnie taka francowata niechęć, że mam ochotę wybyć do puszczy i zbudować sobie szałas.

Też myślałam nad wyjazdem, ale Tż póki co ma stałą pracę, dobrze zarabia. Nie chcę żeby rezygnował z niej dla mojej niepewnej pobudki.
No i minusem wyjazdu jest brak rodziny, znajomych. Tęsknota pewnie by mnie zabiła.

Eh, trzymajcie się ciepło dziewczyny Ja sobie wmawiam, że nie mogę teraz znaleźć odpowiedniej pracy, bo tam gdzieś czeka na mnie to upragnione stanowisko

hmm...brzmi bardzo znajomo a pozytywne myślenie jest ważne. w końcu trzeba siebie jakoś podbudować

Napisane przez nouvelle90

Zamierzasz tam zostać?

podjęłam decyzję, że nie zostaję. jest to ewidentne wykorzystywanie. niby taka "polityka" firmy, ale nie uważam, żeby akurat każdy kto był na stażu był taki sam, że historia przy każdym stażyście się powtarzała. a tak wyszło po wczorajszej rozmowie. gdyby to było chociaż 1300zł na zlecenie z odprowadzanymi składkami to pewnie bym została. ale 1000zł na dzieło to nie dla mnie. jeśli ja nie zacznę siebie szanować i znać swojej wartości, to żaden pracodawca też mnie nie będzie szanował.

Napisane przez kiciun

Dziękuję za pomocną odpowiedź

nie ma za co

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

Czasem myślę, że trzeba się urodzić pod szczęśliwą gwiazdą.

Moja znajoma dostała pracę tuż po licencjacie, bez żadnych znajomości i bez doświadczenia. Całe studia przesiedziała, również jak ja, nic nie robiąc. Nie wspominam o obowiązkowej praktyce studenckiej, bo to każdy musi mieć

Po roku postanowiła zmienić pracę. Przeszła ona - jeden etap, drugi etap. W końcu została ona i jakaś dziewczyna i teraz tak:
Koleżanka: bez mgr (bo w trakcie), 1 rok doświadczenia, brak certyfikatów
"Przeciwniczka": kilka lat doświadczenia, mgr, certyfikat MF

Kto dostał pracę? Koleżanka...
Wiecie, ja nie życzę jej źle, wręcz przeciwnie, cieszę się, że ma pracę, ale z drugiej strony patrząc z perspektywy "przeciwniczki" - byłabym nieźle wkurzona...

I tak zapytam - gdzie można kupić farta życiowego?

[nicRu]

Czasami tak bywa Czasami bardziej się opłaca wziąć osobę, którą widać, że będzie łatwiej wyszkolić i z którą prawdopodobnie będzie się lepiej pracować niż kogoś innego tylko dlatego, że ma certyfikat X czy Y (czasem też jest tak, że certyfikaty odstraszają - pracodawcy sie boją, że taki pracownik będzie mieć większe wymagania).

[Vault101]

Napisane przez DagmaraRose2000

Sama siedzę teraz na bezrobociu, wcześniej robiłam za 8 stów msc, w maju minął rok jak nie pracuję.

Pisałam też za free dla portalu kobiecego, potem udało mi się nawiązać współpracę z firmą kosmetyczną - pisałam artykuły (z reklamą), treści na stronę, ale co z tego jak z takich pieniędzy nie pożyjesz. Traktowałam ją bardziej jako zarobek na drobnostki.

Śmieje się, że bije rekordy w wysłanych CV. Potrafię siedzieć cały dzień i przeglądać oferty. Raz miewam dni, że jestem mega zmotywowana, że już na hurra, ambicja, ślę i idę robić, a potem ogarnia mnie taka francowata niechęć, że mam ochotę wybyć do puszczy i zbudować sobie szałas.

Też myślałam nad wyjazdem, ale Tż póki co ma stałą pracę, dobrze zarabia. Nie chcę żeby rezygnował z niej dla mojej niepewnej pobudki.
No i minusem wyjazdu jest brak rodziny, znajomych. Tęsknota pewnie by mnie zabiła.

