Panny Młode 2015 cz.14

[Maalinkaaaa]

Napisane przez Welding Lady

Cześć dziewczęta! Mogę się do Was przyłączyć?
Nasz ślub wstępnie przewidziany na 20.06.2015

Cześć

Wysłane z aplikacji mobilnej Wizaz Forum.

[Bziuma]

Witam nową PM

[starry_eyes]

Cześć wszystkim

Ale mi się nie chce iść na uczelnie po dwu tygodniowej przerwie... Strasznie się rozleniwiłam przez ten czas


Olena mam nadzieję, że dojdziecie do jakiegoś porozumienia

[okaro]

ja zamiast postow publikuje demoty:P. he he..

co do pieniedzy - w zwiazku powinno sie byc wsparciem dla drugiej osoby - jak Tz mial problem z praca czy wylano go z 3/4 roku ze studiów zawsze go wspieralam, szukalam mu zlecen itp, a gdy mnie zwolniono to po miesiacu slyszalam przytyki "a moze bys w koncu czegos poszukala" itp..w koncu po miesiacu nie wytrzymalam i wyrzucilam mu to z siebie, ze nie mam od niego zadnego wsparcia,a z mojej strony nie mial czegos takiego... teraz juz nie slysze takich rzeczy, tylko faktycznie wspiera.
I gdy on nie mial pieniedzy - ja pozyczalam, gdy ja nie mialam- on mi, ale nigdy nie bylo pretensji i takiego wypominania.
Ja mysle, ze i tak bedziecie razem, nie powiedzial wprost: nie kocham Cie, nie chce z Toba byc, to nie ma sensu. To po prostu kolejna sytuacja, w ktorej trzeba troche czasu na dotarcie w tej kwestii

[tunia89]

Olena może jeszcze się wszystko ułoży

Wysyłane z mojego GT-I8160 za pomocą Tapatalk 2

[pati0090]

ja miałam weekend wolny od szkoły i nie chciało mi się iść dziś do pracy po 2 dniach laby

[Na biurku Oli]

Witam się ze szkolenia... mamy przerwę i zamiast iść zjeść jaką bułę wpadłam do was.

olena, będzie dobrze, my z TŻ nie takie rzeczy sobie wykrzykiwaliśmy, potrafiliśmy tydzień żyć obok siebie nie gadać ze sobą, nie patrzeć na siebie... ale zawsze jakoś się to rozwiązało i to ja często musiałam być tą mądrzejszą.

Co do statusów, też mam jedną taką co miała już 3 mężów, z każdym dziecko... możecie sobie wyobrazić co się u niej na fejsie dzieje Ja jak już czytam o kolejnym "misiu" to śmieję się na głos

[existence]

a ja mam za sobą jedne zajęcia i na następne jadę na 15 ale przynajmniej sobie z godzinkę pogadałam z przyjaciółką-świadkową bo miałyśmy jedne ćwiczenia razem na uczelni i potem poszłyśmy na kawę bo kurde w ogóle czasu nie mamy dla siebie ostatnio, mamy takie beznadziejne harmonogramy

---------- Dopisano o 12:05 ---------- Poprzedni post napisano o 12:03 ----------

Napisane przez Na biurku Oli

Witam się ze szkolenia... mamy przerwę i zamiast iść zjeść jaką bułę wpadłam do was.

olena, będzie dobrze, my z TŻ nie takie rzeczy sobie wykrzykiwaliśmy, potrafiliśmy tydzień żyć obok siebie nie gadać ze sobą, nie patrzeć na siebie... ale zawsze jakoś się to rozwiązało i to ja często musiałam być tą mądrzejszą.

