Jestem dojrzalsza od rowiesniczek, wiem bardzo wiele o świecie!

[_ema_]

Napisane przez ktoregos_dnia

No tekst głupi, ale jak przypomnę sobie moje złote myśli z tego czasu..

Napisane przez elvegirl

Co za wątek, od razu mi się przypomniały czasy niestworzonych wyobrażeń i wyrobionych na nich poglądów

Cytuję, nie po to, żeby kogokolwiek szkalować, więc mam nadzieję, że zostanie mi wybaczone Myśl powstała w innym wątku z intymnego, w którym poruszono kolejny raz kwestię 'jestem dojrzała jak na swój wiek, poradzę Wam o życiu!' oraz złotą myśl 'jeśli kiedyś pieściłeś inną oralnie to ja Cię nigdy nie pocałuję'.
Każda z nas miała taki etap życiowych mądrości, warto powspominać

Jakie miałyście głupie 'dojrzałe' teorie? Poglądy? Zasady?
Może macie jakieś przykłady z zewnątrz? może coś rzuciło się Wam w oczy tu na forum?

Z moich osobisty, największą porazką było chyba uważanie, że jak weszło się w związek to już amen, przepadło. Na stałe, niezależnie od niczego, choćbym była nieszczęśliwa to kwestią dojrzałości jest wytrwanie

Aaaa i że wyglądem kierują się tylo ludzie niedojrzali i dorośli są w stanie stworzyć związek z osobą dla siebie kompletnie nieatrakcyjną

[cholernarejestracja]

Byłam w supertoksycznym związku i myślałam, że tak musi być, bo miłość musi być trudna, bo tylko jak są takie wzloty i upadki to to jest PRAWDZIWE uczucie, bo przecież to takie romantyczne

I ponieważ byłam metalówą, to byłam święcie przekonana, że są zespoły, które są bezapelacyjnie lamerskie i pozerskie. Więc jak ktoś słucha Linkin Park to na pewno jest lamus i nie warto się z nim przyjaźnić. Amen. Bez odwołania. Szybko poszłam po rozum do głowy na szczęście

[201712071518]

No standardowe - nastolatka wiąże się z facetem starszym o lat -naście czy -dziesiąt, i na sugestie, że facet ma swoje za uszami bo dojrzały mężczyzna szuka partnerki na podobnym do niego etapie życia oczywiście jest odpowiedź ''zawsze byłam dojrzalsza od swoich rówieśniczek, nie zajmuje się pierdołami, nie muszę się bawić, itp itp"

[ktoregos_dnia]

Niezły rachunek sumienia się tu szykuje

Tak na poczekaniu, bo ostatnio rozmawiałam z moim byłym i wypomniał mi jak go za nastolatka torturowałam pytaniami:
-Kochanie, a kochałbyś mnie bez oka?
-A bez ręki?
-A jakbym przytyła 50 kg?
-A co jakbym umarła?

Olaboga, nie daj boże jak zaczynał jakąkolwiek dyskusję. Odpowiedź miała być krótka i zwięzła 'Tak Kochanie, nawet jak umrzesz to będę Cię zawsze kochał'. End of story przy czym to ja byłam ta dojrzała a on, gówniarz, który leci tylko na wygląd.
I miał absolutny zakaz oglądania filmów z Sharon Stone

[phideaux]

Nie wiem, czy to do końca się tu nadaje, ale byłam bardzo anty-alkoholowa i do tego, żeby mój chłopak pił, byłam również źle nastawiona. Mówię nawet o takim sporadycznym piciu, po prostu nie podobało mi się to :P Teraz znacznie wyluzowałam i na jakiejś imprezie nie mam nic przeciwko.