Eh, trzymajcie się ciepło dziewczyny Ja sobie wmawiam, że nie mogę teraz znaleźć odpowiedniej pracy, bo tam gdzieś czeka na mnie to upragnione stanowisko

Hej dziewczyny. Wchodzę czasem na ten wątek, ponieważ kiedyś się tutaj udzielałam i doskonale pamiętam jak ciężko mi było szukać pracy. Postanowiłam się odezwać, ponieważ DagmaraRose napisała bardzo mądrą rzecz.
Jak ja szukałam pracy, przechodziłam różne etapy. Początkowo, kierowana nadzieją i entuzjazmem, wysyłałam mnóstwo CV. Gdy trafiłam na stanowisko które szczególnie mi się spodobało, czytałam o firmie i nastawiałam się, że niedługo będę tam pracować - głupota, ale tak już miałam. Faza euforii zakończyła się gdy tylko zaczęłam chodzić na rozmowy kwalifikacyjne. Pamiętam trzy takie, po których cały wieczór wyłam. Na jednej z nich (praca pt. zrób wszystko i dostań 1300 zł) miałam robione testy umiejętności matematycznych, komputerowych, językowych, badanie profilu psychologicznego, ogółem pół dnia straconego, żeby pod koniec zobaczyć stertę CV na biurku szefowej i usłyszeć, że odpowiedź otrzymam w ciągu dwóch miesięcy, bo mają jeszcze sporo osób do przesłuchania Na innej z kolei świetnie mi szło, rozmawiałam z dwiema babeczkami na managerskich stanowiskach, ale w pewnym momencie zajrzał do nas szef - niski, łysy Angol, który mówił tak fatalnie (wada wymowy, niedbałe wymawianie słów) że ledwo go rozumiałam. Koleś zaczął od ataku, usiadł na przeciwko mnie, zapytał co mam mu do powiedzenia (wtf?), czego ja tu szukam i jaki mam plan na życie, jaki status majątkowy mają moi rodzice (WTF?!?!) i najpierw słuchałam oniemiała co on do mnie mówi, a potem mu powiedziałam co myślę o nim i jego pytaniach. Dodałam również co sądzę na temat jego firmy, która nie ma nawet porządnej strony internetowej i wyszłam. Adrenalina niosła mnie przez całe miasto, ale jak weszłam do domu poryczałam się i długo nie mogłam uspokoić. Na wielu rozmowach traktowano mnie jak śmiecia, zaczęłam wpadać w coraz gorsze stany emocjonalne.
Aż pewnego dnia nastąpił zwrot akcji
Wysłałam CV do jednej z większych korporacji w moim mieście. Gdy do mnie zadzwonili, byłam zaskoczona. Przez wszystkie etapy rekrutacji przechodziłam niemal beznamiętnie - nauczyłam się, aby nie wiązać z niczym nadmiernych nadziei, co pomogło mi zachować spokój w trudnych momentach rozmów. Dzięki tym okropnym doświadczeniom moje zachowanie zmieniło się na bardziej profesjonalne i dojrzałe. Udało mi się dostać na stanowisko, na które aplikowałam i w tej chwili pracuję już w tej firmie drugi miesiąc i jestem bardzo zadowolona z warunków i możliwości rozwoju.
A teraz uwaga, konkluzja Jak sobie pomyślę, że trzy miesiące temu płakałam bo nie dostałam pracy za 1300 zł u szefa który był kawałkiem ścierwa, to chce mi się rozbiec i zatrzymać na najbliższej ścianie. DZIĘKI BOGU nie dostałam tych prac!

Dlatego dziewczyny, ja wiem i rozumiem, że jest ciężko, ale uczcie się ze swoich doświadczeń, tych dobrych i tych złych! Nie zamykajcie się w domu, uprawiajcie sport, uczcie się języków, excela, grafiki komputerowej, czy innych rzeczy które lubicie i w których jesteście dobre.

Rozgadałam się jak nienormalna powodzenia!