Co do statusów, też mam jedną taką co miała już 3 mężów, z każdym dziecko... możecie sobie wyobrazić co się u niej na fejsie dzieje Ja jak już czytam o kolejnym "misiu" to śmieję się na głos

ja takich ludzi ustawiam jako dalszych znajomych i w ogóle nie widzę ich aktualności chyba, że stają się bardzo popularne

[pati0090]

Napisane przez Na biurku Oli

Co do statusów, też mam jedną taką co miała już 3 mężów, z każdym dziecko... możecie sobie wyobrazić co się u niej na fejsie dzieje Ja jak już czytam o kolejnym "misiu" to śmieję się na głos

'omg

[Welding Lady]

Napisane przez andziaandzia

opowiedz cos o Was co juz macie pozalatwianie do slubu

Hymm.. Mamy po 27 lat, w czerwcu będzie nasza 5 rocznica jak jesteśmy razem. Od 1,5 roku mieszkamy razem w kawalerce, którą dostaliśmy od jego rodziców. Jednak to nasze drugie podejście do ślubu! Historia niezbyt krótka, ale postaram się streścić;
Oświadczył się 2 lata temu, potem były pierwsze plany, szukanie sali itp, potem zamieszkaliśmy razem i wszystko ucichło Potem on się wymigiwał od rozmów, potem wyszło szydło z worka, że oświadczył się, bo.. niewiem, chciał mnie "zaklepać"? Rok temu przestała mi się podobać sytuacja, stwierdziłam, że to może nigdy do niczego nie doprowadzić, oddałam mu pierścionek i się wyprowadziłam Wynajęłam pokój. Przez 3 miesiące nie mieliśmy żadnego kontaktu, tzn. on dzwonił parę razy, ale ja nie odbierałam. Planowałam sobie życie sama, wyrzucałam z głowy myśli o nim i jak to ze mną zwykle bywa byłam "twarda". Po 3 miesiącach odebrałam telefon, rozmawialiśmy, pisał i chciał się spotkać jeszcze ok 2 tygodnie. Dowiedziałam się, że na początku myślał że to była dobra decyzja, ale z czasem było gorzej, w końcu miał doła.
Spotkaliśmy się i to były najpiękniejsze chwile jakie wspominam, nie mogliśmy się od siebie oderwać, do tej pory jak odtwarzam tą scenę to mam dreszcze W miedzyczasie oboje chodziliśmy na "randki", i oboje potem stwierdziliśmy, że tak naprawdę to my jesteśmy dla siebie wymarzonymi partnerami.
W lipcu oficjalnie do siebie wróciliśmy, we wrześniu wprowadziłam się z powrotem i od tamtej pory jest sielanka. Generalnie zawsze było bardzo dobrze między nami, myślę, że on się może trochę przestraszył zobowiązań wtedy? W każdym razie cieszę się, że mieliśmy tą przerwę, bo każde mogło sobie pomyśleć i dowiedzieć się co tak naprawdę jest ważne.
O ślubie postanowiliśmy niedawno.
Ja nic o tym nie wspominałam po zejściu. Ale jesem w trakcie zmiany zawodu, przed szkoleniami, i mam zapewnioną pracę 100km stąd, chyba, że znajdę coś na miejscu. On powiedział, że nie chce, żebym była tak daleko. ja powiedziałam, że go kocham bardzo, i chcę być z nim, ale zważając na to co nas spotkało, muszę w pierwszej kolejności zadbać o swój tyłek i pracę Więc on powiedział abyśmy wzięli ślub i stworzyli w końcu normalną rodzinę. No i ja się zgodziłam. I wyznaczyliśmy termin na czerwiec 2015 w naszą 6 rocznicę.
Co do pierścionka to go nie mam A on powiedział, że nie może mi dać drugi raz tego samego, bo to przynosi pecha, i że czeka na właściwy moment Zresztą dla mnie to nie ma znaczenia.
W ten weekend powiedzieliśmy rodzicom o naszych planach, oczywiście się ucieszyli i nam pomogą.
Salę mamy wybraną, ale jeszcze nic nie rezerwowaliśmy, wiemy tylko że mają wolne terminy na czerwiec. Najpierw chcieliśy powiedzieć rodzicom.
No więc jak to wczoraj powiedział mój TŻ mojej mamie; "Do dwóch razy sztuka, padłeś powstań!"
Noo i to by było na tyle, uff miało być krótko i zwieźle, ale ja chyba tak nie umiem
Tak, więc miło mi Was poznać Drogie Panie