A tak typowo związkowo, to straaasznie dziwne i niezrozumiałe było dla mnie uprawianie seksu w wieku 15-17 lat, w sensie - nie mogłam uwierzyć, że moi rówieśnicy mogą TO ze sobą robić Jak 1 liceum koleżanka z klasy zaszła w ciążę, dla mnie był to SZOK, że ktoś w naszym wieku może uprawiać seks :P

(teraz nadal jest to dla mnie nieco za wcześnie, ale nie jestem już zszokowana, rozumiecie )

---------- Dopisano o 13:16 ---------- Poprzedni post napisano o 13:15 ----------

Napisane przez ktoregos_dnia

Niezły rachunek sumienia się tu szykuje

Tak na poczekaniu, bo ostatnio rozmawiałam z moim byłym i wypomniał mi jak go za nastolatka torturowałam pytaniami:
-Kochanie, a kochałbyś mnie bez oka?
-A bez ręki?
-A jakbym przytyła 50 kg?
-A co jakbym umarła?

Olaboga, nie daj boże jak zaczynał jakąkolwiek dyskusję. Odpowiedź miała być krótka i zwięzła 'Tak Kochanie, nawet jak umrzesz to będę Cię zawsze kochał'. End of story przy czym to ja byłam ta dojrzała a on, gówniarz, który leci tylko na wygląd.
I miał absolutny zakaz oglądania filmów z Sharon Stone

O, takie głupie pytania to ja do teraz dla jaj zadaje

[olenkasz]

myślalam, że jak będę miała +18 to w ogóle super, mega dojrzałość, olenkasz stałość, rozważność i posiadanie wielu mądrości
uważałam również, że w klasie maturalnej nie będę chodzić do szkoły na lekcje, bo po co, i tak wszystko, czego miałam się stamtąd dowiedzieć, jest już w mojej głowie :d

ale najbardziej śmieszą mnie nastki, które piszą, że one nie potrzebują życia towarzyskiego, studiów ani rozwoju że one chcą tylko misia, mieszkania w jakiejś ruderze i kasowania produktów w biedrze po kres życia bo one się wyszalały i chcą stałości <3

[dfdce9ad473ee3ba4bd9426289ac63cb58eb8552]

Ja raczej krytycznie podchodziłam do wszystkiego i zawsze. Żadne tam mrzonki i fantasmagorie. Ale lubiłam się zabawić, byłam rozrywkowym typem, długo byłam niedojrzała psychicznie.
Z wad to na pewno hardość, taka...zawziętość. I patrzenie na świat w sposób czarno-biały. Mało ludziom wybaczałam, szybko skreślałam jak mi ktoś podpadł. Nie mówię, rzecz jasna, o wieku okołodzięcym, czyli 11-14 lat (wtedy to mi się np. nie mieściło w głowie, że mój ulubiony kolega może np. robić kupę, no jakże to, taki ideał ). Bardziej 15-19.

Więcej grzechów nie pamiętam

[cava]

Napisane przez phideaux

A tak typowo związkowo, to straaasznie dziwne i niezrozumiałe było dla mnie uprawianie seksu w wieku 15-17 lat, w sensie - nie mogłam uwierzyć, że moi rówieśnicy mogą TO ze sobą robić Jak 1 liceum koleżanka z klasy zaszła w ciążę, dla mnie był to SZOK, że ktoś w naszym wieku może uprawiać seks :P

(teraz nadal jest to dla mnie nieco za wcześnie, ale nie jestem już zszokowana, rozumiecie )

Miałam tak samo.
A co tam seks, bardzo długo żyłam w przekonaniu, ze już samo całowanie się jest tak obrzydliwie obrzydliwe, ze ja to nigdy w życiu bo...