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

Napisane przez Vault101

Hej dziewczyny. Wchodzę czasem na ten wątek, ponieważ kiedyś się tutaj udzielałam i doskonale pamiętam jak ciężko mi było szukać pracy. Postanowiłam się odezwać, ponieważ DagmaraRose napisała bardzo mądrą rzecz.
Jak ja szukałam pracy, przechodziłam różne etapy. Początkowo, kierowana nadzieją i entuzjazmem, wysyłałam mnóstwo CV. Gdy trafiłam na stanowisko które szczególnie mi się spodobało, czytałam o firmie i nastawiałam się, że niedługo będę tam pracować - głupota, ale tak już miałam. Faza euforii zakończyła się gdy tylko zaczęłam chodzić na rozmowy kwalifikacyjne. Pamiętam trzy takie, po których cały wieczór wyłam. Na jednej z nich (praca pt. zrób wszystko i dostań 1300 zł) miałam robione testy umiejętności matematycznych, komputerowych, językowych, badanie profilu psychologicznego, ogółem pół dnia straconego, żeby pod koniec zobaczyć stertę CV na biurku szefowej i usłyszeć, że odpowiedź otrzymam w ciągu dwóch miesięcy, bo mają jeszcze sporo osób do przesłuchania Na innej z kolei świetnie mi szło, rozmawiałam z dwiema babeczkami na managerskich stanowiskach, ale w pewnym momencie zajrzał do nas szef - niski, łysy Angol, który mówił tak fatalnie (wada wymowy, niedbałe wymawianie słów) że ledwo go rozumiałam. Koleś zaczął od ataku, usiadł na przeciwko mnie, zapytał co mam mu do powiedzenia (wtf?), czego ja tu szukam i jaki mam plan na życie, jaki status majątkowy mają moi rodzice (WTF?!?!) i najpierw słuchałam oniemiała co on do mnie mówi, a potem mu powiedziałam co myślę o nim i jego pytaniach. Dodałam również co sądzę na temat jego firmy, która nie ma nawet porządnej strony internetowej i wyszłam. Adrenalina niosła mnie przez całe miasto, ale jak weszłam do domu poryczałam się i długo nie mogłam uspokoić. Na wielu rozmowach traktowano mnie jak śmiecia, zaczęłam wpadać w coraz gorsze stany emocjonalne.
Aż pewnego dnia nastąpił zwrot akcji
Wysłałam CV do jednej z większych korporacji w moim mieście. Gdy do mnie zadzwonili, byłam zaskoczona. Przez wszystkie etapy rekrutacji przechodziłam niemal beznamiętnie - nauczyłam się, aby nie wiązać z niczym nadmiernych nadziei, co pomogło mi zachować spokój w trudnych momentach rozmów. Dzięki tym okropnym doświadczeniom moje zachowanie zmieniło się na bardziej profesjonalne i dojrzałe. Udało mi się dostać na stanowisko, na które aplikowałam i w tej chwili pracuję już w tej firmie drugi miesiąc i jestem bardzo zadowolona z warunków i możliwości rozwoju.
A teraz uwaga, konkluzja Jak sobie pomyślę, że trzy miesiące temu płakałam bo nie dostałam pracy za 1300 zł u szefa który był kawałkiem ścierwa, to chce mi się rozbiec i zatrzymać na najbliższej ścianie. DZIĘKI BOGU nie dostałam tych prac!

Dlatego dziewczyny, ja wiem i rozumiem, że jest ciężko, ale uczcie się ze swoich doświadczeń, tych dobrych i tych złych! Nie zamykajcie się w domu, uprawiajcie sport, uczcie się języków, excela, grafiki komputerowej, czy innych rzeczy które lubicie i w których jesteście dobre.

Rozgadałam się jak nienormalna powodzenia!

Bardzo przydatne, i ciekawe streszczenie poszukiwania pracy

[_Aneta]

Napisane przez nelciak

_Aneta:
http://prawo.rp.pl/artykul/1112146.html
http://www.spoleczne.ubezpieczenie.c...a/66,1076.html

Napisane przez Asji

Wydaje mi się, że jeśli chodzi o ubezpieczenie zdrowotne to nie. Jeśli masz mniej niż 26 lat to jest ono ważne jeszcze przez 4 miesiące od ukończenia studiów (dnia obrony pracy), także w czasie wakacji jesteś ubezpieczona.

Trochę z opóźnieniem odpisuję, ale dzięki

[019cbfde5cc6e455fa19b011903180c9b735c7f6]

Napisane przez Jabluszko9

Czasem myślę, że trzeba się urodzić pod szczęśliwą gwiazdą.

Moja znajoma dostała pracę tuż po licencjacie, bez żadnych znajomości i bez doświadczenia.

I tak zapytam - gdzie można kupić farta życiowego?

kochana wystarczą kontakty czy znajomości jak kto woli.