[pati0090]

Napisane przez Welding Lady

Hymm.. Mamy po 27 lat, w czerwcu będzie nasza 5 rocznica jak jesteśmy razem. Od 1,5 roku mieszkamy razem w kawalerce, którą dostaliśmy od jego rodziców. Jednak to nasze drugie podejście do ślubu! Historia niezbyt krótka, ale postaram się streścić;
Oświadczył się 2 lata temu, potem były pierwsze plany, szukanie sali itp, potem zamieszkaliśmy razem i wszystko ucichło Potem on się wymigiwał od rozmów, potem wyszło szydło z worka, że oświadczył się, bo.. niewiem, chciał mnie "zaklepać"? Rok temu przestała mi się podobać sytuacja, stwierdziłam, że to może nigdy do niczego nie doprowadzić, oddałam mu pierścionek i się wyprowadziłam Wynajęłam pokój. Przez 3 miesiące nie mieliśmy żadnego kontaktu, tzn. on dzwonił parę razy, ale ja nie odbierałam. Planowałam sobie życie sama, wyrzucałam z głowy myśli o nim i jak to ze mną zwykle bywa byłam "twarda". Po 3 miesiącach odebrałam telefon, rozmawialiśmy, pisał i chciał się spotkać jeszcze ok 2 tygodnie. Dowiedziałam się, że na początku myślał że to była dobra decyzja, ale z czasem było gorzej, w końcu miał doła.
Spotkaliśmy się i to były najpiękniejsze chwile jakie wspominam, nie mogliśmy się od siebie oderwać, do tej pory jak odtwarzam tą scenę to mam dreszcze W miedzyczasie oboje chodziliśmy na "randki", i oboje potem stwierdziliśmy, że tak naprawdę to my jesteśmy dla siebie wymarzonymi partnerami.
W lipcu oficjalnie do siebie wróciliśmy, we wrześniu wprowadziłam się z powrotem i od tamtej pory jest sielanka. Generalnie zawsze było bardzo dobrze między nami, myślę, że on się może trochę przestraszył zobowiązań wtedy? W każdym razie cieszę się, że mieliśmy tą przerwę, bo każde mogło sobie pomyśleć i dowiedzieć się co tak naprawdę jest ważne.
O ślubie postanowiliśmy niedawno.
Ja nic o tym nie wspominałam po zejściu. Ale jesem w trakcie zmiany zawodu, przed szkoleniami, i mam zapewnioną pracę 100km stąd, chyba, że znajdę coś na miejscu. On powiedział, że nie chce, żebym była tak daleko. ja powiedziałam, że go kocham bardzo, i chcę być z nim, ale zważając na to co nas spotkało, muszę w pierwszej kolejności zadbać o swój tyłek i pracę Więc on powiedział abyśmy wzięli ślub i stworzyli w końcu normalną rodzinę. No i ja się zgodziłam. I wyznaczyliśmy termin na czerwiec 2015 w naszą 6 rocznicę.
Co do pierścionka to go nie mam A on powiedział, że nie może mi dać drugi raz tego samego, bo to przynosi pecha, i że czeka na właściwy moment Zresztą dla mnie to nie ma znaczenia.
W ten weekend powiedzieliśmy rodzicom o naszych planach, oczywiście się ucieszyli i nam pomogą.
Salę mamy wybraną, ale jeszcze nic nie rezerwowaliśmy, wiemy tylko że mają wolne terminy na czerwiec. Najpierw chcieliśy powiedzieć rodzicom.
No więc jak to wczoraj powiedział mój TŻ mojej mamie; "Do dwóch razy sztuka, padłeś powstań!"
Noo i to by było na tyle, uff miało być krótko i zwieźle, ale ja chyba tak nie umiem
Tak, więc miło mi Was poznać Drogie Panie