Hit mojego nastoletniego życia, to chyba "związek" z chłopakiem którego centralnie nie znosiłam.
Normalnie gorzej mi było jak był w pobliżu, uważałam ze jest głupi, leniwy i flejtuch.
No ale... było to największe ciacho w naszej klasie, zakochał się we mnie, i zwierzał ze swej nieszczęsnej miłości mojej współlokatorce, która była zakochana w nim.
Wiec zgodnie z nastoletnią logiką, skakała mi po głowie dotąd, aż ja, nad wyraz dojrzałą jak na nastolatkę, zgodnie z nastoletnią logiką związkową pt: "miłość to wieczne cierpienie i karuzela" - łaskawie zgodziłam się być jego dziewczyną.
A ze byłam wyjątkowo wredną dziewczyna (no bo go nie znosiłam, to co się dziwić)to on mogli dalej kontunuować swój dziwny układ , typowy dla nastoletniego pojmowania przyjaźni damsko-męskiej.
Czyli - on jej się zwierzał ze swojej nieszczęśliwej miłości i mojej wredoty (a potrafiłam odstawiac mu numery niezłego kalibru), ona mu współczuła i jak nikt go rozumiała, a mnie mi skakali po głowie ze jestem bez serca.
I wszyscy szczęśliwi a zwłaszcza ona, jak potrafiłam jej oddać kwiatki które on mi przyniósł.


Potem był jeszcze etap " ja taka mala i co te facety w ogóle chcą obrzydliwcy jedni"?
Faceci do mnie zarywali, a ja serio nie kumałam bazy
Robiłam kocią mordę, wybałuszałam oczy, i było z tego kupę problemów i nieporozumień i okropny ferment w towarzystwie.

Ale przynajmniej było wesoło.

[201607111040]

Wydawalo mi sie ze ludzie po 30 to baaaardzo starzy ludzie

[201604301943]

Jak chodziłam do przedszkola, to wydawało mi się, że licealiści są tacy duzi, dojrzali, dorośli i mądrzy. Potem trochę przesunęłam tę granicę na studentów. A potem dowiedziałam się, że to nie prawda

[201604200942]

Napisane przez cholernarejestracja

I ponieważ byłam metalówą, to byłam święcie przekonana, że są zespoły, które są bezapelacyjnie lamerskie i pozerskie. Więc jak ktoś słucha Linkin Park to na pewno jest lamus i nie warto się z nim przyjaźnić. Amen. Bez odwołania. Szybko poszłam po rozum do głowy na szczęście

ja tak samo. Jakieś psychoanalizy na podstawie tego, co ktoś słuchał.

Będąc w pierwszym związku uważałam, że miłość to wieczne niezadowolenie i ból.

Ludzie po 30., są taaaacy dojrzali, żeby nie powiedzieć - starzy

[mikia20]

Z każdym rokiem coraz bardziej przekonuję się że nic nie jest czarno-białe. W wieku około 18-20 lat niby ogarniałam co się dzieje na świecie, ale nie potrafiłam dostrzec złożoności, docenić wagi niektórych czynników, miałam w główce bardzo wyraziste opinie na trudne tematy. Dlatego np. z lekką pobłażliwością patrzę na młodych zajaranych Korwinem (albo młodych lewicowców kochajmy wszystkich i się wszystkim podzielmy). A taką dojrzałością wydawały się zdecydowane poglądy polityczne czy religijne

[lilianna90]

Napisane przez LusiaPlotkara

Wydawalo mi sie ze ludzie po 30 to baaaardzo starzy ludzie

Napisane przez metal_fish

Jak chodziłam do przedszkola, to wydawało mi się, że licealiści są tacy duzi, dojrzali, dorośli i mądrzy. Potem trochę przesunęłam tę granicę na studentów. A potem dowiedziałam się, że to nie prawda

Miałam to samo
I jeszcze myślałam, że w wieku 25 lat to będę już po pięknym ślubie z księciem ach no i oczywiście dziecko w wieku 20 kilku lat , bo później to jak to ... taką 'starą matką po 30 nie chciałabym być'

[Mijanou]

No jasne, ze tak!
Wydawało mi się, ze jestem taaaaak bardzo dorosła i odpowiedzialna i że pozjadałam wszystkie rozumy. Typowe jajo mądrzejsze od kury.

Ale podobno w wieku dojrzewania to norma. Każdy z tego wyrasta. Choć ja może niezupełnie.....

[201607211025]

Ja w podstawówce myślałam( a nawet byłam święcie przekonana), że w wieku 20 lat wyjdę za mąż, a rok później będę miała dziecko.