Moja znajoma wciska mi ciemnoty, że dostała się do policji bez doświadczenia od tak. Po protu miała 2 rozmowy jedną z komendantem, druga w kadrach a dowiedziała się o tym, ze szukają pracownika od znajomego.
A ja całe życie myślałam, ze na takie stanowiska rozpisywane są konkursy ogłaszane w biuletynie informacji publicznej.

Dalej zastanawiam się gdzie mój chlebodawca zrobił błąd, że zatrudnił mnie na staż. Jestem jedyną z 5 osób, które nie maja nikogo z rodziny w tym urzędzie.

[Apelly]

[1=019cbfde5cc6e455fa19b01 1903180c9b735c7f6;4727124 5]Dalej zastanawiam się gdzie mój chlebodawca zrobił błąd, że zatrudnił mnie na staż. Jestem jedyną z 5 osób, które nie maja nikogo z rodziny w tym urzędzie.[/QUOTE]
Hehe, po co się zastanawiać Po prostu urzekłaś go swoją osobą Ale tak serio to rzeczywiście, znajomości dają o wiele więcej możliwości. A masz szanse, aby po stażu tam zostać? Podoba Ci się to, co robisz?

Vault101, i znów potwierdzasz tezę, że "nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło" Fajnie, że Ci się wiedzie.

girlonthebridge, częściowo mogę zrozumieć Twoją sytuację, bo sama pracuję w takiej firmie, że roboty jest ogrom. I rzeczywiście, wolę jak jest więcej, niż mniej. Natomiast poważnie bym się zastanowiła nad Twoim miejscem pracy, bo pomyśl - musimy pracować do 65 roku życia, do końca zamierzasz tak harować? Potem możesz założyć rodzinę i wtedy taka "spokojniejsza" praca byłaby lepsza. No ale co kto lubi. Zresztą piramida Maslowa w tym momencie się kłania

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

[1=019cbfde5cc6e455fa19b01 1903180c9b735c7f6;4727124 5]kochana wystarczą kontakty czy znajomości jak kto woli.

[/QUOTE]

Może i masz rację, koleżanki AŻ tak na wylot nie znam...
troszkę rozmyślając o pracy, przypomniał mi się epizod sprzed studiów - bardzo chciałam pracować, a że ówczesny chłopak miał szerokie grono rodziny z biznesami (sklepy, etc) to zaczęłam po nich chodzić i pytać o staż - dobrze mnie znali i wiedzieli kim jestem. Nie dostałam żadnej pracy.
Jeszcze byłam u jego wujka - powiedział, że oddzwoni do mnie, po czym po kilku dniach zobaczyłam, że zatrudnił ciężarną dziewczynę (bo wpadła i nie miała środków do życia), więc takiej musieli pomóc, a u innych ciotek i wujków pozatrudniali po rodzinie (najczęściej dzieci sióstr/braci, czyli po prostu kuzynki mojego wtedy chłopaka).
Pamiętam do tej pory, minęło kilka lat, a odpowiedzi od tego wuja nie dostałam po dziś dzień

Znajomości znajomościami, ale szczęście bardzo jest potrzebne.

[20160901857]

Haha, to ja mam tak, że mi nikt z rodziny (poza ofc rodzicami i rodzeństwem) nie załatwiłby pracy, ale wszyscy chętnie walą do mnie, żebym to ja im załatwiała Z tego powodu mam zgrzyty ze wszystkimi ciotkami, bo jestem tą złą, co to ich dzieciaczkom nie chce pomóc

[d59d305dc966be0c36ab0a8090c919b2e67b5ccd]

Ja się ostatnimi czasy nauczyłam, że trzeba tylko na SIEBIE liczyć, na nikogo innego...
To ma swoje plusy Nauczyłam się kilku męskich spraw, bo wiem, że nikt mi nie pomoże. A od czego jest internet? Odpalam youtube i jadę
Kto wie, może lepiej być samą, skoro prawie wszystko się umie

Napaliłam się na kursy, ale wszystkie są płatne, ALBO dla osób ze średnim wykształceniem. Nie łapię się nigdzie, a tak z chęcią bym zrobiła sobie jakąś dietetykę. Zagapiłam się, bo zdjęli płatne kierunki i mogłam zapisać się znów na studia - na dietetykę albo żywienie, ale przegapiłam rejestrację... Kurczę.
W szkołach policealnych przeglądałam plany zajęć - jakoś wcale nie mają tego, co mi odpowiada

[019cbfde5cc6e455fa19b011903180c9b735c7f6]

Napisane przez Apelly

Hehe, po co się zastanawiać Po prostu urzekłaś go swoją osobą Ale tak serio to rzeczywiście, znajomości dają o wiele więcej możliwości. A masz szanse, aby po stażu tam zostać? Podoba Ci się to, co robisz?