czyli jesteście sobie przeznaczeni. Spróbowaliście być osobno i nie dało rady czasem tak jest. Fajnie, ze się poukładało tak jak chciałaś
super, że ślub w rocznicę. też bym tak chciała ale nie chcę też zimą więc w styczniu nie wchodzi w grę

ale się rozpisałaś

[Bziuma]

Napisane przez Welding Lady

Hymm.. Mamy po 27 lat, w czerwcu będzie nasza 5 rocznica jak jesteśmy razem. Od 1,5 roku mieszkamy razem w kawalerce, którą dostaliśmy od jego rodziców. Jednak to nasze drugie podejście do ślubu! Historia niezbyt krótka, ale postaram się streścić;
Oświadczył się 2 lata temu, potem były pierwsze plany, szukanie sali itp, potem zamieszkaliśmy razem i wszystko ucichło Potem on się wymigiwał od rozmów, potem wyszło szydło z worka, że oświadczył się, bo.. niewiem, chciał mnie "zaklepać"? Rok temu przestała mi się podobać sytuacja, stwierdziłam, że to może nigdy do niczego nie doprowadzić, oddałam mu pierścionek i się wyprowadziłam Wynajęłam pokój. Przez 3 miesiące nie mieliśmy żadnego kontaktu, tzn. on dzwonił parę razy, ale ja nie odbierałam. Planowałam sobie życie sama, wyrzucałam z głowy myśli o nim i jak to ze mną zwykle bywa byłam "twarda". Po 3 miesiącach odebrałam telefon, rozmawialiśmy, pisał i chciał się spotkać jeszcze ok 2 tygodnie. Dowiedziałam się, że na początku myślał że to była dobra decyzja, ale z czasem było gorzej, w końcu miał doła.
Spotkaliśmy się i to były najpiękniejsze chwile jakie wspominam, nie mogliśmy się od siebie oderwać, do tej pory jak odtwarzam tą scenę to mam dreszcze W miedzyczasie oboje chodziliśmy na "randki", i oboje potem stwierdziliśmy, że tak naprawdę to my jesteśmy dla siebie wymarzonymi partnerami.
W lipcu oficjalnie do siebie wróciliśmy, we wrześniu wprowadziłam się z powrotem i od tamtej pory jest sielanka. Generalnie zawsze było bardzo dobrze między nami, myślę, że on się może trochę przestraszył zobowiązań wtedy? W każdym razie cieszę się, że mieliśmy tą przerwę, bo każde mogło sobie pomyśleć i dowiedzieć się co tak naprawdę jest ważne.
O ślubie postanowiliśmy niedawno.
Ja nic o tym nie wspominałam po zejściu. Ale jesem w trakcie zmiany zawodu, przed szkoleniami, i mam zapewnioną pracę 100km stąd, chyba, że znajdę coś na miejscu. On powiedział, że nie chce, żebym była tak daleko. ja powiedziałam, że go kocham bardzo, i chcę być z nim, ale zważając na to co nas spotkało, muszę w pierwszej kolejności zadbać o swój tyłek i pracę Więc on powiedział abyśmy wzięli ślub i stworzyli w końcu normalną rodzinę. No i ja się zgodziłam. I wyznaczyliśmy termin na czerwiec 2015 w naszą 6 rocznicę.
Co do pierścionka to go nie mam A on powiedział, że nie może mi dać drugi raz tego samego, bo to przynosi pecha, i że czeka na właściwy moment Zresztą dla mnie to nie ma znaczenia.
W ten weekend powiedzieliśmy rodzicom o naszych planach, oczywiście się ucieszyli i nam pomogą.
Salę mamy wybraną, ale jeszcze nic nie rezerwowaliśmy, wiemy tylko że mają wolne terminy na czerwiec. Najpierw chcieliśy powiedzieć rodzicom.
No więc jak to wczoraj powiedział mój TŻ mojej mamie; "Do dwóch razy sztuka, padłeś powstań!"
Noo i to by było na tyle, uff miało być krótko i zwieźle, ale ja chyba tak nie umiem
Tak, więc miło mi Was poznać Drogie Panie