[lilianna90]

Napisane przez beautyq

Ja w podstawówce myślałam( a nawet byłam święcie przekonana), że w wieku 20 lat wyjdę za mąż, a rok później będę miała dziecko.

O właśnie ! Miałam to samo, może nie dokładnie 20 lat, ale myślałam, że w wieku 24, 25 będę już żoną i matką 2 dzieci
Żoną nadal nie jestem, męża brak dzieci również, za to jest narzeczony, pies i za niedługo będzie kot

[Hibiku]

O rany... byłam dziwadłem Bliżsi znajomi do dziś się naśmiewają z moich zachowań. Miałam okres
- bycia tru emo, rzecz jasna zanim emo się pojawiło,
-okres 100% niewinności i to nie nie "o wy niegodni jak możecie tak postępować" rzucane do trzymających się za rączkę ludzi tylko ABSOLUTNE 100% niewidzenie relacji damsko-męskich, podtekstów, gestów, komentarzy - do tego stopnia, że przyjaciel kiedyś wpadł na pomysł "robienia lekcji" i tłumaczenia mi jak chłop wyjątkowo upośledzonej krowie na rowie "Kiedy się schylasz, widać ci cycki. To jest seksowne" XD,
-okres cholerawieczego - baaardzo długo nie widziałam się w wizji jakiegokolwiek w miarę normalnego związku. Myślałam, że będę prowadziła osobne życie, osobny dom, żadnych głębszych uczuć, spotykanie się tylko na kilka godzin głębokich rozmów o sensie istnienia, sztuce takichtam. Z ciekawszych pomysłów było postanowienie, że nigdy nie będę spała z "swoim" mężczyzną na jednym łóżku, tylko będę spać na podłodze POD łóżkiem. Nie mam najmniejszego pojęcia skąd się toto wzięło.

[201605300922]

Pod wpływem lektury ,,Dżumy" w gimnazjum stwierdziłam, że ponieważ pewnie nikt mnie nie zechce i będę całe życie sama, to chociaż zostanę lekarzem, żeby moja marna egzystencja miała jakiś sens xD
I byłam takim tró lewakiem. Nadal mam liberalne poglądy w kwestiach obyczajowych, ale jeśli chodzi o sprawy ekonomicze, socjalne itd. to stałam się bardziej konserwatywna.

[mrsdiorr]

Ja standardowo w czasach gimnazjalno-licealnych miałam się za osobę dojrzalszą, inteligentniejszą od rówieśników, która więcej od nich doświadczyła i przeżyła, której nikt nie rozumie Wydawało mi się, że jestem kimś wyjątkowym.

W podstawówce też mi się wydawało, że jak będę miała osiemnaście lat, wyjdę za mąż za księcia z bajki, a w wieku 19 lat urodzi się nam dzidziuś.

Gdzieś na początku gimnazjum większość dziewczyn z mojej klasy zaczęła się malować, farbować włosy, malować paznokcie, stroić i interesować chłopakami. Ja oczywiście, jako jednostka inteligentniejsza i wyjątkowa () postanowiłam nie dbać o siebie za nadto i chodzić w byle jakich szaroburych ciuchach, a chłopaków olać.

Na przełomie gimnazjum i liceum miałam okres, kiedy stałam się strasznie świątobliwą osobą i latałam do kościoła niemal codziennie, zgłębiałam pismo święte, chciałam pójść do zakonu i oczywiście potępiałam takie rzeczy jak seks przedmałżeński, palenie papierosów czy spożywanie alkoholu...