Złozyłam tylko Cv pani w biurze obsługi interesanta. I to wszystko. potem dostałam telefon, że mam się zgłosić do pup bo dostałam staż
Chyba musiałby stać się cud, żeby tam dostać, najprędzej, gdyby jakiś pracownik zszedł tego świata i nie miał dziecka które zajmie jego miejsce.
TO JEST URZĄD

2 pracownice są w ciąży, ale na ich miejscu już są stażystki (zeby było śmiesznie spokrewnione z pracownicami) i będą miały umowy na zastepstwo.

a ja pracuje na takim stanowisku że nie mam szans. na moje miejsce przyjdzie potem inny stażysta.
Trochę to dołujące, ze pracuje się jak normalny pracownik jeszcze wyręczając innych a nawet pełnego 1000zł się nie zarabia.

Napisane przez Jabluszko9

Może i masz rację, koleżanki AŻ tak na wylot nie znam...
troszkę rozmyślając o pracy, przypomniał mi się epizod sprzed studiów - bardzo chciałam pracować, a że ówczesny chłopak miał szerokie grono rodziny z biznesami (sklepy, etc) to zaczęłam po nich chodzić i pytać o staż - dobrze mnie znali i wiedzieli kim jestem. Nie dostałam żadnej pracy.
Jeszcze byłam u jego wujka - powiedział, że oddzwoni do mnie, po czym po kilku dniach zobaczyłam, że zatrudnił ciężarną dziewczynę (bo wpadła i nie miała środków do życia), więc takiej musieli pomóc, a u innych ciotek i wujków pozatrudniali po rodzinie (najczęściej dzieci sióstr/braci, czyli po prostu kuzynki mojego wtedy chłopaka).
Pamiętam do tej pory, minęło kilka lat, a odpowiedzi od tego wuja nie dostałam po dziś dzień

Znajomości znajomościami, ale szczęście bardzo jest potrzebne.

Są różne typy znajomości. Po prostu nie chcieli cię zatrudnić bo cię znali tez tak bywa. Ja na przykład swojej rodziny bym nie zatrudniła. Wole obcego z ulicy niż fałszywą familie.

Znajomości nie są bezinteresowne. ty zatrudniasz mojego człowieka, ja pomagam twojemu człowiekowi. Tak to działa. Chodzi o korzyści a nie dobre nazwisko.
a w takim urzędzie wszystko znajomym znajomych można załatwić bez kolejki i w najszybszym terminie, można nawet dać datę wsteczna na piśmie. Wiem bo już kilka razy tak robiłam.

[girlonthebridge]

Napisane przez Apelly

Hehe, po co się zastanawiać Po prostu urzekłaś go swoją osobą Ale tak serio to rzeczywiście, znajomości dają o wiele więcej możliwości. A masz szanse, aby po stażu tam zostać? Podoba Ci się to, co robisz?

Vault101, i znów potwierdzasz tezę, że "nie ma tego złego, co by na dobre nie wyszło" Fajnie, że Ci się wiedzie.

girlonthebridge, częściowo mogę zrozumieć Twoją sytuację, bo sama pracuję w takiej firmie, że roboty jest ogrom. I rzeczywiście, wolę jak jest więcej, niż mniej. Natomiast poważnie bym się zastanowiła nad Twoim miejscem pracy, bo pomyśl - musimy pracować do 65 roku życia, do końca zamierzasz tak harować? Potem możesz założyć rodzinę i wtedy taka "spokojniejsza" praca byłaby lepsza. No ale co kto lubi. Zresztą piramida Maslowa w tym momencie się kłania

do 67 kochana, 67 zrównano wiek emerytalny mężczyzny i kobiety.
No całe życie nie chcę zarabiać najniższej krajowej bo na nic mnie nie będzie stać, jestem sama, nie szukam sponsora czy osoby, która będzie mnie utrzymywała bo znam wiele takich związków gdzie mężczyzna utrzymuje rodzinę bo żona nie zarabia/mało zarabia i ciągle są kłótnie o kasę. Nie chcę tak żyć. Chciałabym zarobić na tyle aby się utrzymać nawet na niskim poziomie.