Fajna historia

[andziaandzia]

Napisane przez Welding Lady

Hymm.. Mamy po 27 lat, w czerwcu będzie nasza 5 rocznica jak jesteśmy razem. Od 1,5 roku mieszkamy razem w kawalerce, którą dostaliśmy od jego rodziców. Jednak to nasze drugie podejście do ślubu! Historia niezbyt krótka, ale postaram się streścić;
Oświadczył się 2 lata temu, potem były pierwsze plany, szukanie sali itp, potem zamieszkaliśmy razem i wszystko ucichło Potem on się wymigiwał od rozmów, potem wyszło szydło z worka, że oświadczył się, bo.. niewiem, chciał mnie "zaklepać"? Rok temu przestała mi się podobać sytuacja, stwierdziłam, że to może nigdy do niczego nie doprowadzić, oddałam mu pierścionek i się wyprowadziłam Wynajęłam pokój. Przez 3 miesiące nie mieliśmy żadnego kontaktu, tzn. on dzwonił parę razy, ale ja nie odbierałam. Planowałam sobie życie sama, wyrzucałam z głowy myśli o nim i jak to ze mną zwykle bywa byłam "twarda". Po 3 miesiącach odebrałam telefon, rozmawialiśmy, pisał i chciał się spotkać jeszcze ok 2 tygodnie. Dowiedziałam się, że na początku myślał że to była dobra decyzja, ale z czasem było gorzej, w końcu miał doła.
Spotkaliśmy się i to były najpiękniejsze chwile jakie wspominam, nie mogliśmy się od siebie oderwać, do tej pory jak odtwarzam tą scenę to mam dreszcze W miedzyczasie oboje chodziliśmy na "randki", i oboje potem stwierdziliśmy, że tak naprawdę to my jesteśmy dla siebie wymarzonymi partnerami.
W lipcu oficjalnie do siebie wróciliśmy, we wrześniu wprowadziłam się z powrotem i od tamtej pory jest sielanka. Generalnie zawsze było bardzo dobrze między nami, myślę, że on się może trochę przestraszył zobowiązań wtedy? W każdym razie cieszę się, że mieliśmy tą przerwę, bo każde mogło sobie pomyśleć i dowiedzieć się co tak naprawdę jest ważne.
O ślubie postanowiliśmy niedawno.
Ja nic o tym nie wspominałam po zejściu. Ale jesem w trakcie zmiany zawodu, przed szkoleniami, i mam zapewnioną pracę 100km stąd, chyba, że znajdę coś na miejscu. On powiedział, że nie chce, żebym była tak daleko. ja powiedziałam, że go kocham bardzo, i chcę być z nim, ale zważając na to co nas spotkało, muszę w pierwszej kolejności zadbać o swój tyłek i pracę Więc on powiedział abyśmy wzięli ślub i stworzyli w końcu normalną rodzinę. No i ja się zgodziłam. I wyznaczyliśmy termin na czerwiec 2015 w naszą 6 rocznicę.
Co do pierścionka to go nie mam A on powiedział, że nie może mi dać drugi raz tego samego, bo to przynosi pecha, i że czeka na właściwy moment Zresztą dla mnie to nie ma znaczenia.
W ten weekend powiedzieliśmy rodzicom o naszych planach, oczywiście się ucieszyli i nam pomogą.
Salę mamy wybraną, ale jeszcze nic nie rezerwowaliśmy, wiemy tylko że mają wolne terminy na czerwiec. Najpierw chcieliśy powiedzieć rodzicom.
No więc jak to wczoraj powiedział mój TŻ mojej mamie; "Do dwóch razy sztuka, padłeś powstań!"
Noo i to by było na tyle, uff miało być krótko i zwieźle, ale ja chyba tak nie umiem
Tak, więc miło mi Was poznać Drogie Panie