W liceum zakochałam się w klasowym przystojniaku, który był bardzo popularny w szkole. Sama byłam szarą myszką, spokojną i mało popularną osobą. Ale wierzyłam, że wszystko będzie pięknie niczym w bajce o kopciuszku - że pewnego dnia wskoczę w ekstra ciuchy, umaluję się i on się nagle we mnie zakocha. I faktycznie zaczęłam wtedy o siebie dbać i nawet miałam kilku adoratorów, ale niestety przystojniak nie zwracał na mnie dalej uwagi. Po niepowodzeniu z przystojniakiem miałam też okres a'la emo - myślałam że to jest ten jeden jedyny, ale on odrzuca moją miłość, ale będę go kochała do końca świata, a nawet dwa dni dłużej, że Bóg tak chciał i muszę cierpieć po kres swego żywota, słuchałam rzewnych piosenek o nieszczęśliwej miłości, czytałam patetyczne wiersze o tejże tematyce i wstawiałam sobie ich fragmenty jako opis na gg. Do końca liceum się w nim skrycie kochałam i widziałam w nim ojca moich przyszłych dzieci, ale w trzeciej klasie postanowiłam zgrywać zimną sucz i udawać, że mam gdzieś miłość.

[lilianna90]

A obecnie nie jesteś zakonnicą ani żoną tego przystojniaka ?

[mrsdiorr]

A obecnie nie jesteś zakonnicą ani żoną tego przystojniaka ?

NIE!!! Obecnie nie jestem nawet wierzącą osobą, a na pierwszym roku studiów przeżywałam już kolejną miłość do grobowej deski i w kim innym zobaczyłam przyszłego ojca moich dzieci

[201605301111]

Napisane przez phideaux

A tak typowo związkowo, to straaasznie dziwne i niezrozumiałe było dla mnie uprawianie seksu w wieku 15-17 lat, w sensie - nie mogłam uwierzyć, że moi rówieśnicy mogą TO ze sobą robić Jak 1 liceum koleżanka z klasy zaszła w ciążę, dla mnie był to SZOK, że ktoś w naszym wieku może uprawiać seks :P

(teraz nadal jest to dla mnie nieco za wcześnie, ale nie jestem już zszokowana, rozumiecie

Miałam to samo :"D W ogóle na początku gimnazjum miałam taki pogląd, że w gimnazjum nikt nie uprawia seksu i dopiero jak sie je konczy to sie wszyscy czują spuszczeni ze smyczy i zachodzą w ciążę na potęgę, ale w gimnazjum nie wolno, bo jak to tak?

---------- Dopisano o 22:34 ---------- Poprzedni post napisano o 22:32 ----------

Miałam też okres emo (pisałam różne dziwne rzeczy na trampkach i jak patrzę teraz na zdjecia mojej tłustej grzywki to robi mi sie z lekka niedobrze) i okres "wszyscy się we mnie kochają po prostu wstydzą się mi to powiedziec, jestem tak wspaniała ludzie chcą byc mną".

[zielonkava]

Napisane przez ktoregos_dnia

Tak na poczekaniu, bo ostatnio rozmawiałam z moim byłym i wypomniał mi jak go za nastolatka torturowałam pytaniami:
-Kochanie, a kochałbyś mnie bez oka?
-A bez ręki?
-A jakbym przytyła 50 kg?
-A co jakbym umarła?

Olaboga, nie daj boże jak zaczynał jakąkolwiek dyskusję. Odpowiedź miała być krótka i zwięzła 'Tak Kochanie, nawet jak umrzesz to będę Cię zawsze kochał'. End of story

Ja tak czasem torturuję mojego. Np.
ja-daj gryza (jak coś tam je)
on- nie
ja-twierdzisz, że jestem gruba?
on-
ja- odwracam się dupą i udaję focha, dopóki nie obieca mi czegoś słodkiego abo że dzisiaj on zmywa naczynia

[kate137]