---------- Dopisano o 15:57 ---------- Poprzedni post napisano o 15:54 ----------

[1=019cbfde5cc6e455fa19b01 1903180c9b735c7f6;4727124 5]kochana wystarczą kontakty czy znajomości jak kto woli.

Moja znajoma wciska mi ciemnoty, że dostała się do policji bez doświadczenia od tak. Po protu miała 2 rozmowy jedną z komendantem, druga w kadrach a dowiedziała się o tym, ze szukają pracownika od znajomego.
A ja całe życie myślałam, ze na takie stanowiska rozpisywane są konkursy ogłaszane w biuletynie informacji publicznej.

Dalej zastanawiam się gdzie mój chlebodawca zrobił błąd, że zatrudnił mnie na staż. Jestem jedyną z 5 osób, które nie maja nikogo z rodziny w tym urzędzie.[/QUOTE]

konkursy muszą być rozpisywane i ogłoszenia muszą być dawane do BIP, ale nawet jeżeli ten konkurs jest organizowany to jest to tzw. konkurs widmo. Byłam obecna na ok 4 konkursach tego typu w policji (pracowałam już w policji po prostu jako obserwator) i zawsze KTOŚ określony już był, zazwyczaj dostawał wcześniej pytania, bądź sam klucz odpowiedzi.

[nellady]

Cześć dziewczyny Podczytuję Was od niedawna i muszę przyznać, że świetny wątek!

Ja za rok będę szukała pełnoetatowej pracy. Niedługo będę na V roku studiów (od października), pierwsze trzy lata- doradztwo zawodowe i personalne, kolejne 2- pedagogika opiekuńcza. Moje doświadczenie w zawodzie to tylko praktyki, czyli zerowe obecnie robię przygotowanie pedagogiczne w przedszkolu. Dostałam pracę w zawodzie, jednak tylko na week i jej nie przyjęłam, wiem zawaliłam, ale się nie poddam, oj nie
I właśnie mam pytanie, mam teraz wakacje i czy nie znacie kursów/szkoleń online? Obecnie przeszłam tylko jeden o motywacji i część brokera informacyjnego Przydałaby mi się jakaś strona z językiem angielskim lub niemieckim, ale pewnie o jakimkolwiek certyfikacie przez internet mogę zapomnieć...mam czas, więc chętnie skorzystałabym

[Testujemy]

Napisane przez nellady

Cześć dziewczyny Podczytuję Was od niedawna i muszę przyznać, że świetny wątek!

Ja za rok będę szukała pełnoetatowej pracy. Niedługo będę na V roku studiów (od października), pierwsze trzy lata- doradztwo zawodowe i personalne, kolejne 2- pedagogika opiekuńcza. Moje doświadczenie w zawodzie to tylko praktyki, czyli zerowe obecnie robię przygotowanie pedagogiczne w przedszkolu. Dostałam pracę w zawodzie, jednak tylko na week i jej nie przyjęłam, wiem zawaliłam, ale się nie poddam, oj nie
I właśnie mam pytanie, mam teraz wakacje i czy nie znacie kursów/szkoleń online? Obecnie przeszłam tylko jeden o motywacji i część brokera informacyjnego Przydałaby mi się jakaś strona z językiem angielskim lub niemieckim, ale pewnie o jakimkolwiek certyfikacie przez internet mogę zapomnieć...mam czas, więc chętnie skorzystałabym

Certyfikat jak najbardziej dostaniesz przez internet niemal na każdej stronie uczącej języków, ale większość jest nic nie warta dla pracodawcy. Liczą się certyfikaty państwowe czy międzynarodowe gdzie zdajesz odpowiedni egzamin. Ale jeśli chcesz uczyć się języka dla siebie przez internet to warto, taki certyfikat kursu językowego na pewno w CV nie będzie minusem!

Kursów w internecie jest cała masa, ale musiałabyś doprecyzować w czym dokładnie chcesz się rozwijać .

[nellady]

Napisane przez Testujemy

Certyfikat jak najbardziej dostaniesz przez internet niemal na każdej stronie uczącej języków, ale większość jest nic nie warta dla pracodawcy. Liczą się certyfikaty państwowe czy międzynarodowe gdzie zdajesz odpowiedni egzamin. Ale jeśli chcesz uczyć się języka dla siebie przez internet to warto, taki certyfikat kursu językowego na pewno w CV nie będzie minusem!