ciekawa historia

oo, a mozna wiedziec z kad jestes ? u mnie to pol roku temu juz nie bylo terminow na lato hehe

[existence]

witaj nowa pmko

hehe nam w sumie wypadnie ślub 2 tygodnie po 7 rocznicy ale to przypadek

[misiaa91]

Świetnie, że potrafiliście odbudować to, co Was łączyło!

[andziaandzia]

Napisane przez pati0090

czyli jesteście sobie przeznaczeni. Spróbowaliście być osobno i nie dało rady czasem tak jest. Fajnie, ze się poukładało tak jak chciałaś
super, że ślub w rocznicę. też bym tak chciała ale nie chcę też zimą więc w styczniu nie wchodzi w grę

ale się rozpisałaś

hehe, fajnie slub miec w rocznice, ja jakbym chciala to bym musiala poczekac do 2019 zeby wypadlo w sobote ale i tak w lato bym slubu nie wziela

[Bziuma]

Napisane przez andziaandzia

hehe, fajnie slub miec w rocznice, ja jakbym chciala to bym musiala poczekac do 2019 zeby wypadlo w sobote ale i tak w lato bym slubu nie wziela

Co to za problem ? Tutaj też są PM-ki które robią wesele w tygodniu

[asiaczek87]

Witam Nowe Pmki
Ciekawe historie

Olena współczuję przejść ale trzymam kciuki by się wszystko ułożyło

[andziaandzia]

Napisane przez Bziuma

Co to za problem ? Tutaj też są PM-ki które robią wesele w tygodniu

wiem, wiem
tyle ze poprostu ja bym nie brala slubu w lato zreszta juz kiedys o tym pisalam dlaczego wybralismy zime

[pati0090]

Napisane przez andziaandzia

hehe, fajnie slub miec w rocznice, ja jakbym chciala to bym musiala poczekac do 2019 zeby wypadlo w sobote ale i tak w lato bym slubu nie wziela

ja bym musiała czekać do zimy 2018

Napisane przez Bziuma

Co to za problem ? Tutaj też są PM-ki które robią wesele w tygodniu

ale ja bym nie chciała w tygodniu :P

[MajsterkaANB]

orzesz kochany, jakie mam durne sny... fajnie, nawet bardzo, ale strasznie nie na miejscu, wiecie o co co?

witam nową pm ciekawa sytuacja, ja się z moim J. też rozstałam kiedyś, na dwa miesiące. było paskudnie i super fajnie, bardzo bardzo bardzo miło wspominam ten czas, chociaż żeby mieć ludzki humor musiałam się nałykać tabletek mocy od pana doktora. :P

dopóki nie byłam wtedy sama to było na prawdę fajnie, ale jak tylko zaczynałam myśleć to od razy w ryk i takie tam różne głupie rzeczy.

potem się w końcu zeszliśmy, ale to było meeeega skomplikowane, i własciwie do teraz nie wiemy, co każde z nas robiło podczas tej przerwy.

ogólnie ciężki czas dla mojej psychiki, zwłaszcza, że mieszkaliśmy rzecież w bloku obok siebie, kilka razy się mijaliśmy, ja widziałam ja wracał z pracy, kiedy wychodził gdzieś i tak dalej... jeszcze to był okres jak dostałam orzeczenie o niepełnosprawności od Filipa (mojego syna) to już kompletnie miałam nawalone w głowie ale to też był jedyny okres w moim życiu, że mogłam wyjść gdziekolwiek, spotykać się ze znajomymi (oczywiście nowymi, bo żadnych nie miałam wcześniej...), zarywać noce, mogłam jeździć na dyskoteki (pierwszy raz wtedy!) i takie tam.