Jak byłam w podstawówce to miałam ambitne plany po gimnazjum rzucić szkołę i wybyć z domu Snułam te plany z moim kolegą z podstawówki. Ponadto uważałam, że palenie i picie jest takie prymitywne, ja jestem i zawsze będę ponad to
W gimnazjum zakochałam się w koledze z klasy i miałam jakieś chore wyobrażenia na jego temat: np. potrafiłam założyć sobie kapsel od tymbarka na palec i udawać sama przed sobą, że dostałam to od niego, że to nasz pierścionek zaręczynowy I, że w ogóle tylko przeznaczenie nas połączy, ja muszę tylko cierpliwie czekać, aż on się rozstanie ze swoją dziewczyną. I faktycznie się rozstał, co mnie tylko utwierdziło w przekonaniu, że muszę jeszcze poczekać, kit że z nim nie rozmawiałam za wiele nawet.
W ogóle uważałam, że ludzie są dziwni/prymitywni i ja jestem taka niezwykła i niezrozumiana przez tych głupków. 99% ludzi uważałam za głupszych od siebie aż nie poszłam do liceum.
Wyobrażałam sobie, że kiedyś będą epopeje, ba na języku polskim będą o mnie mówić, że zmienię świat, że wprowadzę rewolucję, o masakra, chciałam być drugim Piłsudskim, wpisać się w historię, żeby wszyscy wiedzieli kim jestem.
A w podstawówce chciałam być obrońcą uciśnionych i wydawało mi się, że jak występuję w obronie nielubianej koleżanki z sąsiedniej klasy to nim faktycznie jestem. Oczywiście z nikim za bardzo nie rozmawiałam, poza jednym kumplem z którym ciągle gadaliśmy jakie życie jest beznadziejne, a nasza klasa fałszywa i głupia
W gimnazjum to się czułam zaś nadzwyczaj inteligentna, zwłaszcza jak musiałam tłumaczyć koleżankom czym "charakteryzuje" się dziewica i jak się zachodzi w ciążę, bo moje niektóre koleżanki uważały, że dziewicą to się jest, aż się zajdzie w ciążę, czyli dopóki nie zajdziesz to jesteś dziewicą, nawet jak uprawiasz seks. Albo, że w ciążę się zachodzi siadając na krześle na którym jakiś chłopak robił sobie dobrze...
Rozumiem podstawówka, ale żeby 15-latki nie wiedziały takich rzeczy, może dlatego czułam się taka mądra
Zaś mój kolega z podstawówki to zawsze mówił, że będzie mordercą, będzie rządził światem i wkręcał mi, że ma grę komputerową , w której gra sobie mną i robi ze mną co chce, ja już nie wiem czemu tego nie kwestionowałam, tylko z ciekawością słuchałam jak to sobie mną gra (i nie, nic zboczonego nie robił na szczęście).

[laisla]

Napisane przez cholernarejestracja

Byłam w supertoksycznym związku i myślałam, że tak musi być, bo miłość musi być trudna, bo tylko jak są takie wzloty i upadki to to jest PRAWDZIWE uczucie, bo przecież to takie romantyczne

I ponieważ byłam metalówą, to byłam święcie przekonana, że są zespoły, które są bezapelacyjnie lamerskie i pozerskie. Więc jak ktoś słucha Linkin Park to na pewno jest lamus i nie warto się z nim przyjaźnić. Amen. Bez odwołania. Szybko poszłam po rozum do głowy na szczęście

Ja miałam tak do trzydzieski

Napisane przez LusiaPlotkara

Wydawalo mi sie ze ludzie po 30 to baaaardzo starzy ludzie

Mnie się wydawało, że do trzydziestki dożywają nieliczni A jeśli już dożyją, to żałują, że dożyli tak bardzo są starzy i schorowani.

A tak poza tym to standard zachowań czyli okres wprowadzenia w życie niemal klasztornej egzystencji z powłóczystymi sukniami do ziemi i spuszczonym wzrokiem z głową ogarniętą analizą metafizycznych problemów, aż do przeciwległego bieguna czyli hulaj dusza piekła nie ma
A obcesowe wyrażanie najmądrzejszych czarno-białych opinii, mistrzostwo świata w wieku lat 15

[cava]