Kursów w internecie jest cała masa, ale musiałabyś doprecyzować w czym dokładnie chcesz się rozwijać .

Ooo bardzo dziękuję za pomoc! Chciałabym rozwinąć swój język niemiecki (obecnie po nauce w szkole i na studiach mimo w miarę ocen mam raczej tylko podstawy). Szukałam szkoleń związanych również z moim zawodem na licencjacie, czyli HR, ale znalazłam niestety tylko płatne. Może nie potrafię szukać tych kursów, dlatego spytałam Interesowałoby mnie również wszystko co związane jest z pracą biurową

[nelciak]

Napisane przez Jabluszko9

Ja się ostatnimi czasy nauczyłam, że trzeba tylko na SIEBIE liczyć, na nikogo innego...
To ma swoje plusy Nauczyłam się kilku męskich spraw, bo wiem, że nikt mi nie pomoże. A od czego jest internet? Odpalam youtube i jadę
Kto wie, może lepiej być samą, skoro prawie wszystko się umie

Napaliłam się na kursy, ale wszystkie są płatne, ALBO dla osób ze średnim wykształceniem. Nie łapię się nigdzie, a tak z chęcią bym zrobiła sobie jakąś dietetykę. Zagapiłam się, bo zdjęli płatne kierunki i mogłam zapisać się znów na studia - na dietetykę albo żywienie, ale przegapiłam rejestrację... Kurczę.
W szkołach policealnych przeglądałam plany zajęć - jakoś wcale nie mają tego, co mi odpowiada

Po co Ci dietetyka?
Wpisanie "dietetyk" na portalu pracuj daje w wyniku ~13 ofert na cała Polskę... prawie wyłącznie pseudopraca w Naturhouse
Dietetyk w szpitalu, ogolnie w publicznych instytucjach zarabia grosze, a tych etatow jest bardzo mało. Tak prywatnie to do dietetyka mało kto chodzi.

[Apelly]

Napisane przez girlonthebridge

do 67 kochana, 67 zrównano wiek emerytalny mężczyzny i kobiety.
No całe życie nie chcę zarabiać najniższej krajowej bo na nic mnie nie będzie stać, jestem sama, nie szukam sponsora czy osoby, która będzie mnie utrzymywała bo znam wiele takich związków gdzie mężczyzna utrzymuje rodzinę bo żona nie zarabia/mało zarabia i ciągle są kłótnie o kasę. Nie chcę tak żyć. Chciałabym zarobić na tyle aby się utrzymać nawet na niskim poziomie.

No to dobiłaś mnie, myślałam, że jednak odstąpili od tego pomysłu, a jednak nie :/ Przecież to jest niemożliwie pracować do tego wieku w bardzo wielu przypadkach, zwłaszcza przy coraz większym bezrobociu. Z jednej strony młodym będą blokować miejsca, a z drugiej znów starych będą zwalniać, bo będą nieefektywni... i takie koło zamknięte. I co tu zrobić, jak żyć?

[20160901857]

Jeszcze jakiś czas temu wierzyłam naiwnie, że PiS to zmieni gdy dojdzie do władzy, ale teraz, patrząc na kondycję ZUS, wątpię.

[Maguda_]

Napisane przez nouvelle90

Jeszcze jakiś czas temu wierzyłam naiwnie, że PiS to zmieni gdy dojdzie do władzy, ale teraz, patrząc na kondycję ZUS, wątpię.

Oczywiście, że nie zmienią, to tylko czcze populistyczne gadanie

[kluska234]

Napisane przez nouvelle90

Nie ma takiego obowiązku, ale chyba do kadr daje się ksero dowodu, a jak zmienisz nazwisko to będziesz musiała to zaktualizować. Poza tym zmienia się takie głupoty jak stopka mailowa i wizytówka, o ile w twojej pracy korzystasz z takich rzeczy,

Nie ma dzialu kadr.to jest mała firma prywatna. Jestem tylko ja i szef no i czasami osoby na dorywcze prace.

Napisane przez nelciak

Nie zmieniaj nazwiska, to problem zniknie

Nie przemyślałam tego...