Miałam wtedy 19 lat (rocznikowo 20), mama na szczęście mi wtedy trochę odpuściła i zajmowała się Fi, kiedy tego potrzebowałam... Trochę zawaliłam w tym czasie szkołę i kilka niedziel poszło w niepamięć, ale było warto i potrzebowałam wtedy czegoś takiego.

Czasami nawet tęsknię za tym krótkim okresem czasu, mimo, że był dla mnie tak bolesny... No i ten powrót... też niczego sobie. Normalnie się spotykaliśmy, jeszcze gdzieś ukradkiem, on o mnie zaczął zabiegać, bla bla bla. Oczywiście po kilku tygodniach "nowego" związku wszystko wróciło do normy

[Bziuma]

Napisane przez andziaandzia

wiem, wiem
tyle ze poprostu ja bym nie brala slubu w lato zreszta juz kiedys o tym pisalam dlaczego wybralismy zime

Napisane przez pati0090

j

ale ja bym nie chciała w tygodniu :P

Wiem nie każdy chce mieć w tygodniu

[existence]

kurde...jak już znajdę jakąś sukienkę, którą byłabym skłonna przymierzyć to najczęściej w warszawie...no bez jaj

[45326ef568a8cdb5ffa32c642ee06bebadb9e802_60456925b2241]

Napisane przez andziaandzia

hehe, fajnie slub miec w rocznice, ja jakbym chciala to bym musiala poczekac do 2019 zeby wypadlo w sobote ale i tak w lato bym slubu nie wziela

Hahaha, ja to bym jeszcze musiała znać dokładną datę, żeby obchodzić rocznicę A to jakoś płynnie poszło

[Welding Lady]

Dziękuję za miłe powitanie
Mieszkamy w Trójmieście, i jak za pierwszym razem szukaliśmy sali to żadna mi nie odpowiadała, a szukaliśmy w sumie po wioskach dalej od miasta. A ostatnio byliśmy na spacerku i mijaliśmy restaurację w centrum Gdyni na Kamiennej Górze, z tarasem, z widokiem na morze.. no i TŻ powiedział, że to idealne miejsce na wesele. I ja tak samo, że też wcześniej mi to miejsce nie przyszło do głowy, jest piękne! I to 10 minut od urzędu, gdzie będzie cywilny.
Też się zdziwiłam, że mają wolne terminy, możliwe, że ceny są wysokie, ale trudno damy radę, ma być tylko ok. 60 osób.
Zresztą tata TŻ-ta mówi, że zna właściciela i ma z nim gadać, zobaczymy.

A rocznice mamy co prawda 25 czerwca, ale 20 jest sobota i mi się podoba taka data, a 24 czerwca TŻ skończy 28 lat

[asiaczek87]

W Poznaniu też ciężko z tymi kreacjami które bym zmierzyła

[Na biurku Oli]

Mnie by pasowało w lipcu 18 3 rocznica zaręczyn... ale u nas nie ma już terminów

[asiaczek87]

My byśmy musieli w walentynki a mnie zimą z kolei ślubik nie pasuje zaręczyny też w lutym..

[MajsterkaANB]

myśmy myśleli nad weselem w tygodniu, ale w końcu postawiliśmy na sobotę :P bo jakbyśmy mieli w lutym i jeszcze w tygodniu to już by kiepsko było z przyjazdem niektórych osób raczej :P

[Na biurku Oli]

Ja o sukni staram się jeszcze nie myśleć.... bo już wgl niczego nie wybiorę Ostatnio nachodzą mnie myśli,że jak zacznę mierzyć to wyskoczę jednak w princessce..