Napisane przez Hibiku

-okres 100% niewinności i to nie nie "o wy niegodni jak możecie tak postępować" rzucane do trzymających się za rączkę ludzi tylko ABSOLUTNE 100% niewidzenie relacji damsko-męskich, podtekstów, gestów, komentarzy - do tego stopnia, że przyjaciel kiedyś wpadł na pomysł "robienia lekcji" i tłumaczenia mi jak chłop wyjątkowo upośledzonej krowie na rowie "Kiedy się schylasz, widać ci cycki. To jest seksowne" XD,

No, to przynajmniej nie byłam sama w tym tumanizmie, tyle że mnie jakoś nikt lekcji nie udzielił, musiałam sama wpaść, dlaczego w kółko jakieś kwasy w koło, skoro nic nie robię tylko sobie taka wspaniała, przyjacielska i platoniczna "po prostu jestem" ozdabiając ten świat.

A potem było fru na drugi biegun.
Zaczął sie seks i sie tkwiło w przekonaniu ze sie ma ten seks wyjątkowo wyjątkowy, niespotykany i niebanalny, że nikt wcześniej tak nie miał i takich rzeczy nie wymyślił i tak sie na nich nie znał i taki dojrzały w tym nie był.
A zwłaszcza rodzice.
No bo skąd mieliby biedni staruszkowie takie rzeczy w tamtych czasach ogarniać, nie?

I święte przekonanie, ze rodzice, to już 100 lat temu zaprzestali "to robić" bo tacy starzy ludzie i seks?! Nieeee, niemożliwe, to im nie przystoi.

[_ema_]

Napisane przez laisla

Mnie się wydawało, że do trzydziestki dożywają nieliczni A jeśli już dożyją, to żałują, że dożyli tak bardzo są starzy i schorowani.

Mój największy idiotyzm mi przypomniałaś
Że najlepiej skończyć wszystko w momencie szczytowym: czyli żyć powiedzmy do 30stki, a potem zginąć. Mieć chłopaka i zginąć/lub żeby on zginął w momencie rozkwitu miłości etc etc Takie 'zyli długo i szczęsliwie', bo sądziłam, że po co żyć/robić coś dłużej, skoro wtedy się wszystko popsuje i zbezcześci wspomnienia o tym, jak pięknie było?

[cava]

Napisane przez _ema_

Mój największy idiotyzm mi przypomniałaś
Że najlepiej skończyć wszystko w momencie szczytowym: czyli żyć powiedzmy do 30stki, a potem zginąć. Mieć chłopaka i zginąć/lub żeby on zginął w momencie rozkwitu miłości etc etc Takie 'zyli długo i szczęsliwie', bo sądziłam, że po co żyć/robić coś dłużej, skoro wtedy się wszystko popsuje i zbezcześci wspomnienia o tym, jak pięknie było?

Ewentualnie, wariant na Izabelę i Wokulskiego- rozkochać dziada a potem jak to tam było? On kona w męczarniach na jakąś dżumę a ona łaskawie leje ślozy na grobie niedoszłego acz niezbyt godnego jej wspaniałości kochanka.
Szczyt nastoletniego romantyzmu.

[echme]

Śmieszny wątek

Ja myślałam, że ludzie na studiach są tacy inteligentni, że jak ja tą całą wiedzę, co ma nauczyciel przyswoje jak pójdę na studia?!

[mary_poppins]

Oczywiście ja też byłam dojrzalsza niż wszyscy inni Jako jedyna znałam życie i byłam tró, a moi rówieśnicy do pięt mi w tym nie dorastali - nie znali miłości, a ja tak, nie znali bólu, a ja tak. Świat pełen idiotów i ja, która niosłam w swojej łasce mądrość narodowi. Na szczęście z czasem trochę mi przeszło, acz nie do końca

Oczywiscie jedną z moich koronnych teorii z tego powodu bylo to, że ten jest mądry i oświecony, kto cierpi. Jak ktoś nie miał trudnych doświadczeń, to był automatycznie płytki, jak ktoś nie przeżywał depresji z miłości, to nie kochał naprawdę itp. Wynosiłam na piedestał szeroko pojęty Weltschmerz.