Napisane przez Tutli

Moim zdaniem zbytnio dramatyzujesz. Przecież i tak będziesz musiała zmienić dane osobowe w dziale HR/kadr/whatever, więc jakim cudem Twój szef wcześniej czy później ma się nie dowiedzieć? Takie ukrywanie czegoś to najgorsze, co możesz zrobić. Obrączkę bedziesz też ukrywała w pracy? Wyluzuj.

W Twojej firmie nie ma zamężnych kobiet, zwalnia się je od razu, że masz takie dziwne obawy?

W mojej firmie nie ma,bo jestem tylko ja.
Na rozmowie rekrutacyjnej rzucił mi pytanie, czy mam dzieci...
Stąd moje obawy. Wiem, że bez ślubu też można zajść w ciążę Boję się, że jeśli mu wspomnę o ślubie to może pomyśleć iż zaraz mogą pojawić się dzieci...jestem w takim wieku, że to najwyższa pora.

Wcześniej pracowałam w dużych firmach, wszystko było rozliczane co do złotówki i obowiązki jasno określone.
Pierwszy raz pracuję w takiej małej prywatnej firmie. Z pracownika biurowego z najniższą pensję stałam się : sekretarką, pracownikiem produkcyjnym, grafikiem, sprzątaczką i przedstawicielem handlowym...jeszcze mam swoje auto eksploatować, co mnie wkurza, bo daje mi 50 zł do ręki za benzynę ( w tym miesiącu nie dostałam!) jak tu się sprzeciwić? Wizja bezrobocia mnie przeraża... nie chcę już tego przechodzić...Człowiek godzi się na wszystko, nie można być za dobrym i być do przodu, bo inni to wykorzystują.

[20160901857]

Ale teczkę osobową i tak powinnaś mieć, nawet w takiej firmie

[girlonthebridge]

Napisane przez Apelly

No to dobiłaś mnie, myślałam, że jednak odstąpili od tego pomysłu, a jednak nie :/ Przecież to jest niemożliwie pracować do tego wieku w bardzo wielu przypadkach, zwłaszcza przy coraz większym bezrobociu. Z jednej strony młodym będą blokować miejsca, a z drugiej znów starych będą zwalniać, bo będą nieefektywni... i takie koło zamknięte. I co tu zrobić, jak żyć?

No niestety jest dramat. Dodając do tego nowe zasady wyliczania emerytury naprawdę przyszło nam żyć w strasznych czasach. Wiek zaczęli wydłużać od zeszłego roku bodajże o miesiąc co kwartał, niektóre kobiety jeszcze się łapią odejść na emeryturę przed ukończeniem 67 roku życia no ale nas to już nie dotyczy (jest kalkulator na stronie ZUS pokazuje w którym roku osiągniemy wydłużony wiek emerytalny, ja swój osiągnę w październiku 2052 roku także alleluja i do przodu.

Jeszcze odnośnie emerytury nowe zasady są mocno krzywdzące, osoby starsze, którym nie udało się załapać na stare zasady tracą po kilkaset zł nawet. Kiedyś brało się pod uwagę zarobki z najkorzystniejszego okresu w życiu tj. 10 kolejnych lat z 20lecia sprzed złożenia wniosku lub z 20 najkorzystniejszych lat w trakcie całego okresu podlegania ubezpieczeniu. I ludzie naprawdę na tym spoko wychodzili. Teraz bierze się wszystkie lata. Nie wiem czy jest wśród nas osoba, która pracowała jeszcze przed 99 rokiem. Wtedy emeryturę wylicza się z kapitału początkowego + składki + to co na OFE/subkoncie dzielone przez średnie dalsze trwanie życia. Dla mnie (czyli osoby pracującej po 99) są to tylko składki + OFE/subkonto przez średnie dalsze trwanie życia. G**no zarabiam to moje składki też są mizerne. Nie wiem co to dalej będzie jak na samym starcie kiedy jeszcze wiele mogę zarabiam tak słabo.

Jedyny plus pracy w ZUSie to dowiedzieć się jak mi będzie kiepsko jak będę dobijała 60tki :P

[nelciak]

girlonthebridge - jak przeczytałam Twojego posta, to mi motywacja spadła

[20160901857]

I nie dostałam tej pracy, na której tak bardzo mi zależało. Przegrałam z 1 osobą. Trochę mi przykro, bo było tak blisko, wykosiłam po drodze z 50 konkurentów, a nie wyszło. Ale nie poddaję się, dopóki mam obecną pracę, to nie ma co się załamywać.